Η «Ομπαμανία» είναι ο νεολογισμός των ημερών. Και η αλήθεια είναι ότι η ορκωμοσία σήμερα στην Ουάσιγκτον του Μπαράκ Ομπάμα δικαιολογεί ως ένα σημείο ακόμη και τις υπερβολές που τη συνοδεύουν. Η εγκατάσταση στον Λευκό Οίκο ενός τόσο χαρισματικού, αλλά και τόσο διαφορετικού ανθρώπου όπως αυτός, είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητα ιστορικό. Συμβολίζει μια μεγάλη και δημοκρατική νίκη της φυλετικής ισότητας και συνεπώς των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Κυρίως που ο νέος πρόεδρος δεν είναι μόνο «έγχρωμος». Είναι και παιδί (προσωρινού) μετανάστη και φτωχής λευκής Αμερικανίδας και γνώρισε από κοντά, στο πετσί του, τι σημαίνει ρατσισμός, κοινωνικός αποκλεισμός και περιθώριο. Και που τα ξεπέρασε.
Είναι άγνωστο το πώς θα κυβερνήσει. Γνωρίζουμε, όμως, με σιγουριά ορισμένα αντικειμενικά και υποκειμενικά χαρακτηριστικά του. Το πρώτο είναι η βασική κεντρώα τοποθέτησή του, η οποία εκδηλώθηκε και με την επιλογή των συνεργατών του. Το δεύτερο είναι ότι βασικό του μέλημα είναι η χώρα του και οι πολίτες της, που ο προκάτοχός του παραδίδει με τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση από το 1929 και ταυτόχρονα με τη χειρότερη δυνατή παγκόσμιο εικόνα.
Ο Ομπάμα δεν είναι ταχυδακτυλουργός για να βγάζει λύσεις-περιστέρια από τις τσέπες του. Φαίνεται άνθρωπος υπεύθυνος. Θα δούμε αν είναι ταυτόχρονα και τόσο αποφασιστικός όσο όλοι θα θέλαμε. Ενα παράδειγμα: καλά έκανε ως τώρα και σιώπησε για τη Μέση Ανατολή: δεν είχε ακόμη στα χέρια του την εξουσία που μετατρέπει τα λόγια σε πράξεις και σε αποτέλεσμα. Αλλά από αύριο το πρωί θα είναι υποχρεωμένος να μιλήσει και να δράσει. Οι ΗΠΑ παραμένουν υπερδύναμη με καθοριστικό ρόλο σε όλες τις περιοχές της Γης παρά την εμφάνιση και άλλων υπερδυνάμεων. Φθίνουν; Ισως. Αλλά διαθέτουν ακόμη τεράστιες θετικές και αρνητικές δυνατότητες ανάκαμψης.
Ο Μπαράκ Ομπάμα είναι μια μεγάλη ελπίδα για εκείνους οι οποίοι θέλουν πρόοδο και ειρήνη με δημοκρατία και δικαιώματα του ανθρώπου. Και θέλουν συνεπώς μιαν άλλη Αμερική. Θα ήταν όμως μεγάλο λάθος αν πίστευε κανείς ότι αυτή η υποθετική άλλη Αμερική θα ξέχναγε τα συμφέροντά της για να λειτουργήσει σαν φιλανθρωπική οργάνωση.
Ολα αυτά μπορεί να αποδειχτούν αφέλειες. Μπορεί ο πραγματικός Ομπάμα να μην είναι αυτός που συγκλόνισε. Μπορεί το αμερικανικό «κατεστημένο», αν είναι διαφορετικός, να τον καθυποτάξει. Μπορεί ακόμη και να βρεθεί ο συνήθης «ανισόρροπος» για να τον σκοτώσει. Μπορεί η κακιά κληρονομιά του Μπους, που φάνηκε να δικαιώνει τους ρατσιστές του επαγγελματικού αντιαμερικανισμού, να μην επιδέχεται αλλαγές ή έστω βελτιώσεις. Ομως, σήμερα, ο Ομπάμα παραμένει σύμβολο. Επιτρέπει αισιοδοξία. Καλή τύχη!
Ριχ. Σωμερίτης ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.