Τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, 21 ημέρες πριν από τις κάλπες

Μια σειρά από δημοσκοπήσεις βλέπουν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες. Έχω κάνει καλό ρεπορτάζ και σας το παρουσιάζω για να έχετε μια ιδέα από σήμερα για το πώς εξελίσσεται η προεκλογική μάχη. Ποσοστό 34%-35% έχει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή η Νέα Δημοκρατία με τις αναγωγές των αναποφάσιστων, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των σοβαρών πολιτικών παρατηρητών και των δημοσκόπων

ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ εκλογές αυτήν την Κυριακή, η Νέα Δημοκρατία θα έπαιρνε 34%-35%, ο ΣΥΡΙΖΑ 27%-28% και το ΠΑΣΟΚ 10%-11%. Σε αυτά τα ποσοστά έχουν γίνει η αναγωγή των αναποφάσιστων και η εκτίμηση

Οι καθαρές λύσεις και τα μπερδέματα της κάλπης

Σε αυτή την προεκλογική περίοδο, οι πάντες φαίνεται να δουλεύουν για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και ο Γιάνης Βαρουφάκης για τον εαυτό του: Ο πρωθυπουργός προτείνει μία καθαρή λύση – την αυτοδυναμία του κόμματός του – και ο γραμματέας του ΜεΡΑ25 δύο ξεκάθαρα προβλήματα – την «Δήμητρα» και τον «Οδυσσέα». Και οι δύο στοχεύουν ευθύβολα στο κοινό τους. Οι υπόλοιποι, απλώς μπερδεύουν τους ψηφοφόρους.

Με όπλο την (διαχρονική, για όσους γεννήθηκαν από το 2016 και μετά) πρωτιά στις δημοσκοπήσεις ΝΔ στοχεύει σε εκείνη την – μεγάλη – μερίδα του εκλογικού σώματος που θεωρεί περιπέτεια την επιστροφή στην διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως και τις διαπραγματεύσεις πάνω και κάτω από το τραπέζι για τον σχηματισμό μίας κυβέρνησης συνασπισμού. Άλλωστε, το «δίδυμο» που κυβέρνησε από το 2015 ως το 2019 απαξίωσε στην συνείδηση πολλών ψηφοφόρων την έννοια της συμμαχικής κυβέρνησης.

Από την πλευρά του, ο Γιάνης Βαρουφάκης αξιοποιεί το χαρτί του «αντισυστημικού» προσφέροντας δωρεάν ψηφιακό χρήμα και άρση δανειακών υποχρεώσεων με στόχο να απευθυνθεί σε ένα κομμάτι της θηριώδους πλειοψηφίας του 61,3% που ψήφισε «όχι» στο δημοψήφισμα του 2015 και στη συνέχεια χόρεψε τσάμικα στο Σύνταγμα, αγνοώντας ότι ο Γιάνης με ένα ν είχε ήδη εκπαραθυρωθεί από την κυβέρνηση και ότι το τρίτο μνημόνιο είχε ήδη μπει στο φούρνο.
Είναι πολύ πιθανό ότι και οι δύο θα πετύχουν τους στόχους τους:

Προφανώς δεν ντρέπονται

«Στην προοδευτική διακυβέρνηση χωράνε οι άνθρωποι που είναι σε αυτούς τους πολιτικούς χώρους…Το αν κρίθηκαν οι άνθρωποι αυτοί, κρίθηκαν από τη Δικαιοσύνη, οπότε δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το κεντρικό ερώτημα…δεν πρόκειται για καμιά συγγνώμη…έγινε μια διαδικασία τυπική που έκλεισε με έναν συγκεκριμένο τρόπο». 

Έτσι απάντησε ο Γιώργος Σταθάκης, υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, στην ερώτηση του Δ. Μαρκόπουλου (Β΄Πειραιά, Νέα Δημοκρατία), αν μπορεί να συμμετέχουν σε ένα μελλοντικό υπουργικό προοδευτικό σχήμα οι Β. Βενιζέλος και Α. Λοβέρδος.

Καλά διαβάσατε! 

Δεν διερωτάται ο Γ. Σταθάκης πώς βρέθηκαν ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης οι Β. Βενιζέλος και Α. Λοβέρδος. Τους παρέπεμψε κανένα κόμμα ή αυτοπαραπέμφθηκαν από βίτσιο; Δεν άκουσε κάτι για έναν Ρασπούτιν και για μια υπόθεση Νοβάρτις; Δεν του είπαν πως επεδίωκαν να προφυλακίσουν τον Α. Λοβέρδο οι σύντροφοί του στον ΣΥΡΙΖΑ; 

Και από πού κι ως πού μια διαδικασία που αφορά την

Ντέμη Νικολαΐδη, άγνωστέ μου, υποκλίνομαι

«Εγώ δεν έχω κανέναν λόγο να πάω σε ψυχοθεραπευτή. Τα λύνω μόνος μου», «Εγώ δεν είμαι τρελός να χρειάζομαι ψυχίατρο και τέτοιες βλακείες. Να πας εσύ που τον χρειάζεσαι». «Θα πάω όταν εγώ το αποφασίσω. Δεν τον χρειάζομαι ακόμα». Μανιέρες. Χρόνο με τον χρόνο καταρρίπτονται. Τις περισσότερες φορές, να το παραδεχτούμε, τα παιδιά «καθαρίζουν» για τους μεγάλους. Το τέλειο άλλοθι. «Για τα παιδιά μας πρέπει να πάμε». Ας είναι κι έτσι!.. Αν πρόκειται ένας άνθρωπος να αφυπνιστεί.

Αν πρόκειται να αξιωθεί το ταξίδι στη ζωή του. Ξέρετε πόσους «τόπους» κουβαλάει ο καθένας μας; Θα αφήσουμε αταξίδευτο το ταξίδι του εαυτού μας; Δεν «έχω» πιο συναρπαστικό από το να με βγάζει κάποιος από τη συνήθη διαδρομή μου. Πονάει στην αρχή. Πολύ πονάει. Συνδέσεις που δεν πιάνει ο νους σου. Φόβος, τρόμος. Μπορεί να σκεφτείς και να τα παρατήσεις. Μακάρι να μην το κάνεις. Να προχωρήσουμε, αγαπημένοι μου. Κατάκοποι φτάνουμε όλοι. «Από πού να αρχίσω» λέμε πρώτη κουβέντα. Από όπου θέλετε αρχίστε. Εμπιστευτείτε. Δεν μας το χρωστάμε;

Ντέμης Νικολαΐδης:

Η προσμονή του θαύματος

Την Τετάρτη είδα το ντέρμπι κορυφής του αγγλικού πρωταθλήματος, Μάντσεστερ Σίτι – Αρσεναλ. Στο πρώτο εικοσάλεπτο οι γηπεδούχοι προηγούνταν με 1-0, είχαν χάσει τρεις κλασικές ευκαιρίες και έλεγχαν πλήρως το παιχνίδι. Είχαν, δηλαδή, την ποδοσφαιρική παράσταση νίκης. Οι αντίπαλοί τους παρουσίαζαν εικόνα διάλυσης. Τελικά, χωρίς να χαλαρώσουν καθόλου οι παίκτες των νικητών, κέρδισαν την Αρσεναλ με 4-1. Γιατί τα γράφω αυτά;

Γιατί η εξέλιξη αυτού του παιχνιδιού μού θύμισε την πορεία προς τις εκλογές της 21ης Μαΐου. Η Νέα Δημοκρατία έχει ένα σαφές δημοσκοπικό προβάδισμα στην πρόθεση ψήφου, προηγείται με συντριπτική διαφορά στην παράσταση νίκης και σε όλες τις συγκριτικές ερωτήσεις υπερέχει σημαντικά του αντιπάλου της. Στις δε δημοτικότητες των πολιτικών αρχηγών, ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπολείπεται καθαρά του πρωθυπουργού.

Ας σημειωθεί –και αυτός είναι ένας σοβαρός δείκτης– πως αυτή η υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας κρατάει από την άνοιξη του 2016. Δηλαδή, επί επτά συναπτά έτη, και ενώ

Θα υπάρξει δεύτερη Κυριακή;

Στις δημοσκοπήσεις ο Κυριάκος Μητσοτάκης κερδίζει διαρκώς έδαφος. Έχει ήδη επανέλθει σε ποσοστά που βρισκότανε πριν την τραγωδία των Τεμπών και όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές δείχνει να «κλειδώνει» την πρωτιά. Αρκεί αυτό για να είναι πρωθυπουργός και στην επόμενη τετραετία; Όχι! Η απλή αναλογική μπορεί να αποτελέσει πηγή ανωμαλίας, πυροδοτώντας μια νέα κρίση για την Οικονομία και κατ’ επέκταση για την ίδια την χώρα. Υπάρχουν παράγοντες στο εξωτερικό που θα ήθελαν να δουν την Ελλάδα σε κρίση.

