Ο κ. Καραμανλής διατυμπανίζει «έχουμε σχέδιο για την κρίση». Ο κ. Αβραμόπουλος ανταπαντά ότι «είμαστε η μόνη χώρα χωρίς εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης». Ο κ. Σουφλιάς αναρωτάται αν ο κ. Αβραμόπουλος είναι καλά στην υγεία του. Και ο κ. Αβραμόπουλος αμφισβητεί αν ο κ. Σουφλιάς άκουσε και κατάλαβε τι είπε. Την ίδια ώρα, ο κ. Ζαγορίτης, η κα Μπακογιάννη και ο κ. Παυλόπουλος ξορκίζουν την εκλογολογία, αλλά επιμένουν: το πρόβλημα της χώρας είναι ο εκλογικός νόμος! Σκοντάφτουν όμως στους κ.κ. Μεϊμαράκη και Αβραμόπουλο που θεωρούν τελείως άκαιρη την όλη συζήτηση. Την ίδια ώρα, κάθε μέρα και ένας ακόμη βουλευτής της Ν.Δ. δηλώνει ότι θα σκεφτεί αν θα ψηφίσει τα κυβερνητικά νομοσχέδια. Αυτή είναι η εικόνα της «υπεύθυνης» κυβέρνησης που καλείται να βγάλει τη χώρα από την κρίση. 2. Είναι σαφές ότι αυτή η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο για τη σωτηρία της χώρας. Τα περισσότερα στελέχη ασχολούνται μόνο με την προσωπική τους σωτηρία, ειδικά τώρα που βλέπουν ότι παρά το «ράβε-ξήλωνε» των πολιτικών τους και τις ρουσφετολογικές υποσχέσεις για προσλήψεις, οι πολίτες δεν «τσιμπάνε».
- Ποιος όμως θα ασχοληθεί με την έκρηξη της ανεργίας, η οποία σύμφωνα με τα στοιχεία των εργατικών κέντρων της χώρας (εφημερίδα ΕΘΝΟΣ), σε 10 νομούς κινείται μεταξύ 25% και 32%;
- Ποιος θα ασχοληθεί με το ολοένα και αυξανόμενο κύμα των απολύσεων; Ποιος νοιάζεται για το γεγονός ότι την πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου έγιναν 1500 απολύσεις, όσες δηλαδή έγιναν όλο τον Ιανουάριο;
- Ποιος ασχολείται με την αντιμετώπιση του νέου κύματος ακρίβειας σε 1.500 προϊόντα και είδη πρώτης ανάγκης με αυξήσεις που φτάνουν ακόμα και το 25%;
- Ποιος ασχολείται με το γεγονός ότι εξακολουθούν να βγαίνουν σπίτια σε πλειστηριασμό για χρέη ακόμα και κάτω των 20.000 ευρώ;
- Ποιος τελικά ασχολείται με τα μικρά και μεγάλα, καθημερινά προβλήματα του πολίτη;
Πρωτοφανής Κρίση; Αρα, νέα πολιτική
ΑπάντησηΔιαγραφή--------------------------------------------------------------------------------
Η ερώτηση ήταν απροσδόκητη. Αν έπρεπε να απουσιάσεις από την Ελλάδα για μεγάλο χρονικό διάστημα, σε ποιον από τους σημερινούς υπουργούς θα εμπιστευόσουν τη διοίκηση της εταιρείας σου με τη βεβαιότητα ότι θα την αναπτύξει και θα την διατηρήσει σε κερδοφορία;
Η ερώτηση είναι βέβαια θεωρητική, αλλά διαχρονική (ισχύει για όλους σχεδόν τους νυν, τους πρώην και πιθανότατα τους μέλλοντες να καθέξουν υπουργικές καρέκλες) και αποκαλυπτική...
