Η εφεύρεση του εβραϊκού λαού

Το διάβαζα και δεν το πίστευα. Το κράτος του Ισραήλ επέτρεπε τη νοσηλεία σε άρρωστους Παλαιστίνιους από τη λωρίδα της Γάζας μόνο αν δεχόντουσαν να γίνουν χαφιέδες. Αλλιώτικα τους έστελνε πίσω με ό,τι και να σήμαινε αυτό. Την καταγγελία αυτή έκαναν οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που βρίσκονται στην περιοχή και την είδηση έγραψε ο «Guardian», αρχές του περασμένου Αυγούστου. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές οι νεκροί Παλαιστίνιοι μετριούνται σε εκατοντάδες και οι τραυματίες σε χιλιάδες. Φωτογραφίες με νεκρά και πληγωμένα παιδιά κάνουν τον γύρο του κόσμου, χωρίς να συγκινούνται ιδιαίτερα οι κυβερνήσεις του δυτικού κόσμου. Υπάρχει μια περίεργη αλληλεγγύη της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, σε ένα κράτος-σφαγέα που πιστεύει πως η εξολόθρευση των γηγενών θα του εξασφαλίσει την ύπαρξή του σε μια γη που δεν είναι δικιά του.

Και θυμήθηκα το σημαντικό βιβλίο του Ράνσιμαν για τις σταυροφορίες, που εκδόθηκε και στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Γκοβόστη». Βρήκα εκπληκτικές ομοιότητες μεταξύ της φιλοσοφίας των σταυροφόρων και αυτής των ιδρυτών του κράτους του Ισραήλ. Και για να προλάβω τυχόν παρανοήσεις και ανούσιες επιστολές από την πρεσβεία του Ισραήλ στην Αθήνα, θεωρώ ότι το κράτος του Ισραήλ είναι ένα τετελεσμένο ιστορικό γεγονός και έχει το δικαίωμα να ζήσει σε ειρήνη και ασφάλεια. Με τη διαφορά πως ακριβώς το ίδιο δικαίωμα πρέπει να έχουν και οι Παλαιστίνιοι που ούτε κράτος έχουν και είναι τα μόνιμα θύματα του ισραηλινού κατακτητικού πολέμου. Κράτος του Ισραήλ η τελευταία νικηφόρα σταυροφορία; Σε αυτό το ερώτημα βρήκα απάντηση από έναν ιστορικό, καθηγητή του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ, τον Shlomo Sand, συγγραφέα του βιβλίου «Πώς εφευρέθηκε ο εβραϊκός λαός», σε ένα ιδιαίτερα διαφωτιστικό του άρθρο στη «Monde Diplomatique» (στα ελληνικά στο ένθετο της «Κ.Ε.», 12.10.2008), όπου καταρρίπτει τον μύθο του περιπλανώμενου Ιουδαίου, όπου μετά το 70 μ.Χ. και την κατάκτηση της Παλαιστίνης από τους Ρωμαίους οδήγησε τον εβραϊκό λαό στην Υεμένη, στο Μαρόκο, στην Ισπανία, στη Γερμανία, στην Πολωνία και στα πέρατα της Ρωσίας. Αυτό δεν αποδεικνύεται ιστορικά, οι Ρωμαίοι πήραν μόνο αιχμαλώτους και ουδέποτε έγινε μαζική φυγή. Απλά, σύμφωνα πάντα με τον καθηγητή Sand, τον 2ο μ.Χ. αιώνα ο ιουδαϊσμός ήταν θρησκεία με την εντονότερη προσηλυτιστική δραστηριότητα. Αρα, έχουμε θρησκεία και όχι ένα διασκορπισμένο λαό που παντού και πάντα κράτησε τους δεσμούς αίματος. Αυτό είναι η εθνικιστική μυθολογία των σιωνιστών, που παίρνει τα πέντε πρώτα βιβλία της Αγίας Γραφής ως ιδρυτικά κείμενα του ιουδαϊσμού και μετατρέπει τα θρησκευτικά κείμενα σε ιστορικά ντοκουμέντα. Οπως πάλι είναι μύθος η έξοδος του Μωυσή που οδήγησε τους Εβραίους τον 13ο αιώνα π.Χ. στη «Γη της Επαγγελίας», για τον απλούστατο λόγο πως εκείνη την εποχή αυτή η περιοχή ήταν μέρος της αιγυπτιακής επικράτειας. Ούτε υπάρχουν ίχνη που να μαρτυρούν για κάποια εξέγερση σκλάβων στην αυτοκρατορία των Φαραώ. Επίσης, δεν υπάρχουν σημάδια, ούτε αρχαιολογικά ευρήματα για τα μεγαλοπρεπή βασίλεια του Δαβίδ ή του Σολομώντα.

Είναι εντυπωσιακό να υπάρχουν τέτοιες φωνές σήμερα στο Ισραήλ. Και μάλιστα να έχουν διεθνή απήχηση. Από ό,τι γνωρίζω, ο καθηγητής κρατάει ακόμα τη θέση του και τα έργα του έχουν επηρεάσει μια μειοψηφία ψαγμένων Εβραίων. Αλλά είναι μειοψηφικές. Η κυρίαρχη ιδεολογία στο Ισραήλ είναι πάντα ο σιωνισμός και είναι αυτός που κάνει τον πόλεμο. Οχι οι «Εβραίοι», όπως γενικώς λέγεται και γράφεται, χωρίς να σκεφτόμαστε πως αυτή η ορολογία παραπέμπει στον ναζισμό και στη συλλογική ευθύνη. Και αυτό δημιούργησε το ολοκαύτωμα που με τη σειρά του δικαιολόγησε και νομιμοποίησε την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.
Περικλής Κοροβέσης
Συγγραφέας, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α' Αθηνών

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 02/01/2009