Η σύγχρονη Ελληνική τραγωδία -Τίποτα τυχαίο

Η ελληνική τραγωδία (μίμηση πράξης ωραίας και τέλειας) επαναλήφθηκε. Δε γνωρίζουμε, ακόμα, αν θα υπάρξει κάθαρση και «από μηχανής θεός» - «σωτήρας». «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα». - Το πένθος ταιριάζει στην Ελλάδα... Δάκρυα για την Ηλέκτρα - Ελλάδα, δάκρυα για τον δεκαπεντάχρονο Αλέξη, μα τα δάκρυα πρέπει να χυθούν για όλους μας: την ελληνική κοινωνία τού «ωχ- αδελφισμού» και της αδιαφορίας.

Σπασμένος κοινωνικός ιστός, παραπαίουσα Οικονομία, σκάνδαλα, ανεργία, "golden boys" κ.ά συνθέτουν το φοβερό σκηνικό, πάνω στο οποίο παίχτηκε το δράμα ενός Έθνους με μεγάλες αρετές, που, όμως, έχει «πέσει», εδώ και χρόνια. Πολλά εγκλήματα ειδεχθή και κατ’ εξακολούθηση άφησαν πίσω νεκρούς κι αποκαΐδια.

Όσους ύψωσαν φωνή διαμαρτυρίας και απόγνωσης, έγκαιρα, τους αποκάλεσαν «Κασσάνδρες», μη βλέποντας την καταστροφή η οποία έρχονταν. Μα η αφορμή για το ξέσπασμα υπήρξε .

Βάζοντας ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ανάμεσα στην αντίδραση και τον ξεσηκωμό τού κόσμου (με αιχμή τη νεολαία) και τους κουκουλοφόρους καταστροφείς, ΤΙΠΟΤΑ ΤΥΧΑΙΟ:

Τίποτα τυχαίο στην πανέμορφη, αλλά δύσμοιρη χώρα μας, στη χώρα, η οποία γέννησε τον υψηλότερο πολιτισμό τής Ανθρωπότητας, αλλά, χρόνια τώρα, ο Πολιτισμός φθίνει και η Παιδεία λείπει.

Τίποτα τυχαίο στη χώρα όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία, αλλά η Δημοκρατία, στις μέρες μας, πάσχει.

Τίποτα τυχαίο στη χώρα, στην οποία η Γλώσσα, μητέρα των μεγάλων Γλωσσών της Οικουμένης (Αγγλικά, Ιταλικά, Γαλλικά), καταστράφηκε, χωρίς να αντιδράσει κανείς.

Τίποτα τυχαίο στη χώρα, η οποία μέσα λέγεται Ελλάδα, μα έξω Greece, Grecia, Griecheland...

Τίποτα τυχαίο στη χώρα όπου οι Πνευματικοί Άνθρωποι δεν έχουν φωνή.

Τίποτα τυχαίο στη χώρα όπου λείπει η εμπιστοσύνη τού κόσμου στο Νόμο και τις Αρχές.

Τίποτα τυχαίο στη χώρα όπου, αν κάποιος ευσυνείδητος πολίτης θελήσει να βρει άκρη σε τυχόν πρόβλημα, ή να διορθώσει κάτι, θα βγει «μπλεγμένος», θα ξοδέψει χρόνο άδικα και θα χάσει την ηρεμία του (μόνο;).

Τίποτα τυχαίο στη χώρα τής μίζας, των σκανδάλων, των «δικών μας παιδιών», της έλλειψης αξιοκρατίας και των «μικρούτσικων».

Τίποτα τυχαίο στη χώρα όπου «το φακελάκι» έχει διαβρώσει τους πάντες και τα πάντα.

Τίποτα τυχαίο στη χώρα όπου το βόλεμα των «ημετέρων» φτάνει, ακόμα και, μέχρι την επιλογή οδοκαθαριστών σε Δήμους, προκειμένου να συντηρηθούν οι πελατειακές σχέσεις, τροφή για όλους μας.