* * * Το καίριο σημερινό πρόβλημα στην Ελλάδα είναι το έλλειμμα Πολιτικής. Την Πολιτική την φαντάζονται και την ασκούν άνθρωποι - και το ερώτημα που ανακύπτει είναι απλό: υπάρχουν στην Ελλάδα άνθρωποι ικανοί να πολιτευθούν πραγματικά, να ασκήσουν εξουσία κυβερνητική επιτυχώς;
Ηταν το Πάσχα του 1981, λίγους μήνες πριν από τις εκλογές που έφεραν το ΠαΣοΚ στην εξουσία, όταν στον τότε αρχηγό της Μείζονος Αντιπολιτεύσεως Ανδρέα Παπανδρέου ετέθησαν από «Το Βήμα» 48 ερωτήσεις, με πρώτη: Εχετε τους ανθρώπους που χρειάζονται για να κυβερνήσετε αύριο τη χώρα; Ο Ανδρέας Παπανδρέου απάντησε θετικά και εξήγησε ότι ήταν ευτύχημα που όλοι οι συνεργάτες του, στους οποίους θα ανέθετε υπουργεία, δεν είχαν πείρα, δεν είχαν ασκήσει υπουργικά κυβερνητικά καθήκοντα.
Την απάντηση του πατέρα του επικαλέστηκε ο σημερινός αρχηγός του ΠαΣοΚ την περασμένη Πέμπτη όταν, απαντώντας σε αντίστοιχη ερώτηση, ανέσυρε το πασχαλιάτικο φύλλο του «Βήματος» του έτους 1981 και ανέφερε την ερώτηση και την απάντηση.
Σε παροτρύνσεις, νουθεσίες και υποδείξεις για τον τρόπο ασκήσεως της κυβερνητικής εξουσίας από τον ιδρυτή της ΝΔ προς τους τότε συνεργάτες του μπορεί να αναφερθεί και ο σημερινός αρχηγός της, που εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια πρωθυπουργεύει.
Εν κατακλείδι και οι δύο αυριανοί «μονομάχοι» μάς διαβεβαιώνουν ότι έχουν τους ανθρώπους για να μας κυβερνήσουν- καλύτερα από σήμερα. Δεν ξεκαθαρίζουν όμως αν εννοούν αυτούς που κυβερνούσαν προχθές, χθες ή σήμερα. Και κυρίως δεν απαντούν στο νέο, δυσκολότερο πρόβλημα που έχει εγερθεί.
Ποια είναι η ουσιαστική Πρότασή τους. Μεταρρυθμίσεις που εξαγγέλλονται αλλά δεν γίνονται; Αλλαγές που σχεδιάζονται για να λησμονηθούν;
Η σημερινή οικονομική κρίση (διεθνής αλλά, σε λίγο, πιο αισθητή σε χώρα «αδύναμη» όπως η Ελλάδα) δεν θα αντιμετωπισθεί με μεμονωμένα και σπασμωδικά μέτρα.
Η ανεργία, η μείωση των εισοδημάτων κάτω από ανεκτό όριο και η έλλειψη προοπτικής θα προκαλέσουν αντιδράσεις που ενδέχεται να είναι ακραίες και καταστροφικές. Μόνος τρόπος αντιμετώπισης: η διατύπωση οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, που να εμπνεύσει εμπιστοσύνη ότι, στην άκρη του τούνελ, υπάρχει φως. Ενα μέτρο φορολογικής απαλλαγής και μια υπόσχεση στήριξης μικρών επιχειρήσεων δεν θα μειώσουν τον φόβο των πολιτών για το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους. Σε πρωτοφανείς κρίσεις χρειάζεται πρωτότυπη αντιμετώπιση.
Οποιος αρχηγός, όποιο κόμμα μπορεί να προτείνει μια θεραπεία, έστω και μακροχρόνια αλλά αξιόπιστη, έχει το παιγνίδι στα χέρια του. Ποιος είναι αυτός;
Μέχρι στιγμής... κανείς
-----------------------------------------
Πηγή: ΒΗΜΑ-Σταύρος Π. Ψυχάρης