Πολιτικοί αυτομαστιγούμενοι...

Δηλαδή τι; Μετά το δόγμα «το νόμιμο είναι και ηθικό» πρέπει τώρα να ασπαστούμε κι ένα αδερφάκι του που κηρύσσει ότι «το αιματηρό είναι ιερό», άρα αξίζει συγχώρεση και επιβράβευση; Αυτό οδηγείται να σκεφτεί κανείς ακούγοντας τον πρώην υπουργό κ. Γιώργο Βουλγαράκη να δηλώνει πως «αν του το ζητήσει ο Καραμανλής, θα αυτομαστιγωθεί στο Σύνταγμα». Θα αυτοπληγωθεί δηλαδή, θα πονέσει, θα ματώσει, ώστε με τον πιο επώδυνο τρόπο να δηλώσει υποταγή στον αρχηγό, τον οποίο ανάγκασε να ζητήσει συγγνώμη με πολύμηνη αργοπορία επειδή δεν είχε κατανοήσει τη σοβαρότητα του βατοπεδινού σκανδάλου. Ταυτόχρονα, με τη δημόσια αυτομαστίγωσή του ο κ. Βουλγαράκης θα εκλιπαρήσει να συμπεριληφθεί στο νεοδημοκρατικό ψηφοδέλτιο, ώστε να χρησιμοποιήσει κι αυτός την κάλπη σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Τι οδήγησε τον πρώην υπουργό σε τέτοια αυτοθυσιαστική απόφαση δεν είναι σαφές. Ισως, μέσα από την οικογενειακή συνάφεια με τα εκκλησιαστικά, πληροφορήθηκε για το μεσαιωνικό κίνημα των Μαστιγουμένων Αδελφών, των φανατικών χριστιανών που γυρνούσαν πόλεις και χωριά και κατατραυματίζονταν με το μαστίγιό τους ζητώντας συγγνώμη από τον ουράνιο δεσπότη για τα αμαρτήματά τους. Ισως πάλι όταν ήταν υπουργός Δημοσίας Τάξεως ενημερώθηκε αρμοδίως για κάποιες «παράδοξες τελετουργίες», με σιίτες Πακιστανούς αυτομαστιγούμενους στη μνήμη του μαρτυρίου του αγίου τους Χουσαϊν. Με τα δικά του μαρτύρια κατά νουν λοιπόν, ίσως θέλησε να υιοθετήσει την αιματηρή μέθοδό τους, ώστε να πείσει ότι μετάνιωσε.

Πολλές οι υποθέσεις, δύο τα σίγουρα. Πρώτον, ότι ο κ. Βουλγαράκης, όπως κάθε κ. Βουλγαράκης, αντιμετωπίζει τον πολιτικό του αρχηγό σαν θρησκευτικό ποιμένα, στον οποίο οφείλει απόλυτη υποταγή. Οπως λοιπόν οι μαθητές του Χριστού άκουγαν από τον Κύριό τους να τους λέει «ιδού εγώ αποστέλλω υμάς ως πρόβατα εν μέσω λύκων. Παραδώσουσι γαρ υμάς εις συνέδρια και μαστιγώσουσιν υμάς», έτσι ο κ. Βουλγαράκης, ο κάθε κ. Βουλγαράκης, ακούει (από μέσα του) τον δικό του κοσμικό κύριο να απαιτεί ομολογία πίστεως μέχρις αίματος οδυνηρή. Το δεύτερο σίγουρο είναι ότι για ορισμένους επαγγελματίες της πολιτικής δεν υπάρχει όριο στον αυτοεξευτελισμό. Για να μείνουν στο παιχνίδι, αυτοαναιρούνται δηλώνοντας και ξεδηλώνοντας, αυτογελοιοποιούνται μπαινοβγαίνοντας σε κόμματα σαν παίκτες σε ομάδα μπάσκετ και, η κορύφωση, αυτομαστιγώνονται, αν το θελήσει ο αρχηγός.

Παρεμπιπτόντως, ας ελπίσουμε ότι ο πρωθυπουργός, εν τη μεγαθυμία του, δεν θα ενδώσει στον πειρασμό. Δεν θα ζητήσει δηλαδή από τον ατακτήσαντα «μαθητή» του να κάνει πράξη την αυτομαστιγωτική εξαγγελία του. Επειδή και η αισθητική μετράει, ας δείξει έλεος.

Του Παντελή Mπουκάλα Καθημερινή