Η Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η χώρα που σήκωσε σύνορα στην Θράκη και στο Αιγαίο, η χώρα που συντάχτηκε πλήρως με τους συμμάχους της και έστειλε όπλα στην Ουκρανία. Η εξωτερική της πολιτική ήταν ...μονοδιάστατη. Πράγματι. Και έτσι άλλαξαν οι ισορροπίες που μέχρι πριν τέσσερα χρόνια ήταν μόνο σε βάρος μας. Υπάρχουν, πράγματι, δυνάμεις στο εξωτερικό που θα ήθελαν να την Ελλάδα να αλλάζει γραμμή και από την πλήρη στοίχιση πίσω από τις αμερικανικές θέσεις να αποκτήσει μία πιο …

Να μπορείς να κυβερνήσεις, όχι να σε ανέχονται

Εγκυμονεί κινδύνους για τη χώρα –αυτό είναι το μείζον, όχι το βραχυπρόθεσμο όφελος του κάθε κόμματος– να αφήνουν η ηγεσία και κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και εμμέσως, ανοιχτό το ενδεχόμενο κυβερνητικής συμπόρευσης με τον Γιάνη Βαρουφάκη. Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα της χώρας και δυνητικά επόμενη κυβέρνηση. Αυτά που λέει και πολύ περισσότερο αυτά που πράττει ή θα πράξει έχουν αντίκτυπο.

Μπορεί βραχυπρόθεσμος στόχος κάποιων να είναι η αναρρίχηση στην εξουσία, αλλά τελικά αυτό που έχει σημασία είναι να κυβερνηθεί αποτελεσματικά η χώρα. Και η συμμετοχή του κ. Βαρουφάκη σε κυβέρνηση, ακόμη και αν αυτός δεν επιβάλει τις πολιτικές του, δεν θα επιτρέψει κάτι τέτοιο. Αυτό το συμπέρασμα προτάσσει η κοινή λογική. Το ίδιο διαμηνύουν και οι αγορές.

Υπό το ίδιο πρίσμα, είναι άτοπο το να

Επειγόντως ο Αλέξης να πάει στο Χόλιγουντ

 

Γιατί στο Hollywood; Το εξηγώ. Η διαφορά μεταξύ μιας ταινίας, κατηγορίας Blockbuster με μια Ευρωπαική, κυρίως καλλιτεχνικών προδιαγραφών είναι κολοσσιαία.

Κατ αρχήν ο όρος «Blockbuster» στη γλώσσα των στελεχών της βιομηχανίας του θεάματος, παραπέμπει σε μια παραγωγή γιγαντιαίων διαστάσεων. Αφθονο χρήμα. Μεγάλα, λαμπερά ονόματα πρωταγωνιστών και σενάρια που συνήθως ανήκουν στις κατηγορίες Action (δράσης) και θρίλερ

Επειδή λοιπόν το χρήμα είναι μπόλικο. Και επειδή οι χρηματοδότες επιθυμούν και στοχεύουν όχι μόνο στην επιστροφή των δολαρίων που έχουν επενδύσει αλλά και σε κέρδη με πολλά μα πάρα πολλά λεφτά, γι αυτό το στόρι κάθε «προιόντος» πρέπει απαραιτήτως να γίνεται αντιληπτό ακόμα και από τον πλέον αστοιχείωτο, κάθε πανύβλακα αλλά και κάθε θεατή που βαριέται να θέσει σε λειτουργία τον εγκεφαλικό επεξεργαστή του. Γι αυτό σε ταινίες δράσης και Αμερικανικές όλοι σχεδόν μασουλάνε ποπ κορν
Κάθε ήρωας, κάθε δεύτερο, τρίτο πρόσωπο, κάθε κομπάρσος και κάθε πτυχή του σεναρίου πρέπει απαραιτήτως να καταβροχθίζεται απνευστί από κάθε θεατή. Τι είναι αυτός; Μα φυσικά ο καλός. Και ο άλλος; Ο κακός. Και ο τρίτος; Προδότης. Και πάει λέγοντας

Με απλά λόγια αυτές οι ταινίες, στην συντριπτική τους πλειονότητα, δεν έχουν ανάγκη από

Τους παρακαλά και αυτοί τον απορρίπτουν

Ζούμε στιγμές απείρου κάλλους. Ο Α. Τσίπρας βρίσκεται σε εποχή εκπτώσεων. Από ψήφο εμπιστοσύνης κατέληξε σε ψήφο ανοχής. Δε γνωρίζω αν συνταγματικά υπάρχει κάτι ακόμα πιο χαλαρό να προτείνει στα λοιπά κόμματα της αντιπολίτευσης. Πάντως, όλοι απορρίπτουν χωρίς δεύτερη κουβέντα τις προτάσεις του. Ο Α. Τσίπρας μου θυμίζει τα γυμνασιακά μου χρόνια. Τότε σχεδόν σε όλες τις παρέες υπήρχε ο λεγόμενος κορτάκιας. Αυτός που την «έπεφτε» σε όλα τα κορίτσια της παρέας και «έτρωγε» από όλες τη λεγόμενη χυλόπιτα. Αλλά αυτός απτόητος συνέχιζε. 

Χθες ο Δ. Κουτσούμπας δήλωσε πως «η προοδευτική διακυβέρνηση είναι μια μούφα… η κυβέρνηση Τσίπρα ήταν η χειρότερη κυβέρνηση και έφερε το χειρότερο μνημόνιο». Ακούς εκεί «μούφα» η προοδευτική διακυβέρνηση! Είναι δε γνωστή η δήλωση του Γ. Βαρουφάκη πως αν πρόκειται να ψηφίσει συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα κόψει το χέρι του από τον ώμο. 

Γιατί άραγε αυτή η εντελώς αρνητική στάση απέναντι στις

Πώς το ΠΑΣΟΚ έμπλεξε στις τρέλες των Βαρουφάκηδων

Ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητεί τις δημοσκοπήσεις, αλλά ο πρόεδρος Τσίπρας ολοφάνερα τις πιστεύει. Και τις φοβάται.
Επειδή λοιπόν δεν βλέπει να αναδύεται στον ορίζοντα «προοδευτική κυβέρνηση» 151 βουλευτών, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ (και πρωθυπουργό τον ίδιο), ανέκρουσε πρύμναν και προτείνει τώρα κυβέρνηση μειοψηφίας ή ανοχής.
Με άλλα λόγια, ο ίδιος Τσίπρας που έλεγε ως πρόσφατα ότι δεν δέχεται «κυβέρνηση ηττημένων» προτείνει ξαφνικά να συνενωθούν τέσσερις ηττημένοι μαζί για να δημιουργήσουν κυβέρνηση μειοψηφίας!
Πρόκειται για την πιο ηττοπαθή δήλωση από όσες έχει κάνει μέχρι σήμερα. Από τη μια θέτει το δίλημμα «Μητσοτάκης ή αλλαγή» και από την άλλη προετοιμάζει τον κόσμο για κυβέρνηση με 120 βουλευτές. Είναι τουλάχιστον παράλογο να ευαγγελίζεσαι την αλλαγή, δηλαδή την αποδοχή του κόσμου και ταυτόχρονα να ζητάς την «ανοχή» των συνεταίρων σου γιατί έχεις μεγάλη τρύπα στα ποσοστά. «Αν μας λείπουν 5-10 βουλευτές...», είπε ο ίδιος. Λες και είναι κάποια ασήμαντη λεπτομέρεια.
Είναι, επίσης, το απώτατο στάδιο κυνισμού και

Γιάνης Βαρουφάκης: Νομίσματα

Εκείνος ήταν πάντα εκεί. Παιδί φανατικό για προσοχή. Ήταν από το 2015, σε μια άκρη της σκηνής, χωρίς να καταφέρνει να δρέψει τα βλέμματα, όσο θόρυβο κι αν έκανε. Ποιος στρέφει τώρα, στην προεκλογική αφετηρία, ξαφνικά τον προβολέα πάνω στον Γιάνη Βαρουφάκη; Γιατί οι ανίατοι ιδεασμοί του έχουν μπει στο επίκεντρο της συζήτησης;

Το ερώτημα δεν αφορά τόσο τον ίδιο τον Βαρουφάκη και την όποια επιρροή του. Η επικράτηση του ονόματός του είναι ενδεικτική του προεκλογικού περιβάλλοντος. Αντί να σπαράσσονται τα μεγάλα κόμματα, το κέντρο της αρένας είναι κενό. Τόσο κενό, που επιτρέπει να αντηχεί παντού η σπερμολογία για ένα μη ενδεχόμενο.

