Ο λαός είπε όχι – ο Τσίπρας ήθελε το ναι

 

Το πρόβλημα με το δημοψήφισμα δεν ήταν ότι έγινε. Ούτε το αποτέλεσμά του. Αλλά ο τρόπος που το χειρίστηκε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Βλέπω διάφορους να θεωρούν ακόμη και σήμερα το δημοψήφισμα του 2015 είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία.
Κοινός τους τόπος ότι δεν έπρεπε να είχε γίνει.
Ότι έπρεπε ούτως ή άλλως να είχαμε αποδεχτεί τα μνημόνια.
Διαφωνώ πλήρως.
Τα μνημόνια ήταν μια καταστροφική επιλογή των δανειστών μας που έφεραν μια χώρα στα πρόθυρα της κατάρρευσης και υπονόμευσαν τη δημοκρατία, υποχρεώνοντας κυβερνήσεις να περνούν μέτρα ενάντια στη λαϊκή βούληση.

Δεν είναι τυχαίο ότι πλέον ακόμη και στην Ευρώπη κανένας δεν σκέφτεται πια με τους ίδιους όρους και έστω και άρρητα έχουν παραδεχτεί ότι ήταν μια στρατηγική λανθασμένη.

Δείτε πώς στη διάρκεια της πανδημίας πήραν μέτρα ακριβώς για να μην μετατραπεί η υγειονομική κρίση και συνακόλουθη οικονομική ύφεση, σε κοινωνική κρίση.

Αυτός είναι άλλος τρόπος σκέψης για την Ευρώπη από τον «μνημονιακό».

Η ελληνική κοινωνία δεν

Ερντογάν ο καλύτερος κράχτης του Κυριάκου

Δώρο ανέλπιστο, εξαιρετικό, ευεργετικό και επιχείρημα προεκλογικό. Ας πούμε λοιπόν πως είσαι ένας εκ των ταλαίπωρων και οργισμένων πολιτών. Αυτής της έρμης χώρας με την ονομασία Ελλάς.

Ας πούμε πως το σκέφτεσαι και την μαργαρίτα, καθημερινώς μαδάς: να το ρίξω στον Κυριάκο η να τον στείλω μακριά απ εδώ;

Ας πούμε πως η καθημερινότητά σου βομβαρδίζεται από τρεις ανελέητους εχθρούς. Που ως φαίνεται θα είναι «εδώ» μέχρι να σε λιώσουν. Κατά σειρά: η ακρίβεια να καλπάζει. Ο Covid-19 να μεταλλάσσεται «ευφυώς», να θερίζει και το εμβόλιο να μην κάνει. Και ο Ερντογάν τα τύμπανα πολέμου να κοπανάει και να το γλεντάει. Και τα τρία μαζί
Θεέ μου τι άλλο έμεινε ακόμα; Μπας και θα προσγειωθούν εξωγήινοι και θα με εξαερώσουν; Μπας και θα με καταπλακώσει σεισμός των εφτά βαθμών κλίμακας Ρίχτερ; Τι άλλο;

Και εκεί λοιπόν που μαδάς την μαργαρίτα. Και εκεί που

Δημοψήφισμα: Oι ηττημένοι που νίκησαν

Εκεί στην Κουμμουνδούρου υπάρχει ένα «τείχος των δακρύων» όπου πάνε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ολοφύρονται κάθε 5η Ιουλίου. Γιατί; Κανονικά δε θα έπρεπε να γιορτάζουν για τη μεγάλη νίκη του λαού; Με ένα θηριώδες 61,3% το ΟΧΙ που υποστήριξαν, θριάμβευσε στο δημοψήφισμα. Μάλιστα συνοδεύτηκε από τους γνωστούς χορούς στην Πλατεία Συντάγματος.