Τίποτα τυχαίο στη χώρα όπου το Κράτος παρανομεί, νομιμοποιώντας τα αυθαίρετα σε ακρογιαλιές, βουνά και πλαγιές, προς άγρα ψήφων. ΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ, ΑΤΙΜΩΡΗΤΑ;

Τίποτα τυχαίο στη χώρα όπου τα δάση καίγονται και καταπατούνται από έλλειψη οργάνωσης και συντονισμού, ενώ εθνικά πάρκα και άλση ρημάζουν εγκαταλειμμένα, βρώμικα κι επικίνδυνα.

Τίποτα τυχαίο σε μια χώρα και σε πόλεις, οι οποίες δεν έχουν λεωφόρους και ανδριάντες: Μαρίας Κάλλας, Πυθαγόρα, Ευκλείδη, Χατζιδάκη, Παπανικολάου («τεστ Παπ»), Μητρόπουλου, Πλάτωνα κ.ά. , στη θέση των λεωφόρων: Αχαρνών, Μεσογείων, Βουλιαγμένης, Κηφισίας κ.λ.π. , ενώ το αεροδρόμιο Σπάτων (πύλη της χώρας από το εξωτερικό), ονομάστηκε Ελευθέριος Βενιζέλος (μεγάλος μεν, άγνωστος έξω, δε), αντί Δαιδάλου και Ικάρου, ώστε να διαιωνίζεται η Ιστορία μας, και να ξαναφτιάξουμε τη χαμένη μας ταυτότητα, δεδομένου πως πρώτοι οι Έλληνες πέταξαν στους αιθέρες, όπως και πολλά άλλα έκαναν ή ανακάλυψαν πρώτοι.

Τίποτα τυχαίο στη χώρα όπου οι «300» παίρνουν τις αυξήσεις που θέλουν, κι από κοντά ακολουθούν οι Διοικητές των Οργανισμών, αλλά, φευ, και οι Δικαστές.

Τίποτα τυχαίο στη χώρα που όλοι εμείς αδιαφορούμε, βολεμένοι στον καναπέ μας... κλεισμένοι στα σπίτια, απομονωμένοι, ανέραστοι και διαβρωμένοι από τα ριάλιτι και το κομπιούτερ, φοβούμενοι μη χάσουμε ό,τι μας βολεύει «σήμερα», αγνοώντας το «αύριο».

Ποιος ανέχθηκε τη βία μέσα στα ελληνικά πανεπιστήμια και στους δρόμους έξω, τόσα χρόνια;

Τι ανώτατα ιδρύματα έχουμε, και τι έχουν να περιμένουν οι νέοι όταν ολοκληρώσουν τις σπουδές τους;

Μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές, πετροβολούν να σπάσουν το απόστημα, να τρέξει το πύο, μπας και γιατρευτεί το «κακό σπυρί». Κοντά τους βρίσκουν χώρο και οι «αναρχικοί». Πόλεμος ακήρυχτος, γαρ.

Μέσα σε όλ’ αυτά, τραγική διαπίστωση: Απουσιάζουν οι φωτισμένοι Ηγέτες και τα μεγάλα αναστήματα σε όλες τις βαθμίδες της ελληνικής ζωής, γι’ αυτό και είμαστε ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ.

Δικός μας καθρέφτης είναι οι κρατούντες, ας καθρεφτιστούμε, λοιπόν, σε αυτό το θολό καθρέφτη, που εμείς οι ίδιοι επιλέξαμε, με όλες τις συνέπειες, σε όσα συμβαίνουν μετά την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους και, ειδικά, τελευταία. ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΥΘΥΝΕΣ, ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΚΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΧΩΡΙΣΤΑ, ΣΕ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ, ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ.

Όσοι διαφωνούν, με όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, ας το αποδείξουν. Θα το κάνουμε;

Πίκρα, θλίψη, απογοήτευση, πόνος και πολλά δάκρυα, για την Ελλάδα, μα και τον καθέναν μας.

Νίκος Μπατσικανής