Οι πιθανότητες να φτάσει κάποτε o Βαρουφάκης ξανά σε θέση να εφαρμόσει τα αποκυήματα της νομισματικής του φαντασίας είναι μηδαμινές. Ακόμη κι αν καταφέρει να είναι στην επόμενη Βουλή· ακόμη κι αν είναι υποκριτικοί οι εξορκισμοί του κατά της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ («να μου κοπεί το χέρι από τον ώμο»), οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Τότε πώς έγινε ξανά επίκαιρη η

Όλοι εναντίων όλων

 

Το τι λαμβάνει χώρα, σε καθημερινή, βάση, σε όλες τις τηλεοπτικές, προεκλογικές μονομαχίες, είναι αδύνατον να συλλάβει και η πιο τολμηρή, ακραία Χολιγουντιανή φαντασία.

Έτσι και παρατηρήσεις την γενική εικόνα. Ετσι και κρατάς αποστάσεις απ όλα τα κόμματα και απ όλους του λαλίστατους μνηστήρες. Ετσι και διαθέτεις ίχνη χιούμορ, τότε είναι βέβαιο ότι με δύο πράγματα θα συναντηθείς. Το πρώτο, με ατελείωτα χαχανητά. Να σούρνεσαι χάμω και να κρατάς την κοιλιακή σου χώρα από γέλια τρανταχτά. Να ναι καλά οι άνθρωποι που μέσα σ αυτές τις δύσκολες συνθήκες, αποδεικνύονται εξαιρετικοί κωμικοί επιθεώρησης Δελφιναρίου προσφέροντας γελωτοθεραπεία με το τσουβάλι!

Το δεύτερο, όλα αυτά επιβεβαιώνουν την ευφυέστατη ρήση του Στίβεν Χόπκινγκ «η ζωή θα ήταν τραγική αν δεν ήταν αστεία»
Ένα από τα τελευταία νούμερα, που καταλαμβάνει ατελείωτο τηλεοπτικό χρόνο, έχει ως πρωταγωνιστές δύο πρώην κολλητούς φίλους και συναγωνιστές της λεγόμενης «Ελληνικής λύσης». Εν προκειμένω, μετά από τόσα μα τόσα πλούσια, πυκνά και ασυγκράτητα περιστατικά, συνοδευόμενα με

Τα ιμάτια του ΣΥΡΙΖΑ

Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει όλο και βαθύτερα στη ζώνη της χαμένης ψήφου. Είναι το σημείο εκείνο, στο οποίο οι ψηφοφόροι του, βεβαιώνονται ότι όχι μόνο δεν έχει ελπίδες πρωτιάς και νίκης αλλά ούτε και τη δυνατότητα να αποτελέσει τον κορμό μιας οιασδήποτε συνεργατικής  κυβέρνησης. Όσες παραχωρήσεις, συμβιβασμούς, παζάρια, διευθετήσεις και λεονταρισμούς για το ποιος βάζει τους όρους και να κάνει ο κ. Τσίπρας, το όνειρο επανόδου στην εξουσία πάνω στις πλάτες άλλων, θρυμματίζεται. 

Η διολίσθηση στην περιοχή της χαμένης ψήφου, είναι αποτέλεσμα κυρίως του πολιτικού αμοραλισμού της ηγεσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που θεώρησε, ή έλαβε διαβεβαιώσεις ότι είναι εξασφαλισμένη η σύμπραξη των όμορων πολιτικών χώρων, υπό τη σημαία ενός

Ο Τσίπρας, η… «Δήμητρα» και το γιουρούσι στην εξουσία!

Σε μια (ελληνική, ιδίως…) προεκλογική εκστρατεία εκστομίζονται πολλά παλαβά και αστεία πράγματα, που στοχεύουν στην εντυπωσιοθηρία της στιγμής και το ψάρεμα σε θολά νερά. Σύμφωνοι…
Στην τρέχουσα ημέτερη, όμως, η προκλητική σαχλαμάρα χτυπάει… ταβάνι -και έχουμε ακόμη να δούμε και τα χειρότερα. Είναι, ας πούμε, άλλο πράγμα να υπόσχεσαι και να επιχειρηματολογείς με εξόφθαλμα αδύνατες και α(δια)νόητες «δεσμεύσεις», και τελείως διαφορετικό και επικίνδυνο πολιτικάντης αρχηγός κόμματος να θέλει να σε πείσει και παρασύρει, υποστηρίζοντας τη μια στιγμή κάτι και την αμέσως επόμενη το ακριβώς αντίθετό του!
Ο κ. Τσίπρας διαλαλεί τη σιγουριά του ότι θα είναι πρώτο κόμμα και, αν τα «κουκιά» το επιτρέπουν, θα σχηματίσει «προοδευτική» κυβέρνηση συνεργασίας. Αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτό θα γίνει με τη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ (αλλά ο κ. Ανδρουλάκης επιμένει ότι δεν μετέχει σε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Τσίπρα ή τον Μητσοτάκη), ενδεχομένως και… «με άλλες δημοκρατικές δυνάμεις…»! Τσακαλώτος και Δραγασάκης αφήνουν να εννοηθεί ότι

Μπαλαμούτι

Κόλλημα, εμμονή, ιδεοψυχαναγκασμός, όπως κι αν ερμηνεύεται η ρητορική του Γιάνη Βαρουφάκη, αυτή καταλήγει πάντα χιμαιρική.

Το ευρώ τον στοιχειώνει, οι ανοικτές τράπεζες τον κατατρύχουν. Αναπόδραστα καταστρώνει σχέδια επί χάρτου καθώς φαντασιώνεται χρεωκοπία της ελληνικής οικονομίας και κατάρρευση του πιστωτικού της συστήματος.

Οπτασιάζεται οριστικό Grexit, λουκέτο στη Τράπεζας της Ελλάδας, ριφιφί στο νομισματοκοπείο Ονειρεύεται επάνοδο στη δραχμή με άυλο χρήμα και ψηφιακό χαρτοπόλεμο τυπωμένο από τα μηχανήματα του Εθνικού Λαχείου. Στήνει απειλητικό το σκιάχτρο -μπαμπούλα του στυλ "κι αν σου κάτσει" η στραβή. Αυτός, πάντως, υποκρίνεται τον προετοιμασμένο.
Από τριετίας κιόλας έχει εκπονήσει τη "μαγική" εναλλακτική λύση για την ομαλή μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. Την ονομάζει «Δήμητρα». Πιθανόν για να εκμεταλλευτεί την μυθική γονιμότητα της ομώνυμης θεάς. Στη πραγματικότητα δρομολογεί άγονες παραστάσεις ενός

@@@τάνα όλα για δεύτερη φορά!

 

Τι νόημα έχει η ζωή μας δίχως εμπειρίες, δίχως «φάσεις»; Όταν φύγουμε θα απολογηθούμε εκεί ψηλά. Και τι θα πούμε ότι κάναμε σε αυτό τον πλανήτη; Μόνο πιπί κακά και νάνι; Ούτε μια  επανάσταση; Ούτε καν συνοδηγός με Βαρουφάκη σε φορτηγό με σπασμένα τα φρένα; Δεν μας αξίζει τέτοιο ξενέρωμα. Γι' αυτό, @@@τάνα όλα για δεύτερη φορά. Διότι αυτή τη φορά θα είναι πράγματι αλλιώς. Τα παιδιά είναι πιο «διαβασμένα».