Σε εκείνο το δημοψήφισμα αποτυπώθηκε το κλίμα της εθνικής παράκρουσης που κυριαρχούσε σε όλη την Επικράτεια, επί τέσσερα χρόνια. Με το 61,3 συγκροτήθηκε ένα εν δυνάμει νέο μπλοκ εξουσίας. Ήταν αποκλειστικά στο χέρι της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ αν αυτό το ποσοστό θα το μετέτρεπε σε ένα όπλο απόλυτης πολιτικής κυριαρχίας.

Τελικά δείλιασε, γιατί ο Α. Τσίπρας αντιλήφθηκε την τελευταία στιγμή πως αν υπέκυπτε στον πειρασμό να ακολουθήσει το μήνυμα του 61,3% θα βάδιζε σε έναν δρόμο που δεν ήξερε πού θα τον βγάλει. Φαίνεται ότι

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Το καταραμένο 31,5% που στοίχειωσε τον ΣΥΡΙΖΑ

Παρατηρώ τον ΣΥΡΙΖΑ και απορώ. Βρισκόμαστε δυο-τρεις μήνες πριν τις εκλογές (που ο ίδιος επιδιώκει) και συνεχίζει να ταλαιπωρείται καθηλωμένος και ανήμπορος, λες κι έχει δυο βαριές άγκυρες δεμένες στα ποδάρια του που τον κρατούν βυθισμένο σ’ ένα πολιτικό έλος. Η μια άγκυρα είναι η δημοσκοπική του καχεξία, παρά το γεγονός ότι βρέθηκε απέναντι σε μια κυβέρνηση που την βρήκαν όλες οι πληγές του Φαραώ. Χίλιες ευκαιρίες είχε να εισπράξει, καμιά δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει.

Κι άλλη άγκυρα, αυτή μόνιμη προσκόλληση του στο παρελθόν (γενικώς) και στο δικό του παρελθόν (ειδικώς). Ψάχνεται, ταράζεται, αλλάζει ρούχα και τίτλους, κάνει συνέδρια και συνδιασκέψεις, φτιάχνει ομάδες και υποομάδες, καταφεύγει σε διευρύνσεις και εγγραφές, όμως μια από τα ίδια καταλήγει στο τέλος. Πολιτική του στρατηγική παραμένει η επανάληψη της πορείας νίκης του 2010-15, διαρκής πληγή του η (πριν 70 χρόνια) ήττα του Εμφυλίου, μόνιμη βιτρίνα του οι Βαρουφάκηδες κι οι Παπαγγελόπουλοι. Αδύνατο να ξεφύγει από αυτά τα τερατώδη βαρίδια.

Κι έτσι, τρεις μήνες πριν από

Σκέψεις για τις επερχόμενες εκλογές

Εδώ και αρκετές εβδομάδες δεν υπάρχει μέρα που να μη γίνεται λόγος για τις επερχόμενες εκλογές. Οπως ακριβώς συμβαίνει με το κορωνοϊό, τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες και τους σεισμούς, όλοι έχουν τη δική τους άποψη, όπως το διατύπωσε πολύ σοφά ο Clint Eastwood. Επικαλούμενος την εμπειρία μου από τις 41 νύχτες εκλογών που είχα την ευθύνη για τη συγκέντρωση και μετάδοση των αποτελεσμάτων, θα σας δώσω τις δικές μου θέσεις.

