Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Στην Ελλάδα έχουμε μία ικανότητα, η οποία σαφώς και δεν είναι, αλλά μοιάζει μοναδική. Απολαμβάνουμε μοιρολατρικά τη στιγμή του τέλματος. Φερόμαστε λες και θέλουμε να μείνουμε εκεί. Γιατί το χρησιμοποιούμε ως άλλοθι. Ένα άλλοθι που παίρνει τη μορφή μίας κάποιας εξουσίας. Μία εξουσία που την καταριόμαστε για το κακό το ριζικό μας, αλλά δεν θέλουμε να την αλλάξουμε.
Θα με ρωτήσετε γιατί; Πολύ απλά γιατί συστατικός στοιχείο της κουλτούρας μας είναι η φοβικότητα απέναντι στην αλλαγή και στο διαφορετικό. Αυτό το φοβικό αίσθημα απέναντι στην αλλαγή, συνδυασμένο με την υπαρκτή και σοβαρή οικονομική κρίση και τα παλαιολιθικά ψευτοδιλήμματα περί αστάθειας, καλλιεργεί η Κυβέρνηση, επενδύοντας στην αγορά χρόνου, μέσω στης μη επιθυμίας της κοινής γνώμης για την διεξαγωγή πρόωρων εκλογών.
Μπορεί όμως η Ελλάδα να μένει στο περιθώριο μέσω μίας απλής επένδυσης στο φόβο; Η απάντηση δεν είναι διόλου εύκολη και σχετίζεται έντονα με την Ελληνική αίσθηση του πουαντιγιστικού χρόνου, αλλά ας μην βαυκαλιστούμε περισσότερο με αυτό. Τι υπάρχει λοιπόν να επιλέξει ο Έλληνας; Ποια είναι η εναλλακτική πρόταση;
Αν βγάλουμε τις μικροκομματικές παρωπίδες θα μπορέσουμε να απαντήσουμε ότι η μόνη ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση για τη διακυβέρνηση της χώρας προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ και κυρίως από το Γιώργο τον Παπανδρέου. Ναι, όσο και αν κάποιος θέλει να μείνει στείρα στις δημοσκοπήσεις, ο Παπανδρέου είναι αυτός που σήμερα αντιπροσωπεύει την ελπίδα. Θέλετε να συμφωνήσουμε ότι η ελπίδα αυτή είναι θαμπή και ολίγον τι χαοτική; Δεν θα ξιφουλκήσουμε για αυτό γιατί είναι ελπίδα όπως και αν θέλουμε να την πούμε, όπως και αν θέλουμε να την δούμε.
Εκεί ακριβώς πρέπει να επενδύσει το ΠΑΣΟΚ για να απαντήσει στα φοβικά διλήμματα της Ν.Δ. Στην ελπίδα, στο όνειρο, στο όραμα, στους στρατηγικούς στόχους. Λέξεις και αισθήματα που τόσο πολύ μας έλειψαν αυτά τα 5 χρόνια.
Η κατακλείδα είναι αφιερωμένη σε όσους αναρωτιούνται τι θα μας προσφέρουν οι εκλογές και τι θα αλλάξει στη χώρα. Οι εκλογές θα αποκαταστήσουν το πιο απλό αλλά και συνάμα θεμελιώδες αίσθημα, που έχει ανάγκη μία χώρα για να λειτουργήσει εύρυθμα, την εμπιστοσύνη. Χωρίς εμπιστοσύνη δεν ασκείται διακυβέρνηση, δεν παράγεται πολιτική, δεν προσελκύονται επενδύσεις, δεν υπάρχει διαπραγματευτική αξιοπιστία. Λοιπόν, να εκλέγειν κανείς άμεσα ή να μην εκλέγειν; Ιδού η ρεαλιστική ουτοπία για την Ελλάδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.