Δεν κατάλαβα, δηλαδή; Ποιοι είμαστε εμείς οι δήθεν πεφωτισμένοι ιλουμινάτι που θέλουμε να σώσουμε τον κόσμο και τον καλούμε να μην ακούσει τις ανοησίες Βαρουφάκη περί Δήμητρας; Δεν μας έχει διορίσει κάποιος υπέρτατους κριτές, ούτε και έχουμε απαραίτητα δίκιο. Θέλει η χώρα να πάει στον διάολο; Να πάει, σύντροφοι και συντρόφισσες. Αν κάποιος λαός θέλει να αυτοκτονήσει, δεν μπορεί να τον σώσει ούτε ο Θεός. Ακόμη και ο Θεός της Ελλάδας, ο οποίος αποδεδειγμένα έχει καταπιεί και έχει καταπιεί…

Την πόρτα της εξόδου (του ΣΥΡΙΖΑ) βλέπει ο «άχαστος» Τσίπρας

Με παλιές και αποτυχημένες συνταγές, ο Αλ. Τσίπρας μπήκε (με φόρα) στην προεκλογική κούρσα.  Με «όπλα» μια προεκλογική καμπάνια γεμάτη τοξικότητα, αμφισβήτηση δημοσκοπήσεων, συνωμοσιολογία, σκανδαλολογία και χωρίς κυβερνητικό σχέδιο, τρέχει για να καταγράψει –όπως όλα μαρτυρούν– στις εκλογές της 21ης Μαΐου ακόμη μία μεγάλη ήττα. Στρατηγική και προσωπική.

Γράφει ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ

Και κάπου εδώ αναμένεται να αρχίσουν τα δύσκολα για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ: Θα παραμείνει γαντζωμένος στην καρέκλα του στον 7ο όροφο της Κουμουνδούρου, όπως τον συμβουλεύουν διάφοροι σταλινικοί φωστήρες που έχει δίπλα του, ή θα παραιτηθεί;

Εμμονές και βαρίδια

Διότι εδώ και 4 χρόνια δεν κατάφερε να καταθέσει στους πολίτες μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση απέναντι στη «χειρότερη κυβέρνηση», όπως λέει και ξαναλέει απευθυνόμενος στο κομματικό του ακροατήριο.

Διότι δεν είχε το πολιτικό θάρρος να

Ο καλύτερος φίλος του Μητσοτάκη

Αγάπη μου απόψε σκότωσα την προοδευτική κυβέρνηση.

Ομολογώ δεν ξέρω αν το είπε αυτό ο Γιάνης Βαρουφάκης, όταν επέστρεψε σπίτι του, σίγουρα όμως το έκανε. Κατάφερε να κάνει το «Μέρα 25» τόσο τοξικό που ακόμα και κυβέρνηση με την απλή ανοχή του να είναι εκτός συζήτησης, τουλάχιστον από το ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να φανταστεί κανείς ότι η πολιτική σταθερότητα της χώρας θα εξαρτάται από το ποια καινούργια ιδέα θα διασχίσει το κεφάλι του Γιάνης;

Στην αρχή ομολογώ ότι έκανα τις ίδιες σκέψεις που κάναμε όλοι. Είναι απλώς προεκλογικό μάρκετινγκ, σκέφτηκα. Θέλει να ενισχύσει την αντισυστημική εικόνα του κόμματος του. Οι εκλογολόγοι μάλιστα λένε ότι πιάνει, τα ποσοστά του Μέρα 25 είναι σχετικά τσιμπημένα. Μοιάζει να εξασφαλίζει την είσοδο στη Βουλή. Από την άλλη πλευρά βέβαια είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς ποιο είναι το προφίλ του ψηφοφόρου που θα ακούσει το σχέδιο «Δήμητρα» και θα πει ότι εγώ θέλω να ψηφίσω αυτό το κόμμα;
Φυσικά δεν θα μπούμε στην ουσία του. Το τι θα συνέβαινε αν η Ελλάδα χρεοκοπούσε ξανά, δεν μπορεί να το γνωρίζει κανείς σε όλη του την έκταση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε ειδικές ομάδες εργασίας κι αυτές αναγνώριζαν ότι θα επικρατούσε χάος. Ο Βαρουφάκης πέταξε μια παρόλα, με ένα πινακάκι δίκην TedX, έναν εξυπνακισμό που ούτε ο ίδιος καταλαβαίνει καλά καλά. Για τους ψηφοφόρους ούτε

Αυτό πάλι με το γαρίφαλο στο χέρι;

Συγχωρήστε με αν κάνω λάθος, αλλά ο Αλέξης εμφανίζεται όλο και πιο συχνά (ή ίσως διαρκώς) μ’ ένα κόκκινο γαρίφαλο στο χέρι, δίκιο έχω; Θέλω να πω ότι τον βλέπω σχεδόν καθημερινά να μιλά με κόσμο εδώ κι εκεί στα πλαίσια της προεκλογικής του εκστρατείας και τις πιο πολλές φορές δίπλα στο μικρόφωνο που κρατά υπάρχει κι ένα κόκκινο γαρίφαλο ανάμεσα στα δάκτυλα του. Οπότε λογικά, από το κάτω μέρος του χεριού του δεν θα πρέπει να ξεπροβάλει μόνο το καλώδιο του μικροφώνου, αλλά και το κοτσάνι του γαρίφαλου.

Μάλιστα. Και τι θέλει τώρα να μας πει ο Τσίπρας μ’ αυτό το κατακόκκινο γαρίφαλο που βαστά; Ότι είναι αριστερός; Ότι είναι ο Μπελογιάννης νούμερο δύο; Ότι είναι παιδί της εργατικής τάξης; Ότι τιμά τους εκτελεσμένους πατριώτες της Καισαριανής, που η μνήμη τους τιμόταν πάντα με την κατάθεση ενός μπουκέτου κόκκινων γαρίφαλων; Θέλει μήπως να μας πει κάτι ξέχωρο απ’ αυτά, όλα τούτα μαζί και

Πώς η «Δήμητρα» «καίει» την τρικομματική Τσίπρα

Το Καλλίχορον Φρέαρ, το ιερό πηγάδι της θεάς Δήμητρας, αποτελεί ένα από τα παλαιότερα τοπόσημα της Ελευσίνας. Η αγλαόκαρπος θεά των αρχαίων Ελλήνων, όπως έχει ονομαστεί, συνδεόταν πάντοτε με τη γεωργία και τη γονιμότητα της γης. 

Στην πολιτική, ο Γιάνης Βαρουφάκης επέλεξε προ τριετίας το όνομα «Δήμητρα» για να ονομάσει το δικό του σχέδιο για ένα μεταβατικό σύστημα πληρωμών προς ένα εθνικό νόμισμα το οποίο θα μπορούσε να αντικαταστήσει το ευρώ —όλες οι σοβαρές χώρες, λέει, έχουν κάτι τέτοιο…

Με τον τρόπο του -υπερασπιζόμενος ενθουσιωδώς το σχέδιό του- έριξε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε στο πηγάδι ολόκληρο το σκεπτικό Τσίπρα για μια τρικομματική κυβέρνηση νικητών ή ηττημένων (ανάλογα ποιον θα ρωτήσεις), μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΜέΡΑ25. 

Διότι, χάρη στον Βαρουφάκη, ένα μήνα πριν από τις εκλογές οι πολίτες που θα ψηφίσουν την 21η Μαΐου γνωρίζουν πλέον ότι έχουν μπροστά τους δύο κυβερνητικές επιλογές: 

Με… λύσσα κατά του Λοβέρδου

Με αμείωτη ένταση συνεχίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ η επίθεση κατά του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Λοβέρδου. Αποτελεί, άλλωστε, κοινό μυστικό ότι στην Κουμουνδούρου θεωρούν πως ο κ. Λοβέρδος αποτελεί τροχοπέδη στα σχέδια του Αλ. Τσίπρα και συνεπώς «δίνουν γραμμή» ώστε να καταψηφιστεί.

Γράφει ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

Ο Ν. Μπίστης, μάλιστα, χθες κατά τη διάρκεια συνέντευξής του (ΣΚΑΪ) καταφέρθηκε εναντίον του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ. «Εμείς δεν σας είπαμε γιατί έχετε τον Λοβέρδο», υποστήριξε ο κ. Μπίστης όταν ο Δ. Μάντζος, εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, που βρισκόταν στο πάνελ, υποστήριξε ότι δεν μπορεί να συνεργαστεί με πολιτικούς όπως ο Ευάγγελος Αντώναρος.

