Η 22α Μαρτίου θεσμοθετήθηκε το 1992 από τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια Ημέρα Νερού, επιδιώκοντας την άμεση ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση της διεθνούς κοινότητας αναφορικά με τη χρήση του τόσο πολύτιμου για την ίδια τη ζωή αγαθού. Η σημερινή ημέρα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, δεδομένης της δραματικής επιδείνωσης σε παγκόσμιο επίπεδο της ήδη προβληματικής κατάστασης σχετικά με το νερό, καθώς, σύμφωνα με στοιχεία διεθνών οργανισμών, 232 εκατομμύρια άνθρωποι από 26 χώρες του Τρίτου Κόσμου πλήττονται από λειψυδρία, ενώ το 40% των κατοίκων του πλανήτη στερείται εγκαταστάσεων βασικής υγιεινής και περίπου 6.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι παιδιά, πεθαίνουν καθημερινά από αίτια που σχετίζονται με το νερό.
Το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής, λόγω της εντεινόμενης ρύπανσης αλλά και της αλόγιστης εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων του πλανήτη, εντείνει το πρόβλημα και οδηγεί, μεταξύ άλλων, στην ερημοποίηση και την ξηρασία, καθιστώντας τη διαχείριση των υδάτινων πόρων βασική πολιτική προτεραιότητα της διεθνούς κοινότητας. Στην περίπτωση της Ελλάδας η κατάσταση γίνεται περισσότερο σύνθετη και δύσκολη, διότι στο εν λόγω ζήτημα προστίθενται η συχνά αλόγιστη χρήση γης, ο ιδιαίτερα υδροβόρος γεωργικός τομέας και η υπερβολική κατανάλωση νερού. Σύμφωνα με την UNESCO, η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα παγκοσμίως στην κατανάλωση ή καλύτερα στη κατασπατάληση νερού, καθώς η πραγματική κατανάλωση στη χώρα μας ανέρχεται στα 25,2 δις κυβικά μέτρα το χρόνο.
Για την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η προστασία και η ορθολογική διαχείριση των υδάτινων πόρων της χώρας, αποτελούν βασικές παραμέτρους της ισορροπίας του οικοσυστήματος, της βιωσιμότητας του περιβάλλοντος και της αειφόρου ανάπτυξης. Σε εφαρμογή βρίσκεται από το 2008 το Εθνικό Πρόγραμμα Διαχείρισης και Προστασίας των Υδατικών Πόρων, ενώ στο ευρύτερο πλαίσιο των ενεργειών της κυβέρνησης για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων εντάσσονται:
α) η δημιουργία των απαιτούμενων υποδομών και αναπτυξιακών έργων,
β) η προστασία των δασών και του φυσικού πλούτου,
γ) η επίτευξη και διαχείριση της καλής κατάστασης σε όλα τα υδατικά συστήματα της χώρας,
δ) η ανάσχεση της υποβάθμισης επιφανειακών, υπογείων και θαλάσσιων υδατικών συστημάτων,
ε) η αντιμετώπιση προβλημάτων λειψυδρίας με την εκπόνηση ολοκληρωμένης στρατηγικής διαχείρισής της,
ζ) η αντιπλημμυρική προστασία και
η) η προώθηση σχετικών διακρατικών συμφωνιών.
Το παγκόσμιο ζήτημα του νερού αγγίζει όλους μας και αναμένεται να επηρεάσει περισσότερο τις επόμενες γενιές, καθιστώντας, συνεπώς, επιβεβλημένη ανάγκη και χρέος όλων μας να μεριμνήσουμε για την άμεση αντιμετώπισή του, επιδιώκοντας, πρωτίστως, την ανάπτυξη μιας ευρύτερης κοινωνικής συνείδησης για την προστασία του τόσο πολύτιμου αγαθού, αλλά και του περιβάλλοντος γενικότερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝ. ΣΤΑΪΚΟΥΡΑΣ
Βουλευτής Φθιώτιδας Ν.Δ.
Επίκουρος Καθηγητής Ο.Π.Α.
