Καταρρέουν μέσα σε γενική θυμηδία

Αν ένα στιγμιότυπο απεικονίζει την ασυνάφεια του Stefanos με το κόμμα του, είναι όταν μετά από ένα 6ωρο στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας όπου συμμετείχε ως ψηφιακός νομάδας από τις ΗΠΑ, είπε ότι δεν είναι μέλος του Οργάνου. 

Όλοι τον κοίταξαν έκπληκτοι, κάποιοι γέλασαν με κακεντρέχεια και άλλοι με κατανόηση. Του εξήγησαν ότι αφού είναι πρόεδρος, αυτοδικαίως είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας!

Μετά δεν έχει άδικο ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Ξανθός, να δηλώνει ότι ο νέος αρχηγός «είναι πρόσωπο εκτός πραγματικότητας». Και δεν το είπε μόνο για την άγνοιά του επί του καταστατικού, αλλά για την κραυγάζουσα άγνοια βασικών ιδεολογικών θέσεων του κόμματος. Και πρόσθεσε δυσοίωνα: «Δεν βλέπω ούτε ενθουσιασμό, ούτε ανάκαμψη, ούτε ανάταση». 

Ο νέος αρχηγός έκλεψε πάλι την παράσταση από τις ΗΠΑ, για τις οποίες έφυγε την ημέρα των εκλογών, προκειμένου να παντρευτεί τον Τάιλερ, κάτι που είχε αποκρύψει από τους συντρόφους του πριν φύγει, αφήνοντας πίσω του κομμάτια και θρύψαλα. Άφησε τον Πολάκη να τσακώνεται δημοσίως με τον Σκουρλέτη και να τον χαρακτηρίζει ανεπάγγελτο (τόσα χρόνια γιατί δεν το έλεγε ο σύντροφος, όταν ο Σκουρλέτης αναλάμβανε υπουργεία;). Τον Σκουρλέτη να μιλάει για σταλινικές μεθόδους Κασσελάκη και πτώση ποσοστών του κόμματος εξαιτίας Πολάκη. 

Τους Φίλη, Τσακαλώτο, Ηλιόπουλο, Καββαδία και άλλους, να

αντιδρούν στη διαγραφή  Τζουμάκα, κυρίως  για τον εξουσιαστικό τρόπο που έγινε. Γιατί ο αρχηγός που δήλωσε ότι εμπνέεται από τον Αντρέα και τον Τσίπρα, διέγραψε τον Τζουμάκα, τον οποίο ο Αντρέας δεν διέγραψε ποτέ, παρά τις αφορμές που είχε δώσει. 

Ο Αντρέας είχε την αρχοντιά, τη μεγαθυμία, ή έστω την εξυπνάδα, να μη διαγράφει για προσωπικές επιθέσεις. Ούτε καν τον Πάγκαλο, που τον είχε χαρακτηρίσει «δωρολήπτη» για το γνωστό «Κωλόσπιτο» (κατά Βαγγέλη Γιαννόπουλο) της Εκάλης.  

Η διαγραφή που έκανε ο Κασσελάκης ήταν αυταρχική, αυτοκρατορική - «το κόμμα είμαι εγώ». Τον έθεσε εκτός πριν καν αποφανθεί η επιτροπή δεοντολογίας, στην οποία τον παρέπεμψε εκ των υστέρων για το θεαθήναι.

Την ίδια στιγμή ο βαρκάρης του με τη σαλοπέτα, πρώην ναύαρχος Αποστολάκης, δήλωσε ότι ενδεχομένως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει και σε νέες διαγραφές διαφωνούντων. Η δε εκπρόσωπος Τύπου Δ. Αυγέρη, λες και είναι μαγαζί της, κάλεσε όποιον δεν του αρέσει να τους αδειάζει τη γωνιά («Όποιος δεν αισθάνεται καλά είναι ελεύθερος να φύγει»).

Ξαφνιάζει αυτή η υπερφίαλη συμπεριφορά, γιατί ως τώρα οι αρχηγοί των κομμάτων, πριν φτάσουν στο «απονενοημένο» μιας διαγραφής, προσπαθούσαν να λειτουργήσουν ενοποιητικά, να βρουν δρόμους κάποιας ελάχιστης συνεννόησης, να λειάνουν τις γωνίες. Ο Κασσελάκης με το καλημέρα άρχισε με τσαμπουκά και διαγραφές.    

Οφείλεται μάλλον στην έλλειψη πολιτικής σκέψης και πείρας. Η απειρία του αναδύεται έκπαγλη, αφού δήλωσε πως όσοι διαφωνούν μαζί του, δεν διαφωνούν στην πλειοψηφία των προτάσεών του (τις οποίες δεν είδαμε, κάτι ευχές έχουμε ακούσει), αλλά έχουν προσωπικό πρόβλημα μαζί του. 

Σίγουρα ο Φίλης, ο Τσακαλώτος, ο Σκουρλέτης και οι άλλοι που αντιδρούν, και  έχουν φάει τα καλά  χρόνια της ζωής τους στη μίζερη Αριστερά του 3%, δεν ζηλεύουν τη  φωτογένεια του Stefanos και τα λεφτά του. Ούτε σκανδαλίζονται από την προσωπική του ζωή. Αυτό το τμήμα της Αριστεράς είναι το πιο δικαιωματικό, το πιο ανεκτικό σε θεωρούμενους ως «παρεκκλίνοντες» - από τον ευρέως αποδεκτό - τρόπους  ζωής. 

Είναι δεδομένη η δογματική προσήλωσή  τους, και εξ αυτού κανένα προσωπικό  ζήτημα δεν ορθώνεται απέναντί του. Το πρόβλημά τους είναι βαθύτατα πολιτικό, και ένδειξη ως προς αυτό  είναι ότι οι  πλέον οξείες  αντιδράσεις  ξεσηκώθηκαν για την ομιλία του στον ΣΕΒ.

Ήταν μια ομιλία έξω από το οικονομικό σύμπαν της  Αριστεράς και τους εξαγρίωσε. Αλλά το χειρότερο  για τον αρχηγό είναι ότι δεν κατάλαβε γιατί τους εξαγρίωσε.  Γιατί η Αχτσιόγλου του επεσήμανε το λάθος  μιλώντας του στον πληθυντικό «κύριε Κασσελάκη», όχι «σύντροφε»! 

Και όλα αυτά συμβαίνουν στο φόντο της αποκάλυψης ότι με την έναρξη των μνημονίων, ο Stefanos θεωρούσε  λίγες τις 15.000 απολύσεις  από το Δημόσιο,  θεωρούσε θετική τη μείωση του κατώτατου μισθού για να αυξηθεί  η ανταγωνιστικότητα,  τασσόταν υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων, και παρομοίαζε τον Τσίπρα με τον Τραμπ! 

Και όταν αποκαλύφθηκαν αυτά,  δεν είχε την παρρησία να πει ότι τα πίστευε και άλλαξε απόψεις στο διάβα του χρόνου. Ισχυρίστηκε ότι… δεν θυμόταν!

 Γ. Σιδέρης-liberal.gr