Τα γεγονότα της ζωής ανθούν στο ίδιο κλαδί με τον χαρακτήρα του ανθρώπου. Και ο χαρακτήρας στα 50 του δεν επιδέχεται rebranding, όσο και να προσπαθήσουν οι αλχημιστές της επικοινωνίας που τον βοηθούν με τεχνοκρατική αρτιότητα, αλλά και οι γηγενείς θερμοί αγιογράφοι του.
Όπως εκείνος ο καθηγητής Μαρατζίδης που έγραψε το Σάββατο στα Νέα: «Ηγέτες όπως ο Τσίπρας δεν αποσύρονται εύκολα στα βιβλία της ιστορίας. Σαν το τζίνι ξεγλιστρούν για αν επιστέψουν στο μέλλον. Παραμένουν άρρηκτα δεμένοι με το συλλογικό φαντασιακό και τη συνείδηση μιας κοινωνίας που, ακόμη κι αν δεν το ομολογεί, συχνά στρέφει το βλέμμα προς αυτούς, ιδιαίτερα όταν οι καιροί γίνονται απαιτητικοί».
Η αξιοπρέπεια του εν λόγω πανεπιστημιακού, που ως ραβδοσκόπος ψυχών που βλέπει τα αόρατα, μπορεί να αποκαλύπτει τις μύχιες πτυχές του «συλλογικού φαντασιακού της κοινωνίας» ακόμη και αν αυτή «δεν το ομολογεί», είναι δικό του πρόβλημα.
Πρόβλημα του Τσίπρα είναι ο χαρακτήρας του, που επιβεβαιώνει τη γνωστή λαϊκή ρήση για τον λύκο που και εγέρασε αλλά δεν άλλαξε ούτε τη γνώμη ούτε την κεφαλή του.
Μέσα στις τακτικές κινήσεις της επανόδου του, είχε τη θρασεία κουτοπονηριά να ζητήσει από τον ΠτΔ Κώστα Τασούλα, να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών την επομένη του δημοψηφίσματος του 2015. Γιατί «είναι επιτακτική ανάγκη να ριχθεί άπλετο φως σε όλες τις πτυχές εκείνης της περιόδου, καθώς η αλήθεια για το χθες μας εξοπλίζει για το σήμερα και το αύριο».
Ο Πρόεδρος αρνήθηκε εξηγώντας ότι
«δεν είναι δυνατή καθώς το συμβούλιο των αρχηγών δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα, και τα διαλαμβανόμενα σε αυτό είναι απόρρητα, καθώς αφορούν σε σοβαρότατα εθνικά θέματα». Το ίδιο είχε αρνηθεί ένα χρόνο πριν η Κατερίνα Σακελλαροπούλου σε ανάλογο αίτημα της Ζωής Κωνσταντοπούλου.Ο Αλέξης όμως με απέραντο θράσος επανήλθε ρωτώντας «Ποιος φοβάται την αλήθεια για το 2015;» και κατηγορεί τον ΠτΔ ότι χρησιμοποιεί «έωλο» επιχείρημα στην άρνησή του, φέρνοντας ως παράδειγμα τον Κάρολο Παπούλια που έδωσε στη δημοσιότητα τα πρακτικά της συνεδρίασης των πολιτικών αρχηγών τον Μάιο του 2012. Μόνο που αυτό έγινε αφού ήδη είχαν υπάρξει επιλεκτικές διαρροές και δημοσιοποιήσεις αποσπασμάτων, και κυρίως αφού δε σχηματίστηκε κυβέρνηση.
Το πρόβλημα στη συγκεκριμένη περίπτωση του αιτήματος Τσίπρα είναι ότι…δεν υπάρχουν πρακτικά! Είναι από τότε γνωστό σύμφωνα με τις δηλώσεις του Σταύρου Θεοδωράκη, αρχηγού του «Ποταμιού» τότε, μετά την έξοδό του από το Μαξίμου. Ζήτησε - και οι υπόλοιποι αρχηγοί συμφώνησαν - να φύγουν από τη σύσκεψη πρακτικογράφοι. Και οι πρακτικογράφοι έφυγαν…
Στόχος του Σταύρου ήταν να μιλήσουν οι αρχηγοί με ειλικρίνεια, χωρίς κομπορρημοσύνες (Καμμένος) και το άγχος της υστεροφημία τους (όπως ξέρουμε ότι έγινε σε άλλες συσκέψεις, όπως πχ για το σχέδιο Ανάν… ).
Όμως τα πρακτικά για… να είναι πρακτικά, πρέπει στο τέλος να υπογραφούν από τους συμμετέχοντες στο συμβούλιο. Τέτοιες υπογραφές ούτε ζητήθηκαν ούτε υπήρξαν. Άρα πρακτικά δεν υπάρχουν.
Εκείνο που θα μπορούσε να υπάρξει – και αυτό ως υπόθεση εργασίας - είναι φεύγοντας οι πρακτικογράφοι να άφησαν στη γωνία που υπήρχε το τραπέζι τους, ανοιχτό το μαγνητόφωνο. Ελάχιστα πιθανό βέβαια, γιατί θα σήμαινε ότι διοικητικοί υπάλληλοι παράκουσαν την απόφαση των αρχηγών.
Όμως ο κ. Τασούλας αρνήθηκε, καθώς όπως είπε, τα πρακτικά αφορούν εθνικό θέμα. Αρα κάτι θα υπάρχει. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να δοθούν στη δημοσιότητα τα ΗΧΗΤΙΚΑ με τις τοποθετήσεις των πολιτικών αρχηγών. Χειρόγραφα πρακτικά χωρίς τη μονογραφή των αρχηγών, θα μπορούσαν να είναι κατασκευασμένα εκ των υστέρων…
Προφανώς, ενόψει του βιβλίου που γράφει ο Αλέξης χρησιμοποιεί το αίτημα για να υμνολογήσει εαυτόν… Αλλιώς τι νόημα έχει το αίτημα; Ούτως ή άλλως όλα τα κόμματα του «Ναι» συμφώνησαν να φέρει τη συμφωνία προκειμένου να μη βγούμε από το ευρώ. Είναι πασίγνωστο. Απλώς θα βοηθούσαν τον Τσίπρα να διαμοιράσει την ευθύνη για το τρίτο μνημόνιο.
Υπάρχει φυσικά και άλλη οπτική: Να επικεντρωθεί η συζήτηση στη συμφωνία ψήφισης και να μετατεθεί - μέρες που έρχονται- από τον ανεκδιήγητο τρόπο της διακυβέρνησής του, εξαιτίας του οποίου φτάσαμε στο τρίτο μνημόνιο,
Γιατί το άγος της κυβέρνησης Τσίπρα δεν ήταν εάν οι αρχηγοί συμφώνησαν στην ψήφιση του «μνημονίου ΣΥΡΙΖΑ», αλλά γιατί και πως φτάσαμε σε αυτό…
Γ. Σιδέρης-liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.