Ο ίδιος ο Ανδρέας Λοβέρδος σε πρόσφατο άρθρο του επιβεβαίωσε όλα όσα είχε πει πριν από μερικό διάστημα στην εφημερίδα “tomanifesto”

«Διαδικτυακή σελίδα στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ προσφάτως κάλεσε το εκλογικό σώμα να μην υπερψηφίσει την υποψηφιότητά μου στις επερχόμενες εθνικές εκλογές. Ζητούσαν μάλιστα να προτιμηθούν άλλοι συγκεκριμένοι συνυποψήφιοί μου προκειμένου ο ίδιος να μην είμαι μέλος της επόμενης Εθνικής Αντιπροσωπείας. Δεν μας αρέσει δηλαδή ο Λοβέρδος, μας χαλάει τα

Τι σημαίνει «είμαι αριστερός»;

Κάποτε δεν ήταν ομολογία πίστης. Ήταν επίδειξη ταυτότητας. Και ανταποκρινόταν στην κατεξοχήν ανάγκη της εφηβείας. Το σώμα παραμένει άγαρμπο και ατίθασο, το πρόσωπο στον καθρέφτη σού φαίνεται περίεργο, ενίοτε δε και ξένο. Ευτυχώς υπάρχει η δήλωση πολιτικής ταυτότητας που σου δίνει ένα οίκημα για να μπορείς να στεγάσεις την ψυχή σου. Αναφέρομαι για μια ακόμη Κυριακή στα χρόνια της εφηβείας μου. Τότε δεν είχαμε την πολυτέλεια να διαλέξουμε έμφυλη ταυτότητα. Ευτυχώς όμως υπήρχε η Αριστερά. Αυτή είχε μιαν απάντηση για όλα τα προβλήματα του καιρού μας. Για τον πόλεμο στο Βιετνάμ, για τον Μάη του ’68, το Μπέρκλεϊ, τον Ντίλαν ή τους Στόουνς. Και εννοείται για τους δύσμορφους συνταγματάρχες που ήσαν και ο κύριος στόχος της εφηβείας μας. Το πρώτο πληθυντικό δεν το χρησιμοποιώ τυχαία. Η δήλωση «είμαι αριστερός» συνεπαγόταν την ένταξή σου σε μια κοινότητα. Επιτέλους δεν ήσουν μόνος. Και η μοναξιά είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της εφηβείας. Η αριστερή ταυτότητα στα χρόνια της χούντας ήταν το αντίδοτο στη μοναξιά. Οσοι δεν την έζησαν δύσκολα μπορούν να καταλάβουν την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης και την ηθική ηγεμονία της. Η ηγεμονία της δεν ήταν πολιτική. Ηταν ψυχολογική.

Η συνθήκη άλλαξε όταν, για πρώτη φορά στη ζωή μου, ομολόγησα στον εαυτό μου ότι

Βαρουφάκης «εκτελεί» Τσίπρα

Ένας πολιτικός ηγέτης, ανεξάρτητα από τις ικανότητές του, χρειάζεται να έχει και την τύχη με το μέρος του. Ή να το πω ανάποδα, να μην την έχει απέναντί του. Για σκεφτείτε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης να είχε προκηρύξει εκλογές στα τέλη Φεβρουαρίου για τις 26 Μαρτίου, όταν οι αντιδράσεις για την τραγωδία των Τεμπών θα βρισκόταν στην κορύφωσή τους.

Ο Μητσοτάκης, όπως όλοι το παραδέχονται, είναι τυχερός επειδή έχει τον Τσίπρα ως βασικό του αντίπαλο. Βέβαια, σηκώνει πολλή κουβέντα αν το πρόβλημα για τη Ριζοσπαστική Αριστερά είναι ο ίδιος ο Τσίπρας ή ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, αυτό θα είναι το αντικείμενο της ανάλυσης που θα κάνουν οι σύντροφοι μετά τη διαφαινόμενη ήττα. Εγώ μένω στα χοντρά γράμματα. Ή να το πω αλλιώς, πολύ πιο δύσκολη θα ήταν η κατάσταση για τη Νέα Δημοκρατία αν είχε ως βασικό της αντίπαλο ένα άλλο κόμμα, πιο κοντά στα χαρακτηριστικά της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, με ερείσματα στο μεταρρυθμιστικό Κέντρο.  

Και ενώ για την καλοτυχία του Κυριάκου αναφερόμασταν τον Τσίπρα, αίφνης τις τελευταίες ημέρες μάς προέκυψε ο Γιάνης Βαρουφάκης, που

Αυτοδυναμία

 

Τις τελευταίες ημέρες ξαναήρθε στην επικαιρότητα το σενάριο για την «κυβέρνηση ηττημένων», ήτοι μια συγκυβέρνηση που με βάση τα γκάλοπ είναι πιθανόν να προκύψει (όχι το πιο πιθανό πάντως) μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και του Βαρουφάκη

Παραδόξως το σενάριο αυτό, το οποίο έχει αποκλείσει προφορικώς (αλλά και γραπτώς) ο Τσίπρας αρκετές φορές, δεν το διακίνησε η Ν.Δ., παρότι τη συμφέρει ιδιαίτερα να «ακούγεται», γιατί οι αναποφάσιστοι... είναι αρκετά αποφασισμένοι σε ένα και μόνο πράγμα, να μην ξαναπέσει στο χάος του 2015 η Ελλάδα.
Η συζήτηση άνοιξε από δύο επιφανή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τον Τσακαλώτο και τον Δραγασάκη, οι οποίοι μπορεί να θεωρηθούν και ως «μέτοχοι» ή «τιμαριούχοι» εντός του ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι ισχυρές προσωπικότητες στ’ αριστερά του κόμματος του κ. Τσίπρα - αν και όλα αυτά εκεί είναι δυσδιάκριτα για όσους εξ ημών δεν γνωρίζουν την πολιτική ανθρωπογεωγραφία του κόμματος, καθώς και τον τρόπο σκέψης και τις εσωτερικές ισορροπίες.
Ομως, ας πάμε στο προκείμενο, που είναι το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης συνασπισμού από το δεύτερο, το τρίτο και -αν χρειαστεί- το τέταρτο κόμμα.
Αριθμητικά ναι, ίσως είναι οριακό έως

«Στραπατσαρισμένη» αξιωματική αντιπολίτευση

«Τίτλοι τέλους για τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης» έγραφε η Αυγή αλλά την ίδια ημέρα η πρώτη δημοσκόπηση ταυτόχρονα με την προκήρυξη των εκλογών, δεν «εκδίδει» πιστοποιητικό θανάτου της «χειρότερης κυβέρνησης». 

Σε δημοσκόπηση της Metron Analysis που δημοσιεύει σήμερα το «Βήμα» η πρόθεση ψήφου δίνει 27,8 στη ΝΔ, 22,2% στον ΣΥΡΙΖΑ (5,6% διαφορά), 8,5% στο ΠΑΣΟΚ, και 4.4% στο ΜέΡΑ 25. Η διαφορά στους δύο πρώτους ανεβαίνει στο 6,9% στην «εκτίμηση ψήφου», με την ΝΔ στο 33,8%, τον ΣΥΡΙΖΑ στο 26,9% το ΠΑΣΟΚ να ασθμαίνει στο 10,3% και το ΜέΡΑ 25 στο 5,4%. Αναφέρουμε τα κόμματα τα οποία εμπλέκονται σε κάθε μορφής σεναριολογία κυβερνητικής προοπτικής. 

Όσο η ημερομηνία από το

Δημοσκόπηση στο Βήμα: Ανοίγει η ψαλίδα μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ

Διευρύνει τη διαφορά της από τον ΣΥΡΙΖΑ η Νέα Δημοκρατία, σύμφωνα με τα ευρήματα της δημοσκόπησης της Metron Analysis για το Βήμα της Κυριακής

Διευρύνει τη διαφορά της από τον ΣΥΡΙΖΑ η Νέα Δημοκρατία, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Metron Analysis που δημοσιεύεται στο «Βήμα της Κυριακής».

Η δημοσκόπηση διενεργήθηκε στο διάστημα αμέσως πριν από την προκήρυξη των εκλογών και δημοσιεύεται με την έναρξη της επίσημης προεκλογικής περιόδου. Όπως προκύπτει, η ΝΔ δείχνει να ανακτά τις δυνάμεις της, διευρύνοντας τη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ στις 6,9 μονάδες στην εκτίμηση ψήφου και προηγείται με 33,8% έναντι 26,9%.

Στην πρόθεση ψήφου η ΝΔ διατηρεί προβάδισμα 5,6 μονάδων έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και στην καταλληλόλητα για την πρωθυπουργία ο Κυριάκος Μητσοτάκης συγκεντρώνει 35% έναντι 18% του Αλέξη Τσίπρα.