– Χρόνος εκλογών. Ο πρωθυπουργός επανειλημμένως έχει τονίσει ότι πρόθεσή του είναι να εξαντλήσει την τετραετία, ώστε οι εκλογές να γίνουν την άνοιξη του 2023. Είναι και αυτό μέρος της πολιτικής του, που επιδιώκει να είναι πολύ θεσμικός και καθόλου οπορτουνιστής. Υπάρχει όμως και ένας άλλος λόγος που πιστεύω ότι θα επηρεάσει την απόφαση του πρωθυπουργού. Αυτή τη στιγμή διαθέτει μια ευρεία πλειοψηφία 157 βουλευτών. Σύμφωνα με τα σενάρια που θα αναπτύξω, το ευνοϊκότερο αποτέλεσμα θα είναι μια οριακή πλειοψηφία στη νέα Βουλή. Γιατί, λοιπόν, να επιδιώξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να «θυσιάσει» αρκετούς μήνες άνετης διακυβέρνησης με την προσδοκία μιας εύθραυστης νέας κυβέρνησης; Προσωπικά δεν μπορώ να βρω κανένα λόγο, εκτός αν η κατάσταση ξεφύγει τόσο πολύ από την τοξική αντιπολίτευση, ώστε να υποχρεωθεί να πάει σε εκλογές προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Μεταξύ δύο κακών, «το μη χείρον βέλτιστον».

– Η απλή αναλογική. Αυτοί που την υποστηρίζουν μιλάνε για απλή και «άδολη» αναλογική. Μόνο άδολη δεν είναι. Για να βγάλει ένα κόμμα 151 βουλευτές θέλει

Δαγκωτό ΣΥΡΙΖΑ, με σφραγίδα Ερντογάν

Όσοι δεν είχαν πεισθεί να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, μετά από την πρόταση του Ευκλείδη Τσακαλώτου για συγκυβέρνηση με τον Γιάννη Βαρουφάκη και μετά από την αταλάντευτη υπεράσπιση των γεγονότων του καταστροφικού 2015, θα ψηφίσουν σίγουρα ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα δαγκωτό, μετά από την προτροπή του Τούρκου προέδρου προς τους πολίτες, να καταψηφίσουν την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ο θαυμασμός προς τη Ρωσία και τον πρόεδρο Πούτιν, μαζί με την ενοχοποίηση του ΝΑΤΟ για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, που ως σκοπό έχουν την ενίσχυση του αντικυβερνητικού μετώπου στο εσωτερικό της χώρας, έχει ξεπεράσει κάθε φαντασία περνώντας πλέον σε άλλα επίπεδα από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.

Και σε αυτά τα άλλα επίπεδα, εκδηλώνεται ένας θαυμασμός προς την προσωπικότητα του Ερντογάν, προς την

Καλημέρα από τον ΚΥΡ

 

Η μαύρη επέτειος του δημοψηφίσματος κι (εμείς) οι γερμανοτσολιάδες

Μερικές σκέψεις με αφορμή μία από τις πιο μαύρες και θλιβερές επετείους της νεότερης Ιστορίας μας, το δημοψήφισμα για το ευρώ που κατέληξε σε μια οικονομική τραγωδία μ’ ένα τρίτο αχρείαστο μνημόνιο και παρ’ ολίγον θα κατέληγε σε εθνική καταστροφή με την απομάκρυνση της χώρας από την Ε.Ε. και την ακαριαία πτώχευσή της.

Η γνώμη μου είναι ότι η αξιωματική αντιπολίτευση και κυρίως ο ίδιος ο αρχηγός της Αλέξης Τσίπρας έπρεπε ήδη να είχε ευθαρσώς ξεκαθαρίσει τη θέση του μέσα στην τετραετία που ολοκληρώνεται. Εμφατικά σε μια δημόσια παρουσία του έπρεπε να είχε παραδεχτεί το λάθος του, να «πει κάτι», ό,τι μπορούσε, κατά κάποιον τρόπο ότι όταν αντελήφθη ο ίδιος τι έκανε δεν το συνέχισε και τελικά έκανε... αναστροφή κι έτσι απέφυγε η χώρα τον όλεθρο, αφού μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Εκτός αν δεν το έχουν μετανιώσει ο ίδιος και το κόμμα του και απλώς πιστεύει ότι η λήθη λειτουργεί πάντοτε ευεργετικά, κάτι που, πάντως, για την ώρα δεν συμβαίνει, αφού είναι πολύ νωρίς. Ο κόσμος θυμάται τις τραπεζικές ουρές, τα capital controls, το τρίτο μνημόνιο και τις θεωρίες περί γερμανοτσολιάδων για όσους από εμάς υποστήριξαν αυτό που εντέλει έκανε αναγκαστικώς και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη διαφορά... ενός ακόμη μνημονίου.
Αυτή η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του ουτοπικού ΣΥΡΙΖΑ και ενός ρεαλιστικού κεντροαριστερού κόμματος ίσως

