Επειγόντως ο Αλέξης να πάει στο Χόλιγουντ

 

Γιατί στο Hollywood; Το εξηγώ. Η διαφορά μεταξύ μιας ταινίας, κατηγορίας Blockbuster με μια Ευρωπαική, κυρίως καλλιτεχνικών προδιαγραφών είναι κολοσσιαία.

Κατ αρχήν ο όρος «Blockbuster» στη γλώσσα των στελεχών της βιομηχανίας του θεάματος, παραπέμπει σε μια παραγωγή γιγαντιαίων διαστάσεων. Αφθονο χρήμα. Μεγάλα, λαμπερά ονόματα πρωταγωνιστών και σενάρια που συνήθως ανήκουν στις κατηγορίες Action (δράσης) και θρίλερ

Επειδή λοιπόν το χρήμα είναι μπόλικο. Και επειδή οι χρηματοδότες επιθυμούν και στοχεύουν όχι μόνο στην επιστροφή των δολαρίων που έχουν επενδύσει αλλά και σε κέρδη με πολλά μα πάρα πολλά λεφτά, γι αυτό το στόρι κάθε «προιόντος» πρέπει απαραιτήτως να γίνεται αντιληπτό ακόμα και από τον πλέον αστοιχείωτο, κάθε πανύβλακα αλλά και κάθε θεατή που βαριέται να θέσει σε λειτουργία τον εγκεφαλικό επεξεργαστή του. Γι αυτό σε ταινίες δράσης και Αμερικανικές όλοι σχεδόν μασουλάνε ποπ κορν
Κάθε ήρωας, κάθε δεύτερο, τρίτο πρόσωπο, κάθε κομπάρσος και κάθε πτυχή του σεναρίου πρέπει απαραιτήτως να καταβροχθίζεται απνευστί από κάθε θεατή. Τι είναι αυτός; Μα φυσικά ο καλός. Και ο άλλος; Ο κακός. Και ο τρίτος; Προδότης. Και πάει λέγοντας

Με απλά λόγια αυτές οι ταινίες, στην συντριπτική τους πλειονότητα, δεν έχουν ανάγκη από ενδιάμεσους, από θεωρητικούς και κριτικούς. Ένα και ένα κάνουν δύο. Κάθε εικόνα πρέπει να είναι καθαρή, κρυστάλλινη. Κάθε νόημα, κάθε συμπλοκή πεντακάθαρη. Όλα

Ποια η διαφορά με τις ευρωπαικές παραγωγές, καλλιτεχνικών προδιαγραφών; Οι αντιφάσεις. Οι περίπλοκες αντιθέσεις. Η θολούρα. Κάθε «ήρωας» και κάθε «ηρωίδα» με δύο, τρία πρόσωπα. Αυτές οι ταινίες το πιο προνομιακό πεδίο δράσης όλων των κριτικών. Αρχίζουν οι ερμηνείες, οι «εξηγήσεις», οι «αναγωγές» και οι προεκτάσεις

Ποια η ταμειακή διαφορά ανάμεσα σε μια χολιγουντιανή και στην αντίστοιχη ευρωπαική; Τα εισιτήρια. Οι πετυχημένες αμερικανικές τύπου Blockbuster κόβουν εν Ελλάδι δεκάδες χιλιάδες. Στο παρελθόν μπορεί και ένα εκατομμύριο. Οι καλλιτεχνικές, ευρωπαικές κόβουν χίλια, δύο, τρία, τέσσερα, άντε πέντε χιλιάδες εισιτήρια

Τι πα να πει αυτό; Ανεξάρτητα από παραταξιακές προτιμήσεις και ιδεολογικές τοποθετήσεις, όταν τα μηνύματα που εκπέμπονται είναι θολά οι «θεατές» απομακρύνονται. Αντιθέτως όταν είναι σαφή και καθαρά, οι ψηφοφόροι έλκονται

Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει θέσει προδιαγραφές ενός πολυσυλλεκτικού κόμματος, τότε απαραιτήτως πρέπει τα μηνύματα του να γίνονται σαφή από την πρώτη στιγμή Η θολούρα απομακρύνει. Η καθαρότητα έλκει. Στοιχειώδες

Επειδή λοιπόν τα περισσότερα στελέχη αυτού του κόμματος που εξέρχονται στα τηλεοπτικά «παράθυρα», επιχειρώντας να διαδώσουν μηνύματα που το διαφοροποιούν από τον κύριο, τον βασικό αντίπαλο, ε τότε είναι υποχρεωμένοι και αναγκασμένοι «εκ του νόμου» να είναι σαφείς στις διατυπώσεις τους

Τι συμβαίνει; Το ακριβώς αντίθετο. Όπως με τον «φράχτη». Όπως με την κυβέρνηση «ηττημένων», νικητών. Όπως με την κυβέρνηση που θα εξασφαλίσει την ανοχή των άλλων κομμάτων. Όπως σχετικά με μελλοντική συνεργασία με Γιάνη Βαρουφάκη. Όμως με όλα. Ηξεις αφίξεις

Που καταλήγουν όλα αυτά; Σε ένα βασικό συμπέρασμα: τα στελέχη του Αλέξη ενώ εκπροσωπούν ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα πολλών χιλιάδων εισιτηρίων, συμπεριφέρονται σαν να εκφράζουν αντιφατικές και θολές απόψεις μιας μικρής παράταξης, μιας ευρωπαικής ταινίας καλλιτεχνικών προδιαγραφών. Στοιχειώδες, Το κόμμα μεγάλο. Η «ταινία» μεγάλη. Αλλά το σενάριο και οι ήρωες θολοί. Κατάλληλοι για ταινία μικρή

Γι αυτό μια συμβουλή προς Αλέξη Τσίπρα. Επειγόντως να μελετήσει το φαινόμενο Χόλιγουντ, μπας και στο τέλος, κάποτε, καταφέρει να σκηνοθετήσει μια ταινία κατηγορίας Blockbuster. Μέχρι τότε ο Κυριάκος πορεύεται με τη σαφήνεια των Χολιγουντιανών υπερ-παραγωγών. Γι αυτό κερδίζει και γι αυτό πρώτος το νήμα της κούρσας θα κόψει!

Δημ. Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