Εκτίμηση Ψήφου

Στην εκτίμηση ψήφου, η Νέα Δημοκρατία εμφανίζεται να κερδίζει το χαμένο έδαφος με ποσοστό που φτάνει στο 33,8%. Ενισχυμένος εμφανίζεται και

Τα Κυριακάτικα πρωτοσέλιδα

Διαβάστε τα Κυριακάτικα φύλλα.

Παραμύθι ήταν και πάει η (δήθεν) συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ

Ένα απρόοπτο γεγονός στην πολιτική πάντα φέρνει σημαντικές ανατροπές στους αρχικούς σχεδιασμούς. Αυτό επιβεβαιώθηκε ακόμα μια φορά με την πολύκροτη υπόθεση του Αλέξη Γεωργούλη, που, όπως όλα δείχνουν, όχι απλά διέλυσε κάθε σενάριο προοδευτικής συγκυβέρνησης, αλλά απομάκρυνε ακόμα περισσότερο το ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι πολιτικές κόντρες μεταξύ τους παίρνουν διαστάσεις πρωτοφανούς τοξικότητας και μίσους.

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ

ΠΑΡΟΤΙ τα σενάρια προοδευτικής συνεργασίας δεν έπειθαν ούτε τους πιο φανατικούς, καθώς όλα τα άλλα κόμματα λένε «όχι» σε συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, εντούτοις υπήρχαν δημοσιογραφικά γραφεία τα οποία επεξεργάζονταν τέτοια σενάρια για την επόμενη μέρα μετά τις εκλογές.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ βέβαια διέψευσε όλα τα σενάρια περί προοδευτικής συγκυβέρνησης και αυτό επιβεβαιώθηκε από τη σκληρή επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά κατά του Αλέξη Τσίπρα που εξαπέλυσε χθες στην πρώτη δημόσια τοποθέτησή του ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης.

ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ η υπόθεση Γεωργούλη ήρθε να

Η αγέλη της αριστερής ηθικής

Αν κατηγορηθείς ως βιαστής και δεν ανήκεις στον χώρο των προοδευτικών δυνάμεων τότε είσαι αποδιοπομπαίος από την κοινότητα. Διώκεσαι και εσύ και οι συγγενείς σου, όπως στην περίπτωση Λιγνάδη που το μίασμα δεν άφησε αλώβητο ούτε τον αδελφό του. Τον απέλυσαν από τη σχολή του Θεάτρου Τέχνης επειδή τον υπερασπίστηκε. Οι σπουδαστές του δεν ήθελαν να τον βλέπουν μπροστά τους. Πανό υψώθηκαν στην Επίδαυρο, φωτογραφίες δημοσιεύθηκαν με τον Μητσοτάκη και τη Μενδώνη – στις φωτογραφίες ήταν και η Κονιόρδου βέβαια αλλά μάλλον επρόκειτο για το φάντασμά της. Διαδηλώσεις έγιναν, δηλώσεις έγιναν, και η Ν.Δ. με την οποία ο Λιγνάδης δεν είχε καμία οργανική σχέση, χαρακτηρίστηκε ως «κόμμα βιαστών». Ενα λαϊκό δικαστήριο που το έστησαν συνάδελφοί του, οι οποίοι μέχρι πριν από δύο χρόνια πολύ θα ήθελαν να συνεργαστούν μαζί του. Βλέπετε ηθική ανωτερότητα και

Η μισή αλήθεια του κ. Κατρούγκαλου

Προχθές έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση - όπως πάντα - του Κύκλου Ιδεών με θέμα «Σύνταγμα και εκλογές». Σε αυτήν συμμετείχαν μεταξύ άλλων, εκτός από τον οικοδεσπότη Β. Βενιζέλο, και οι κύριοι Κατρούγκαλος και Γεραπετρίτης. 

Ο κ. Γ. Κατρούγκαλος για να υποστηρίξει τη θέση του πως δύναται το δεύτερο και το τρίτο κόμμα να σχηματίσουν κυβέρνηση, αναφέρθηκε στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951.

Σε αυτές τις εκλογές, που διεξήχθησαν, όπως και οι εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950 με το σύστημα της απλής αναλογικής, ο Ελληνικός Συναγερμός του Αλέξανδρου Παπάγου έλαβε 36,53% και 114 έδρες, η ΕΠΕΚ του Νικολάου Πλαστήρα 23,49% και 74 έδρες, το Κόμμα Φιλελευθέρων του Σοφοκλή Βενιζέλου 19,04% και 57 έδρες, η ΕΔΑ 10,57% και 10 έδρες, το άλλοτε κραταιό Λαϊκό Κόμμα καταποντίστηκε στο 6,66% και 2 έδρες, ενώ τέλος το κόμμα του Αλέξανδρου Μπαλτατζή έλαβε 1,23% και μια έδρα. 

Η Βουλή διέθετε τότε 258 έδρες και όποιο κόμμα είχε 130 έδρες, είχε και τη δεδηλωμένη. 

Τα δύο κεντρώα κόμματα, κατόπιν συνεννοήσεων που

Τα τζούφια πασχαλινά αυγά του Τσίπρα

Η περίοδος του Πάσχα βγήκε επιεικώς ξινή στον Αλέξη Τσίπρα.

Ίσως φταίνε τα τζούφια κόκκινα αυγά που του πρόσφεραν στον Ναυτικό σταθμό Κέρκυρας. Δεν πιστεύω σε προλήψεις, φυσικά, αλλά το συγκεκριμένο δεν ήταν για καλό: μια ημέρα αργότερα έσκασε στα χέρια του η βόμβα Γεωργούλη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διαχειρίστηκε τραγικά το συγκεκριμένο σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης. Στην Κουμουνδούρου άρχισαν εν χορώ τα «δεν γνωρίζαμε», «αντιδράσαμε ακαριαία», «δεν είμαστε όλοι ίδιοι». «Αυγή» και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις έθαψαν το θέμα Γεωργούλη, εικάζω για να προστατεύσουν τον δήθεν ανήξερο Τσίπρα. Όπως απεδείχθη, ο πρόεδρος μια χαρά το γνώριζε, τουλάχιστον από τον Ιούνιο του 2022, αλλά προτίμησε να κρατήσει τον «Εραστή βορείων προαστίων» στην ευρωβουλή. Δεν χάνεις τέτοιο κελεπούρι!
Φυσικά, αν η καταγγελία αφορούσε ευρωβουλευτή της ΝΔ, θα είχαμε απανωτές συναυλίες αλληλέγγυων καλλιτεχνών, hashtags για βιαστέςΝΔ, το αριστερό #MeToo θα ξεχύνονταν στους δρόμους, ο Τσίπρας θα κατέθετε ερωτήσεις στον πρωθυπουργό και η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ θα έστηνε συγκέντρωση έξω από τη Βουλή.
Τώρα σιωπή. Στο διαδίκτυο διακινήθηκαν οι πιο σκοτεινά μισογυνικές αντιλήψεις από τους τάχα αριστερούς:

Ούτε ψησταριά για πιτόγυρο θα σας την εμπιστευόμουν

 

Και καθώς τα media όλων των αποχρώσεων, αναλώνονται περί των «ορμητικών» σεξουαλικών επιδόσεων του Αλέξη Γεωργούλη

Και καθώς οι καταγγελίες χτυπούν τις πόρτες. Τόσο του «παιδαρά» όσο και της Κουμουνδούρου. Και καθώς όλα τα πρωινάδικα, όλα τα πολιτικά talk shows και όλα τα πρωτοσέλιδα έχουν μετατραπεί με μονοθεματική διάθεση σε ένα αληθινό reality με τίτλο «ο εραστής των Βρυξελών». Με υπότιτλο «γ…ω και δέρνω|

Και καθώς όπου πας και όπου βρεθείς το όνομα Γεωργούλης βρίσκεται στα στόματα όλων. Και καθώς συμβαίνουν όλα αυτά, κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν ό, τι περνάει από το χέρι τους και από το άδειο κρανίο τους να πριονίζουν την καρέκλα του αρχηγού τους και να γρονθοκοπούν το κόμμα τους
Με απλά λόγια, Ζωή Βαρέλη- Στεφανίδη, Αρετη Αθανασίου, Αναστασία Γαιταρτζή και Βασίλης Μίγας φλερτάρουν με τη Νέα Δημοκρατία. Απίστευτο. Σα να λέμε SYRIZA Vs SYRIZA!

