Προσπαθεί η κυβέρνηση να πείσει την κοινή γνώμη ότι το δίλημμα είναι ανάμεσα στον πρωθυπουργό που προτείνει «συναίνεση» για να βγει η χώρα από την κρίση και τον Γ. Παπανδρέου που την αρνείται, ζητώντας εκλογές.
α) Ο κ. Καραμανλής υποκρίνεται. Δεν ζητάει συναίνεση, ζητάει συνενόχους στην αποτυχία της πολιτικής του. Είναι τόσο ειλικρινής όσο όταν μίλαγε για «σεμνότητα και ταπεινότητα», «επανίδρυση του κράτους», «μεταρρυθμίσεις» και «μηδενική ανοχή της διαφθοράς»
- Όλοι γνωρίζουν ότι τα περί συναίνεσης δεν είναι τίποτα άλλο από την ύστατη προσπάθεια του Καραμανλή προκειμένου να παραμείνει γαντζωμένος στην εξουσία.
- Αν πίστευε πραγματικά στη συναίνεση δεν θα απέρριπτε τις αλλεπάλληλες προτάσεις του Γ. Παπανδρέου για διακομματική συνεννόηση σε θέματα π.χ. πάταξης της διαφθοράς (2004 και Ιανουάριος 2008) ακόμα και για ένα κοινό μέτωπο κατά της πύρινης λαίλαπας (Ιούλιος 2007)!
- Αν πίστευε πραγματικά στη συναίνεση δεν θα κατέθετε το Πρόγραμμα Σταθερότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς να το καταθέσει στη Βουλή να γίνει μία στοιχειώδης συζήτηση.
- Αν πίστευε πραγματικά στη συναίνεση δεν θα συνέχιζε να καθυβρίζει καθημερινά, δια του εκπροσώπου του, το ΠΑΣΟΚ και τον Πρόεδρό του.
β) Ακόμη όμως κι αν υποθέσει κανείς ότι ο σημερινός πρωθυπουργός είναι ειλικρινής όταν μιλά για συναίνεση. Μπορεί να μας πει σε τι ακριβώς ζητά συναίνεση; Στο τίποτα; Κατέθεσε κάποιο σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση και δεν το καταλάβαμε; Μας κάλεσε να το συζητήσουμε και το αρνηθήκαμε; Σε τι ακριβώς λοιπόν να συναινέσουμε; Στο τίποτα που ομολογούν και οι υπουργοί του;
γ) Η συνεννόηση απαιτεί πολιτικό θάρρος, ειλικρίνεια και πολιτική ηγεσία που την πιστεύει πραγματικά. Ο σημερινός πρωθυπουργός δεν έχει καν το πολιτικό θάρρος να αναλάβει τις αυτονόητες ευθύνες του σε μία σειρά σκανδάλων (έφτασε στο σημείο να διατάξει την αποχώρηση της κυβερνητικής πλειοψηφίας δύο φορές από τη Βουλή) και σε γεγονότα που διασύρουν διεθνώς τη χώρα, όπως η κοινωνική αναταραχή του Δεκεμβρίου και η δεύτερη απόδραση Παλαιοκώστα. Όλη η λογική του και η λογική των επικοινωνιολόγων του συμπυκνώνεται στο «εγώ κυβερνώ, όλοι οι άλλοι φταίνε». Μπορεί να εμπνεύσει αυτός ο πολιτικός σοβαρότητα; Υπευθυνότητα; Συνεννόηση;
2. Σε αντίθεση με τον σημερινό πρωθυπουργό, ο Γ. Παπανδρέου είναι απόλυτα ειλικρινής. Ζητά εκλογές και το εννοεί. Κάθε μέρα η αποχωρούσα κυβέρνηση Καραμανλή επιβεβαιώνει πόσο αναγκαίες είναι για τον τόπο οι εκλογές για να αποκτήσει ο τόπος σοβαρή, αξιόπιστη κυβέρνηση. Η Δημοκρατία δεν είναι κόστος. Κόστος για τη χώρα είναι να παραμένει αυτή η κυβέρνηση στη θέση της.