Μπορεί να ανακάμψει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Oι τελευταίες έρευνες έδειξαν για άλλη μια φορά την ίδια εικόνα. Η ΝΔ προηγείται 10% του ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με την έρευνα της Marc (32,5% έναντι 22.5%), 8.5% σύμφωνα με την έρευνα της Pulse (32% έναντι 24%), 8.5% σύμφωνα με την έρευνα της Αlco (31,1% έναντι 22.6%) και 9.5% σύμφωνα με την έρευνα της Opinion Poll (31.3% έναντι 21,8).

Η εικόνα αυτή αναδεικνύει το βαθύ πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ να ανακάμψει ουσιαστικά και να μπορεί να αμφισβητήσει το μεγάλο προβάδισμα.

Το πρόβλημα είναι ακόμα πιο εκρηκτικό για τον ΣΥΡΙΖΑ αφού αυτό το πρόβλημα εμφανίζεται μετά το Συνέδριό του στο οποίο υποτίθεται ότι ανασυγκροτήθηκε, ενώ το ίδιο το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ζητάει εκλογές και ο Α.Τσίπρας προαναγγέλλει... την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις ερχόμενες εκλογές, οι οποίες υποτίθεται ότι μπορεί να πραγματοποιηθούν και σε δύο, τρεις μήνες.

Το θέμα που τίθεται είναι επομένως εύλογο:

Υπερβολές και ατόφια ψέματα στον δρόμο προς τις κάλπες

Διαχρονικά, τα κόμματα που βρίσκονται στην αντιπολίτευση μας έχουν συνηθίσει σε υπερβολές, αλλά μέχρις ενός ορίου. Μερικές φορές που το ξεπερνούν, όχι μόνο δεν κερδίζουν όπως νομίζουν, αλλά ενδεχομένως εκτίθενται ανεπανόρθωτα. Ειδικά όταν πρόκειται για την αξιωματική αντιπολίτευση θα περίμενε κανείς μια κάποια αυτοσυγκράτηση, καθώς διεκδικεί να γίνει κυβέρνηση και αξιολογείται με αυστηρότερα κριτήρια. Δυστυχώς στις μέρες μας και όσο πλησιάζει η πιθανότητα πρόωρων εκλογών, όχι μόνον δεν υπάρχει κανένα φίλτρο στις υπερβολές και ενίοτε στις πολιτικές ανοησίες, αλλά συχνά με άγνοια της πραγματικότητας προσπαθούν να κάνουν πολιτική ή απλώς έτσι νομίζουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που άσκησε εξουσία με τυχοδιωκτικό τρόπο και πολλές φορές με ατόφια ψέματα και σκευωρίες προσπαθώντας να σπιλώσει τους αντιπάλους του, μετέρχεται και πάλι ανάλογες μεθόδους. Είναι λες και δεν πέρασε μια μέρα από το θλιβερό δημοψήφισμα του 2015, όταν έπαιξαν τη χώρα στα ζάρια και

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

Διαβάστε τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα.

Ευκλείδης και Γιάνης χαλούν την ηρεμία του Τσίπρα

 

Όσα συμβαίνουν με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον Γιάνη Βαρουφάκη στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η απόδειξη πώς στη ζωή, ακόμα και όταν νομίζεις ότι τα έχεις βάλει όλα σε τάξη, κάτι μπορεί να συμβεί –που θα σου σπάσει τα νεύρα. 

Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν έφτασε χωρίς κόπο και προσπάθεια στο σημείο, τρία χρόνια μετά την εκλογική ήττα του 2019, να έχει μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε αρχηγικό κόμμα, να μπορεί να δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει τάσεις και να ατενίζει με ηρεμία τις επόμενες κάλπες, αφού ακόμα και σε περίπτωση ήττας θα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στο κόμμα του. 

Κι όμως, εκεί που όλα έδειχναν να μπαίνουν σε μια σειρά, βγήκε στην κρατική τηλεόραση ο βασικός εσωκομματικός του αντίπαλος, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, και εξειδίκευσε ονομαστικά το κάλεσμα του Τσίπρα «σε όλες τις αυτοπροσδιοριζόμενες ως προοδευτικές δυνάμεις», αναφερόμενος στο ενδεχόμενο συγκυβέρνησης με τον Γιάνη Βαρουφάκη.

Ακολούθησε αναστάτωση εντός του κόμματος καθώς οι

Αυτοδυναμία με συνεργασία

Όλα αλλάζουν. Με τρομερές ταχύτητες. Τίποτα από το χτες δεν πρόκειται να συνεχιστεί και να αποτυπωθεί στο αύριο.

Ο λογαριασμός θα είναι ογκώδης και παχύσαρκος. Τα αντιλαϊκά μέτρα δυσθεώρητα. Αυτό προβλέπουν οι μεγάλοι παίκτες της αγοράς. Από τον Οκτώβριο και μετά όλα στον αέρα.

Και η κοινωνία στα κάγκελα. Να τραμπαλίζεται μεταξύ φόβου, ανασφάλειας και αγανάκτησης. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Η ακρίβεια καλπάζει. Οι πολεμικές συγκρούσεις συνεχίζονται και θα συνεχίζονται. Ο ψευτοσουλτάνος που ορέγεται νεκρανάσταση της οθωμανικής κυριαρχίας θα προκαλεί και το Αιγαίο θα τρυπάει. Ο κορωνοϊός σουλατσάρει. Τίποτα δεν προμηνύει κάποια σχετική επιστροφή στην κανονικότητα. Η εκτίναξη της τουριστικής «βαριάς βιομηχανίας» έχει ημερομηνία λήξεως.

Όλα αυτά γνωστά στα πολιτικά επιτελεία. Όλες αυτές οι προφητείες, οι προβλέψεις και τα κακά μαντάτα. Στα τηλεοπτικά παράθυρα

Πρέσπες και ΤουρκοΑιγαίο δεν συμβιβάζονται

 

Έχουμε μάθει καλά πλέον τον Α. Τσίπρα. Λέει τα πάντα προσπαθώντας να ικανοποιήσει τους πάντες. Αυτό ως γνωστόν του δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ' όσα προσπαθεί να λύσει. Το ισοζύγιο κέρδη/ζημίες είναι αρνητικό από αυτήν την αλλοπρόσαλλη πολιτική.

Είναι γνωστές οι θέσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς πως το Αιγαίο δεν έχει σύνορα, πως η σημαία είναι ένα κομμάτι πανί, πως θα ρισκάρουμε να μην ξοδέψουμε χρήματα για την άμυνα και πολλά ακόμα συναφή διεθνιστικά κλισέ. Αποκορύφωμα όλων αυτών είναι η συμφωνία των Πρεσπών.

Είχαν προηγηθεί πριν από δέκα χρόνια διαδηλώσεις της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά της σύνθετης ονομασίας, μέσα στην πόλη των Σκοπίων. Προς άρση παρεξηγήσεως να διευκρινίσω πως οι νεολαίοι ζητούσαν το συγκεκριμένο κράτος να αποκαλείται σκέτα «Μακεδονία», χωρίς κανένα προσδιορισμό. Τόσο καλά!

Σήμερα ο Α. Τσίπρας διαμαρτύρεται γιατί η

Καλημέρα από τον ΚΥΡ