Μία εξ αυτών των «ευφυών» στελεχών, αναγκάστηκε να κατεβάσει την ανάρτησή της και να ζητήσει συγγνώμη. Μια άλλη κατηγορείται ό, τι εκείνη διέδωσε δημοσίως το όνομα της παθούσης Ελένης Χρονοπούλου. Μια άλλη, υποψήφια κι αυτή, με τα

Με τον διάβολο κάνουν δουλειές μαζί από το 2015

 

Έχουν ήδη χάσει και το ξέρουν. Θα είναι δεύτερο κόμμα και με διαφορά από το πρώτο. Δραγασάκης και Τσακαλώτος προσπαθούν να πείσουν για την κυβέρνηση των ηττημένων. Αυτό είχαν κατά νου από την αρχή και γι' αυτό επέλεξαν την απλή αναλογική. Παράγουν συνειδητά πολιτική ανωμαλία. Θα κάνουν τα πάντα για να επιστρέψουν στην εξουσία. Θα συνεργαστούν με κάθε πρόθυμο, από την άκρα Δεξιά μέχρι την άκρα Αριστερά. Με τον διάβολο, πάντως, έχουν ήδη συνεργαστεί. Κάνουν δουλειές μαζί από το 2015.  

Η επιλογή της απλής αναλογικής δεν ήταν άδολη. Ξεκίνησε με μια παραδοχή: Κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες η ΝΔ θα έχει χαμηλότερα ποσοστά απ’ όλους μαζί τους άλλους. Από την στιγμή, λοιπόν, που ο ΣΥΡΙΖΑ εξασφάλισε την συνεργασία των εκφραστών της λαϊκής δεξιάς, μέσω των Παυλόπουλου και Καμμένου, οι μαθηματικές πράξεις οδηγούσαν αναπόφευκτα στην επιλογή της απλής αναλογικής. Απλοϊκό το επιχείρημα, αλλά απολύτως λογικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε πρόβλημα να συνεργαστεί ακόμη και με τους ακροδεξιούς των ΑΝΕΛ. Η ΝΔ, αντιθέτως, δεν

Ο λαός θα τιμωρήσει την άκρατη τοξικότητα της Κουμουνδούρου

Μεγάλη πολιτική ζημιά, η οποία θα καταγραφεί στις επόμενες δημοσκοπήσεις, φαίνεται ότι έχει υποστεί ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα με την υπόθεση του Αλέξη Γεωργούλη, ειδικά στο μετριοπαθές ακροατήριό του, αλλά και στο ακροατήριο των αναποφάσιστων ψηφοφόρων.

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ είναι αυτή η αρνητική εξέλιξη, καθώς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πληρώνει την τοξικότητα και την εμπάθεια που έβγαλε για τις υποθέσεις του Κολωνού και του Δημήτρη Λιγνάδη, επιχειρώντας να εμπλέξει ολόκληρη την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας.

ΟΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΙ της τοξικότητας αυτής ήταν κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά τα στελέχη ενορχήστρωναν τις διαδικτυακές επιθέσεις, τις οποίες ποτέ δεν αποδοκίμασε ο Αλέξης Τσίπρας. Και όχι μόνο δεν αποδοκίμασε τα στελέχη αυτά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πολλές φορές σιγοντάριζε τις αθλιότητες που εκστόμιζαν ή έγραφαν στο Διαδίκτυο μερικά από τα στελέχη αυτά.

ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ που αφορούν τα

Ένας Γεωργούλης την ημέρα κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ πιο πέρα

Αυτά λοιπόν. Ποια είναι τα «αυτά»; Μα φυσικά το πολιτικό παρελθόν του Αλέξη Γεωργούλη

Που αν θυμάμαι καλά, πριν από την τελευταία εκλογική αναμέτρηση για την ευρωβουλή, πρώτα, χτύπησε την πόρτα της Νέας Δημοκρατίας. Και επειδή καθυστερούσαν να του απαντήσουν, εκείνος αποφάσισε να χτυπήσει την πόρτα του Αλέξη Τσίπρα. Αποτέλεσμα; Καλώς το παλικάρι!
Πορευόμενος με ό, τι να ναι και με όποιον να ναι. Αρκεί να εξασφαλίσει τον επιούσιο. Κάμποσα χιλιάρικα. Μηνιαίως. Βάλτε κάτω τα νούμερα και θα μετρήσετε άφθονα ευρώπουλα. Όχι χαζός είναι. Ασε τα ταξίδια. Ασε οι γνωριμίες. Ασε οι κοσμικές συγκεντρώσεις. Ασε τα μεγαλεία

Και ποια η συνεισφορά του; Η πολιτική συνεισφορά του; Ουδείς γνωρίζει. Ούτε και ο ίδιος. Προφανώς κάποια, συριζαίικη γραμμή ακολουθεί. Προφανώς περιφερόμενος μεταξύ γνωστών-αγνώστων. Κάπως έτσι γίνονται οι επιλογές ανθρώπων με οντότητα που εκπροσωπούν την Σωρρακώσταινα στις Βρυξέλες. Κάπως έτσι ο Παπαδημούλης με τα διαμερίσματα. Η Εύα με τις βαλίτσες. Και ο Γεωργούλης με τις σεξουαλικές, ασυγκράτητες ορέξεις
Μια επιλογή με σφραγίδα που λέει τα εξής:

Όλα εδώ πληρώνονται

«Όταν κάνεις συνεχώς το ίδιο πράγμα, είσαι ανόητος αν περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα» φέρεται ειπών ο Α. Αϊνστάιν. Είναι κάτι που αγνοούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Τουλάχιστον αυτό φαίνεται από τη συμπεριφορά τους. 

Αυτή είναι η μια εκδοχή. Η άλλη εκδοχή είναι να το γνωρίζουν, αλλά να μη γνωρίζουν άλλον τρόπο αντιπολίτευσης, παρά μόνον τη λάσπη και τη διασπορά ψευδών ειδήσεων. Γιατί το να ασκεί ένα λαϊκιστικό κόμμα αντιπολίτευση με κυρίαρχο στοιχείο της την ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση, δεν είναι και εύκολο πράγμα. Έτσι καταφεύγει στα δύο όπλα που προανέφερα. Στη λάσπη και στα fake news. 

Όμως η ζωή πάντα εκδικείται. Πάντα αυτές οι πολιτικές της εξαπάτησης και του ψεύδους τελικά μετατρέπονται σε μπούμεραγκ. Μέσα σε δύο μόλις ημέρες, τα γεγονότα πήραν την εκδίκησή τους. 

1. Ποιος δε θυμάται πως με αφορμή τις υποθέσεις Λιγνάδη και Μίχου η Νέα Δημοκρατία, συλλήβδην, χαρακτηρίστηκε από τους Συριζαίους «κόμμα των βιαστών»; Όταν αποκαλύφθηκε πως στο κύκλωμα Μίχου συμμετείχε και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, αίφνης το θέμα έπαψε να

Υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ αναπαράγει άθλια πρωτοσέλιδα εις βάρος Χρονοπούλου-Ανδρουλάκη -Να παραιτηθεί ζητά το ΠΑΣΟΚ

Υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, όπως καταγγέλλουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αναπαράγει χυδαία πρωτοσέλιδα για την υπόθεση Γεωργούλη, με θεωρίες συνωμοσίας που φτάνουν ως και να υπονοούν ότι έχει ευθύνη το θύμα για όσα υπέστη.
Η υποψήφια βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Ζωή Βαρέλη-Στεφανίδη, ανάρτησε στον λογαριασμό της στο Twitter χυδαίο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Μακελειό», που κάνει λόγο για «βρώμικη υπόθεση» και αναφέρεται σε λεπτομέρειες που παραπέμπουν σε θεωρία συνωμοσίας.
Εκτός από τη δημοσίευση του πρωτοσέλιδου, η υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, μητέρα της χρυσής ολυμπιονίκη στο επί κοντώ Κατερίνας Στεφανίδη, ανάρτησε και ένα δικό της σχόλιο, με το οποίο εκφράζει την πεποίθησή της ότι το ανυπόστατο δημοσίευμα μπορεί και να… ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
«Συγγνώμη, αλλά δεν είναι απίθανο να είναι έτσι» έγραψε στην ανάρτησή της, προκαλώντας σάλο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με χρήστες να κάνουν λόγο για

Ανέκδοτα

Μετά τη μαζική έξοδο επιστροφή στην άδεια Αθήνα. Ο ζορισμένος κοσμάκης που τη "βγάζει με κουπόνια", σύμφωνα με το επινοημένο αφήγημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το δράμα του «μαύρου Πάσχα", γυρίζει με αγαλλίαση σπίτι του.

Περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο πολίτες δεν αντιλήφθηκαν ότι ζουν σε μια χώρα γενικευμένης φτώχειας και ανθρωπιστικής κρίσης, όπως προπαγανδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εξαιτίας αυτής της ασυγχώρητης άγνοιας τους σύρθηκαν οι Χριστιανοί σε καταναλωτικό κορεσμό. Όπως, τέλος πάντων, επιβάλει το έθιμο.
Εφόρμησαν μαζικά σε χωριά, αποβιβάστηκαν σε νησιά, επέλασαν σε ξενοδοχεία και ταβέρνες . Ξόδεψαν σε βενζίνες, διόδια, ακτοπλοϊκά, ξεφάντωσαν με χορούς, γιόρτασαν τη Λαμπρή με τραγούδια, καταβρόχθισαν σούβλες με πανάκριβα αρνιά μετά από εθελοντική νηστεία.

Δεν συνετίστηκαν από το παράδειγμα του αρχηγού της μείζονος αντιπολίτευσης που

Η τοξικότητα εκδικείται

 

Η υπόθεση Γεωργούλη έχει όλα τα θελκτικά στοιχεία για να καταστεί λαϊκό ανάγνωσμα, και ήδη έχει καταστεί. Σεξ και βία, νέους ωραίους και κοινωνικά πετυχημένους πρωταγωνιστές. Ωστόσο, το «ανθρώπινο κτήνος» κατά Ζολά, εμφιλοχωρεί και δυναστεύει τον ανθρώπινο ψυχισμό, ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης, οικονομικής ανθηρότητας, μορφωτικού πολιτικής θέσης και κομματικής ένταξης. Η διαστροφή είναι απολιτική, διακοινωνική και διαταξική.

Αυτά στη «λογοτεχνική» τους διάσταση… Στην πραγματική ζωή έχουμε ένα πολιτικό πρόβλημα που εκθέτει τον ΣΥΡΙΖΑ και του επιστρέφει ως μπούμερανγκ. Ήταν ο ίδιος που πολιτικοποίησε στο έπακρο την υπόθεση Λιγνάδη, λες και η Μενδώνη ή ο Μητσοτάκης έπρεπε να γνωρίζουν τις διαστροφικές συμπεριφορές του ηθοποιού. Τη στιγμή μάλιστα που ο Λιγνάδης δεν ήταν κομματικό στέλεχος, βουλευτής ή ευρωβουλευτής, όπως ο Γεωργούλης.

Παρόλα αυτά με τις πολυπληθείς ελαφρές ταξιαρχίες των τρολ τους που αλώνουν τα κοινωνικά δίκτυα, ενοχοποίησαν μια ολόκληρη παράταξη ότι

Εν αρχή ην το «απολειφάδι»

Μαθαίνω ότι όταν τη Μεγάλη Τρίτη ο Βαγγέλης Αντώναρος χαρακτήρισε μέσα από τη ραδιοφωνική συχνότητα του Real FM το ΠΑΣΟΚ «απολειφάδι» της πολιτικής ζωής, συνέβησαν δύο πράγματα: Πρώτον, δέχθηκε αυστηρές συστάσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ «να το μαζέψει όπως όπως», πράγμα το οποίο συνέβη με μια ανάρτηση του τύπου «παρερμηνεύσατε τα λεγόμενά μου, ήταν ατυχής επιλογή μιας λέξης, η αναφορά δεν ήταν απαξιωτική, άλλο εννοούσα».

Δεύτερον, από τη Χαριλάου Τρικούπη ετοίμασαν για σκληρή ανακοίνωση τόσο για τον

Αφού ψηφίσαμε «Εραστή Δυτικών Προαστίων»…

Η σύνθεση της ελληνικής αντιπροσώπευσης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έκανε σουξέ. Τρία μέλη αντιμετώπισαν άρση ασυλίας και ένας (Λαγός) είναι στη φυλακή, αν και φυσικά οι περιπτώσεις τους δεν μπορούν να μπουν στο ίδιο καλάθι. Εν προκειμένω, αυτό για το οποίο ελέγχεται η Μαρία Σπυράκη δεν μπορεί να σταθεί δίπλα στις περιπτώσεις Καϊλή και Γεωργούλη. Θα ήταν άδικο και για την ίδια, αλλά και για την κοινή λογική.

Όμως ας αφήσουμε στην άκρη τα ποινικά για να εστιάσουμε στα πολιτικά. Η υπόθεση του Αλέξη Γεωργούλη διερευνάται από τη βελγική Δικαιοσύνη (που στο τέλος θα μάθει ελληνικά) και συνεπώς καλό είναι να περιμένουμε τα αποτελέσματα. Πιστεύω δε ότι δεν πρόκειται να αφήσει πολιτικό αποτύπωμα που θα επηρεάσει τη ψήφο, έστω κάποιων, πολιτών. Δεν θα υπάρξουν δηλαδή άνθρωποι που

Καθρέφτης σου είμαι και σου μοιάζω

Το λέω, το υπογραμμίζω και το τονίζω από την αρχή. Μία η ευχή. Πλην του αυτονόητου, της υγείας δηλαδή. Ένα πράγμα εύχομαι: Ανάσταση αυτογνωσίας.

Τώρα λοιπόν, όταν το αμνοερίφιο θα έχει «εξαερωθεί». Όταν τα κοψίδια θα έχουν καταναλωθεί. Όταν η κρασοκατάνυξη θα έχει εξαντληθεί. Και όταν οι σόδες θα έχουν χωνευτεί. Τότε λοιπόν, όταν με κάποιον, έστω ελάχιστο, χρόνο, θα έχεις συναντηθεί, σκέψου μερικά πραγματάκια που όλα μαζί καταλήγουν σε μια ευθύνη προσωπική.
Και το εξηγώ με αφορμή κάποια μειοψηφία που δεν είναι και τόσο μικρή. Μια μειοψηφία δυνατή που μετά τον όλεθρο των Τεμπών μεγάλωσε και περίπου προσέγγισε το περίπου 30%. Εννοώ όλους αυτούς που στην ερώτηση «ποιος ο καταλληλότερος πρωθυπουργός;» απαντάνε με ύφος φαινομενικής αυστηρότητας και κατηγορηματικής μεγαλοπρέπειας «ο κανένας».

Όλοι αυτοί από τους οποίους ο Νικόλας ο Ανδρουλάκης βαυκαλίζεται με την ψευδαίσθηση πως θα αλιεύσει ψήφους και οπαδούς. Ο «κανένας» λοιπόν. Αν μάλιστα ρίξετε μια ματιά στις γνώμες των ερωτηθέντων, τότε όλοι οι

Ιλαρή αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ: Η Ελλάδα εμπλέκεται… στην αιματοχυσία του Σουδάν

Φαντάζουν λεπτεπίλεπτοι συζητητές περί του φύλου των Αγγέλων, όσοι ασχολούνται με το εάν η κυβέρνηση συμπλήρωσε την τετραετία ή όχι, και επομένως δεν δικαιούται να το ισχυρίζεται. Ακόμη περισσότερο όσοι καταγγέλλουν ότι οι μονοκομματικές κυβερνήσεις στη χώρα μας είναι το φετίχ μιας καθυστερημένης βαλκανικής πολιτικής τάξης, ενώ στην πολιτισμένη Ευρώπη καθεστώς είναι οι συμμαχικές. 

Σχετικά με το τελευταίο, το πρόβλημα δεν είναι οι συμμαχικές κυβερνήσεις. Ούτε θα ήταν για την Ελλάδα των οικονομικών και γεωπολιτικών προβλημάτων. Πρόβλημα είναι τα συμβαλλόμενα μέρη. Και όταν ένα από αυτά μπορεί να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ της γνωστής… σοβαρότητας, δικαίως δημιουργούνται προβληματισμοί και αναστολές για την τύχη τους.

Χθες η έλλειψη σοβαρότητας έλαμψε εκ νέου. Ούτε λίγο ούτε πολύ, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι ενεπλάκη στα αιματηρά γεγονότα του Σουδάν, επειδή λέει