«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ»
ΑπάντησηΔιαγραφήαντί
«ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»
Δύο σημαντικά πολιτικά γεγονότα, «σημάδεψαν» το νομό Ροδόπης κατά το τελευταίο δίμηνο. Το πρώτο στη λήξη του 2008 (Δεκέμβριος), κατά την δίκαιη εξέγερση των φοιτητών και των μαθητών, και το δεύτερο με την έναρξη του 2009 (Φεβρουάριος), όταν παρουσιάσθηκε έτσι ξαφνικά, «χωρίς πρόγραμμα», από το «πουθενά», το «πρόβλημα»: Της έναρξης της λειτουργίας της Τράπεζας-Ziraat Bank-στη πόλη της Κομοτηνής.
Και στα δύο προαναφερόμενα γεγονότα πρωταγωνιστές είναι τα ίδια ανεύθυνα πολιτικά πρόσωπα που «δεσπόζουν» στο νομό Ροδόπης, και έχουν την ευθύνη διοίκησης και ασφάλειας των κατοίκων. (Περιφερειάρχης, Νομάρχης και ο Δήμαρχος Κομοτηνής).
Και στα δύο πολιτικά γεγονότα, που έγιναν αισθητά στο πανελλήνιο, και δημιουργήθηκαν «άνευ λόγου και αιτίας», κατά την εξέλιξή τους η πολιτική ηγεσία της Ροδόπης ήταν απούσα, ο λαός της Ροδόπης «έμεινε έρμαιο της τύχης» που προδιέγραψαν οι «νυν εκπεπτωκότες στο μικρομεσαίο επίπεδο διοικούντες».
Στο γεγονός του Φεβρουαρίου, αυτό της έναρξης λειτουργίας της τράπεζας,
-Ziraat Bank-, ο «μπουλουκ-μπασή και το ρεμπέτ-ασκέρ», ετράπησαν:
«εις άτακτη οπισθοχώρηση».
Η πόλης της Κομοτηνής, για ένα 24ωρο απογυμνώθηκε και έμεινε ακέφαλη και εγκαταλειμμένη από την τοπική πολιτική ηγεσία.
Και τότε, την ευθύνη διοίκησης και ασφάλειας ανέλαβε η Αστυνομική Διεύθυνση Ροδόπης με τις λοιπές «αόρατες» δυνάμεις, και διακριτικά ο σύντροφος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Χατζηοσμάν, παρόντων βέβαια του αντιπροέδρου της Τουρκίας και του προξένου της γείτονας χώρας στη Κομοτηνή!!!!!!! ( Τα φρούρια από μέσα πέφτουν).
Και έτσι δεν επεκράτησε το χάος, (όπως μερικοί ανεγκέφαλοι διακαώς επιθυμούσαν,) χάριν των άοκνων προσπαθειών της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ροδόπης και των λοιπών «αόρατων» δυνάμεων «ασφαλείας«. Έχουμε ηθική και πολιτική υποχρέωση να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Τα υπόλοιπα που λέγονται, είναι «μπός-λάφ», όπως έλεγε και η Σμυρνιά γιαγιά μου.
Εντός δύο μηνών η φιλόξενη Κομοτηνή «πολιορκήθηκε» και «Δημοκρατικά Αστυνομοκρατήθηκε». Μάλλον υπάρχει πρόβλημα ηγεσίας, ο λαός αργεί αλλά δεν λησμονεί»,
EMILIO SALVATORE
ΣΣ. Και τον Ιανουάριο του 1990, οι ίδιες τακτικές «εφαρμόσθηκαν», και συνέβησαν αυτά που συνέβησαν. Και τότε η Οικουμενική Κυβέρνηση έλαβε την απόφαση να λάβει «ειδικά μέτρα ανάπτυξης» για την «προβληματική Θράκη» με πρόταση του αειμνήστου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο αείμνηστος υπουργός της Οικουμενικής Κυβέρνησης Γιώργος Γεννηματάς, ανέθεσε το δύσκολο έργο υποβολής των αναπτυξιακών προτάσεων προς έγκριση από το Υπουργικό Συμβούλιο, στον αείμνηστο βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Δημήτρη Τσετινέ. Οι προτάσεις του Δημήτρη Τσετινέ, που συμπεριελάμβαναν και το μέλον της Μουσουλμανικής Μειονότητας της Θράκης, εγκρίθηκαν και υλοποιήθηκαν όπως συντάχθηκαν από τον αγαπητό μας βουλευτή.
Αυτό είναι το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, χωρίς τυμπανοκρουσίες έσκυβε στα προβλήματα της κοινωνίας των Μειονοτήτων. Αυτά για την άγνωστη πολιτική ιστορία του αγαπητού Δημήτρη Τσετινέ.