Το λέω, το υπογραμμίζω και το τονίζω από την αρχή. Μία η ευχή. Πλην του αυτονόητου, της υγείας δηλαδή. Ένα πράγμα εύχομαι: Ανάσταση αυτογνωσίας.
Τώρα λοιπόν, όταν το αμνοερίφιο θα έχει «εξαερωθεί». Όταν τα κοψίδια θα
έχουν καταναλωθεί. Όταν η κρασοκατάνυξη θα έχει εξαντληθεί. Και όταν οι
σόδες θα έχουν χωνευτεί. Τότε λοιπόν, όταν με κάποιον, έστω ελάχιστο,
χρόνο, θα έχεις συναντηθεί, σκέψου μερικά πραγματάκια που όλα μαζί
καταλήγουν σε μια ευθύνη προσωπική.
Και το εξηγώ με αφορμή κάποια μειοψηφία που δεν είναι και τόσο μικρή. Μια μειοψηφία δυνατή που μετά τον όλεθρο των Τεμπών μεγάλωσε και περίπου προσέγγισε το περίπου 30%. Εννοώ όλους αυτούς που στην ερώτηση «ποιος ο καταλληλότερος πρωθυπουργός;» απαντάνε με ύφος φαινομενικής αυστηρότητας και κατηγορηματικής μεγαλοπρέπειας «ο κανένας».
Όλοι αυτοί από τους οποίους ο Νικόλας ο Ανδρουλάκης βαυκαλίζεται με την ψευδαίσθηση πως θα αλιεύσει ψήφους και οπαδούς. Ο «κανένας» λοιπόν. Αν μάλιστα ρίξετε μια ματιά στις γνώμες των ερωτηθέντων, τότε όλοι οι αρχηγοί όλων των κομμάτων λαμβάνουν ψήφους αρνητικές. Τουτέστιν το κόκκινο το αρνητικό μεγαλύτερο από το πράσινο το θετικό.
Η κατάσταση, σχηματικά, πάει κάπως έτσι: τι θα ψηφίσεις; Μητσοτάκη; Ποτέ των ποτών. Γιατί; Επειδή είναι εκπρόσωπος του μεγάλου κεφαλαίου και επειδή λόγω ονόματος και κληρονομιάς κατάφερε να σκαρφαλώσει σε ρόλο αρχηγού.
Μπας και θα ψηφίσεις Αλέξη Τσίπρα; Να μου κοπεί το χέρι. Μα γιατί; Επειδή είναι πρωταθλητής στην κωλοτούμπα. Επειδή άλλα λέει και άλλα κάνει. Επειδή είναι αμόρφωτος, ούτε ίχνος Αγγλικών. Επειδή έμεινε μετεξεταστέος ως πρωθυπουργός.
Τότε ποιον; Τον Νίκο Ανδρουλάκη του ΠΑΣΟΚ; Ούτε αυτόν. Μα γιατί; Επειδή το ΠΑΣΟΚ μας χρεοκόπησε. Επειδή το κόμμα του κολυμπάει σε σκάνδαλα και διαφθορά. Και επειδή επί της ουσίας, καμία διαφορά από τη γαλάζια Νέα Δημοκρατία.
Μήπως ΚΚΕ; Ούτε στους εφιάλτες μου. Δηλαδή τι να ψηφίσω; Τη νεκρανάσταση της Αλβανίας του Χότζα; Να μας μαντρώσει όλους; Να μας παρακολουθεί η KGB; Να ψωνίζουμε με δελτία; Σκέτη αυτοκτονία.
Τι μένει; Ο Γιάνης Βαρουφάκης. Μόνο ως ανέκδοτο. Ο άνθρωπος είναι αθεράπευτα νάρκισσος. Η εγωπάθειά του δεν έχει τελειωμό. Ασε που του προκαλεί ασυγκράτητη ηδονή το κλείσιμο των τραπεζών.
