Θαλάσσιο καταφύγιο στο Μαλιακό Κόλπο

ΟΜΙΛΟΣ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ Λαμία, 26-01-2009

Καραϊσκάκη 101, Λαμία 35100
Τηλ. & φαξ 22310-53350

e-mail : omfidas@gmail.com
Προς

1) Το Νομάρχη Φθ/δας κ. Α. Χειμάρα



Κοιν.

1) Δήμο Στυλίδας

2) Δ/νση Αλιείας Ν. Φθ/δας.

3) Λιμεναρχείο Στυλίδας





Θέμα : «Θαλάσσιο καταφύγιο στο Μαλιακό Κόλπο»







Πληροφορηθήκαμε πρόσφατα ότι ο Σύλλογος Αλιέων Αγ. Μαρίνας & της ευρύτερης περιοχής του Μαλιακού κόλπου θέλει να επιτραπεί η αλιεία στο θαλάσσιο χώρο ΄΄Λιβάρι΄΄ που έχει χαρακτηριστεί ως καταφύγιο, επειδή τα αλιεύματα στις περιοχές που ψαρεύουν έχουν μειωθεί.

Ολοένα περισσότερες επιστημονικές έρευνες αποδεικνύουν πως η προώθηση ενός διευρυμένου δικτύου προστατευόμενων περιοχών, το οποίο επιβάλλεται προκειμένου να προστατευτούν τα θαλάσσια οικοσυστήματα, ίσως είναι η λύση-κλειδί για την ανακοπή της πτωτικής πορείας των ιχθυαποθεμάτων. Συντασσόμαστε και εμείς με την άποψη των ειδικών επιστημόνων που θεωρούν ότι για να επιτευχθεί ολοκληρωμένη προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος μιας ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής, είναι σημαντική η ύπαρξη Δικτύου Θαλασσίων Αποθεμάτων (ή καταφυγίων) που είναι περιοχές προστασίας. Τα Θαλάσσια Αποθέματα λειτουργούν με δύο τρόπους: προστατεύουν τη βιοποικιλότητα αλλά και ταυτόχρονα λειτουργούν ως φυσικά «ιχθυοτροφεία» εμπλουτίζοντας τους πληθυσμούς των ψαριών των γειτονικών περιοχών με νέα άτομα, που μπορούν να αλιευθούν από τους ψαράδες της περιοχών αυτών. Έτσι η προστασία των καταφυγίων συνεπάγεται και την προστασία της βιοποικιλότητας που φιλοξενείται σε αυτό, αλλά και του επαγγέλματος των αλιέων. Τα θαλάσσια καταφύγια αποτελούν το πλέον αποτελεσματικό μέσο για την επίτευξη αυτού του στόχου. Βασική *προϋπόθεση για την ύπαρξη της παράκτιας αλιείας, είναι να προστατευθούν οι παραγωγικοί οικότοποι από τους οποίους εξαρτάται η δυνατότητα αναγέννησης των ιχθυαποθεμάτων.

Γνωρίζουμε ότι η παραδοσιακή παράκτια αλιεία στην Ελλάδα, χρόνο με το χρόνο υποβαθμίζεται σημαντικά, προκαλώντας συχνά καταστροφικές επιβαρύνσεις τόσο στην τοπική οικονομία των κοινωνιών στις νησιωτικές και παράκτιες περιοχές της Ελλάδας, όσο και στην ίδια δυνατότητα διατήρησης αυτών των κοινωνιών.*/ //Δυστυχώς σ/*την Ελλάδα δεν υπάρχει ολοκληρωμένο πλαίσιο για την αειφορική διαχείριση της αλιείας γενικότερα. Μόνον έτσι θα μπορούσε να *προστατευτεί ο θαλάσσιος πλούτος και να περιμένουμε ανάκαμψη της αλιείας. Σε αντίθετη περίπτωση, η κατάρρευση της παράκτιας αλιείας θα είναι αναπόφευκτη, προκαλώντας καταστροφικές συνέπειες, τόσο για τους παράκτιους αλιείς και τις κοινωνίες που εξαρτώνται από την παράκτια αλιεία, όσο και για τη βιοποικιλότητα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.

Τα θαλάσσια καταφύγια θα πρέπει να προστατευτούν όχι μόνον από το ψάρεμα, αλλά και από κάθε είδους εξωτερική επέμβαση, όπως π.χ από χημική ρύπανση από την απόρριψη αποβλήτων, υδρογονανθάκων (π.χ. πετρελαιοειδών), μικροβιακή μόλυνση κ.λ.π. και γιαυτό θα πρέπει να λειτουργήσουν αποτελεσματικά οι αρμόδιες υπηρεσίες με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς που διαθέτουν. Δυστυχώς ο Μαλιακός Κόλπος είναι μια περιοχή που υποβαθμίζεται διαρκώς από τις ανθρώπινες δραστηριότητες των τελευταίων δεκαετιών.

Ακόμα και στις περιοχές που επιτρέπεται η αλιεία, η κακοδιαχείριση αυτής, τα ακατάλληλα μέσα, κυρίως της μέσης αλιείας (μηχανότρατες) η γενικότερη αδιαφορία της τοπικής κοινωνίας και η ανικανότητα των ελεγκτικών υπηρεσιών, έχουν οδηγήσει την αλιεία σε κατάρρευση. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Περιβάλλοντος η εντατική αλιεία φέρει μεγάλη ευθύνη για την σημερινή κατάσταση των ιχθυοαποθεμάτων. Το 65% των εμπορεύσιμων αποθεμάτων κινδυνεύουν με εξαφάνιση ενώ για το 80% των ειδών που ζουν στην Μεσόγειο δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία. Αντίστοιχα, αρνητικά αποτελέσματα επιφέρει και η χρήση ακατάλληλων αλιευτικών μεθόδων, αφού ανάλογα με την αλιευτική πρακτική τα παρεμπίπτοντα αλιεύματα, δηλαδή τα αλιεύματα που δεν έχουν εμπορικό ενδιαφέρον κυμαίνονται από 20% έως 70%.

Για όλα τα παραπάνω πιστεύουμε ότι θα πρέπει να προστατευτούν τα θαλάσσια καταφύγια. Η πρόσβαση των αλιέων της περιοχής μας στο θαλάσσιο καταφύγιο, όχι μόνον δεν θα λύσει το πρόβλημά τους, αλλά θα το επιδεινώσει μακροπρόθεσμα με μη αντιστρεπτό τρόπο, αν δεν ληφθούν μέτρα για μια βιώσιμη λύση.





Για το ΔΣ