Μπας και σκέφτεσαι Κυριάκο Βελόπουλο και «Ελληνική Λύση»; Πλάκα κάνεις! Πόση εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κάποιος σε έναν πολιτικό και επιχειρηματία που πουλάει συγχωροχάρτια με τη σφραγίδα του Ιησού Χριστού; Μιλάμε για ατελείωτη κωμωδία. Να τον βλέπω και να γελάω, ναι. Να τον ψηφίσω, μόνο για πλάκα.
Ε, τότε, τι μένει; Μήπως κάποιο κόμμα εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς; Μήπως Μπογδάνο; Τίποτα από τα δύο. Και οι δύο είναι ακραίες περιπτώσεις που ψαρεύουν σε θολά νερά.
Μα, τότε, πες μου, πού θα το ρίξεις; Στον Κανένα και στο Πουθενά. Κόμμα που να με εκφράζει δεν υπάρχει. Πολιτικός που να ανταποκρίνεται σε κάποιες σοβαρές προδιαγραφές ούτε τέτοιος υπάρχει. Επομένως σε κανένα κόμμα και σε κανέναν πολιτικό. Να έχω τουλάχιστον καθαρή τη συνείδησή μου. Το προεκλογικό έργο παίζεται για τα χαϊβάνια και στο τέλος κερδισμένοι θα βγουν μόνο εκείνοι οι πολιτικοί που θα εκλεγούν.
Κάπως έτσι πορεύεται η συνείδηση αρκετών πολιτών. Κάπως έτσι κάνουν ή θέλουν να πιστεύουν πως τα κόμματα και οι πολιτικοί είναι μάλλον εξωγήινοι. Κάπως έτσι βαυκαλίζονται με την ψευδαίσθηση πως εκείνοι δεν έχουν κανένα μερίδιο ευθύνης και δεν έχουν βάλει το χεράκι τους. Και κάπως έτσι αυτο-κολακεύονται με τη βολική βεβαιότητα πως εκείνοι είναι αθώοι, ανιδιοτελείς και ξεχωριστοί.
Κανένας ο καταλληλότερος. Από τον «κανένα» ο ψηφοφόρος του Κανένα. Και όλοι αυτοί ξεχνούν μια ρήση καταλυτική: Καθρέφτης σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω. Οπως λέμε «δυσδιάκριτη η απόσταση μεταξύ θριάμβου και πανωλεθρίας», έτσι κι εδώ. Δυσδιάκριτη η απόσταση από εμένα μέχρι τον κάθε πολιτικό αρχηγό.
Αντε, καλή χώνεψη και στην επιστροφή με κάποια ίχνη αυτογνωσίας και αυτοκριτικής!
Και το εξηγώ με αφορμή κάποια μειοψηφία που δεν είναι και τόσο μικρή. Μια μειοψηφία δυνατή που μετά τον όλεθρο των Τεμπών μεγάλωσε και περίπου προσέγγισε το περίπου 30%. Εννοώ όλους αυτούς που στην ερώτηση «ποιος ο καταλληλότερος πρωθυπουργός;» απαντάνε με ύφος φαινομενικής αυστηρότητας και κατηγορηματικής μεγαλοπρέπειας «ο κανένας».
Όλοι αυτοί από τους οποίους ο Νικόλας ο Ανδρουλάκης βαυκαλίζεται με την ψευδαίσθηση πως θα αλιεύσει ψήφους και οπαδούς. Ο «κανένας» λοιπόν. Αν μάλιστα ρίξετε μια ματιά στις γνώμες των ερωτηθέντων, τότε όλοι οι αρχηγοί όλων των κομμάτων λαμβάνουν ψήφους αρνητικές. Τουτέστιν το κόκκινο το αρνητικό μεγαλύτερο από το πράσινο το θετικό.
Η κατάσταση, σχηματικά, πάει κάπως έτσι: τι θα ψηφίσεις; Μητσοτάκη; Ποτέ των ποτών. Γιατί; Επειδή είναι εκπρόσωπος του μεγάλου κεφαλαίου και επειδή λόγω ονόματος και κληρονομιάς κατάφερε να σκαρφαλώσει σε ρόλο αρχηγού.
Μπας και θα ψηφίσεις Αλέξη Τσίπρα; Να μου κοπεί το χέρι. Μα γιατί; Επειδή είναι πρωταθλητής στην κωλοτούμπα. Επειδή άλλα λέει και άλλα κάνει. Επειδή είναι αμόρφωτος, ούτε ίχνος Αγγλικών. Επειδή έμεινε μετεξεταστέος ως πρωθυπουργός.
Τότε ποιον; Τον Νίκο Ανδρουλάκη του ΠΑΣΟΚ; Ούτε αυτόν. Μα γιατί; Επειδή το ΠΑΣΟΚ μας χρεοκόπησε. Επειδή το κόμμα του κολυμπάει σε σκάνδαλα και διαφθορά. Και επειδή επί της ουσίας, καμία διαφορά από τη γαλάζια Νέα Δημοκρατία.
Μήπως ΚΚΕ; Ούτε στους εφιάλτες μου. Δηλαδή τι να ψηφίσω; Τη νεκρανάσταση της Αλβανίας του Χότζα; Να μας μαντρώσει όλους; Να μας παρακολουθεί η KGB; Να ψωνίζουμε με δελτία; Σκέτη αυτοκτονία.
Τι μένει; Ο Γιάνης Βαρουφάκης. Μόνο ως ανέκδοτο. Ο άνθρωπος είναι αθεράπευτα νάρκισσος. Η εγωπάθειά του δεν έχει τελειωμό. Ασε που του προκαλεί ασυγκράτητη ηδονή το κλείσιμο των τραπεζών.
Μπας και σκέφτεσαι Κυριάκο Βελόπουλο και «Ελληνική Λύση»; Πλάκα κάνεις! Πόση εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κάποιος σε έναν πολιτικό και επιχειρηματία που πουλάει συγχωροχάρτια με τη σφραγίδα του Ιησού Χριστού; Μιλάμε για ατελείωτη κωμωδία. Να τον βλέπω και να γελάω, ναι. Να τον ψηφίσω, μόνο για πλάκα.
Ε, τότε, τι μένει; Μήπως κάποιο κόμμα εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς; Μήπως Μπογδάνο; Τίποτα από τα δύο. Και οι δύο είναι ακραίες περιπτώσεις που ψαρεύουν σε θολά νερά.
Μα, τότε, πες μου, πού θα το ρίξεις; Στον Κανένα και στο Πουθενά. Κόμμα που να με εκφράζει δεν υπάρχει. Πολιτικός που να ανταποκρίνεται σε κάποιες σοβαρές προδιαγραφές ούτε τέτοιος υπάρχει. Επομένως σε κανένα κόμμα και σε κανέναν πολιτικό. Να έχω τουλάχιστον καθαρή τη συνείδησή μου. Το προεκλογικό έργο παίζεται για τα χαϊβάνια και στο τέλος κερδισμένοι θα βγουν μόνο εκείνοι οι πολιτικοί που θα εκλεγούν.
Κάπως έτσι πορεύεται η συνείδηση αρκετών πολιτών. Κάπως έτσι κάνουν ή θέλουν να πιστεύουν πως τα κόμματα και οι πολιτικοί είναι μάλλον εξωγήινοι. Κάπως έτσι βαυκαλίζονται με την ψευδαίσθηση πως εκείνοι δεν έχουν κανένα μερίδιο ευθύνης και δεν έχουν βάλει το χεράκι τους. Και κάπως έτσι αυτο-κολακεύονται με τη βολική βεβαιότητα πως εκείνοι είναι αθώοι, ανιδιοτελείς και ξεχωριστοί.
Κανένας ο καταλληλότερος. Από τον «κανένα» ο ψηφοφόρος του Κανένα. Και όλοι αυτοί ξεχνούν μια ρήση καταλυτική: Καθρέφτης σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω. Οπως λέμε «δυσδιάκριτη η απόσταση μεταξύ θριάμβου και πανωλεθρίας», έτσι κι εδώ. Δυσδιάκριτη η απόσταση από εμένα μέχρι τον κάθε πολιτικό αρχηγό.
Αντε, καλή χώνεψη και στην επιστροφή με κάποια ίχνη αυτογνωσίας και αυτοκριτικής!
Δημ. Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.