Η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας το πρώτο τρίμηνο του 2009 είναι εφιαλτική. Η αύξηση των εσόδων είναι κάτω του 3% και οι δαπάνες τρέχουν περίπου με 30%. Το ταμειακό έλλειμμα ως τα μέσα του Απριλίου έχει ξεπεράσει τα 8 δισ. ευρώ. Εξέλιξη τραγική, αφού την αντίστοιχη περίοδο του 2007 ήταν μόλις 1,8 δισ. ευρώ, ενώ του 2008 ανερχόταν περίπου στα 2,5 δισ. ευρώ. Εάν στα παραπάνω προσθέσει κάποιος ότι οι καθαρές δανειακές ανάγκες μόνο της κεντρικής κυβέρνησης από τα 13,5 δισ. ευρώ το 2007 έφτασαν τα 17,7 δισ. ευρώ το 2008, ενώ της γενικής κυβέρνησης έφτασαν το 2008 τα 21 δισ. ευρώ ή 8,7% του ΑΕΠ, που αυτό αποτελεί το πραγματικό έλλειμμα, τότε ολοκληρώνεται η εικόνα της δημοσιονομικής κατάντιας της χώρας.
Είναι προφανές ότι τα ελλείμματα αυτά δεν οφείλονται στην κρίση και δεν έχουν προσωρινό χαρακτήρα. Οταν μάλιστα εμφανίζονται σε μια χώρα με τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης της ευρωζώνης, όπου ο μέσος όρος του ελλείμματος την ίδια περίοδο ήταν 0,8% του ΑΕΠ, καταλαβαίνει κάποιος το τεράστιο διαρθρωτικό πρόβλημα της χώρας μας.
Είναι τα ελλείμματα αυτά που μαζί με το τεράστιο χρέος εκτόξευσαν το κόστος δανεισμού, χωρίς να μπορούμε να ωφεληθούμε από τη μείωση των επιτοκίων της ευρωζώνης και με το κόστος αυτό να επιβαρύνουν έμμεσα και τον ιδιωτικό τομέα, την πραγματική μας οικονομία.
Επειτα από αυτά τα αδιάσειστα στοιχεία, τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι αμείλικτα.
*Εχει επίγνωση η κυβέρνηση και οι κήρυκες του λαϊκισμού της επερχόμενης δημοσιονομικής κατάρρευσης;
*Μέχρι πού θα φτάσει η σημερινή μας κατάσταση που άρχισε να γίνεται πλέον ανεξέλεγκτη κάτω από τις δυσμενείς επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, στην οποία εισήλθε πλέον πλήρως η ελληνική οικονομία;
*Πότε θα ληφθούν τα χρονίως αναβαλλόμενα μέτρα και πολιτικές;
*Πώς και πότε θα ανακοπεί η ραγδαία επιδείνωση; Πότε θα τελειώσει η «συνωμοσία της σιωπής» και ο εφησυχασμός του πολιτικού συστήματος;
Σε κάθε περίπτωση, το τρομακτικό έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (το διογκούμενο δημόσιο χρέος είναι σημαντικό, αλλά έπεται του πρώτου από καθαρά μακροοικονομική άποψη), το ασφαλιστικό χάος και η τριτοκοσμική Παιδεία λειτουργούν ήδη και θα λειτουργήσουν στο εξής πολλαπλασιαστικά και όχι απλώς αθροιστικά σαν βόμβες στα οικονομικά και κοινωνικά θεμέλια της χώρας.
Η γνώμη μου είναι ότι η ανακοπή της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας μπορεί να επιτευχθεί μόνο με εκλογές. Αυτές αποτελούν την αναγκαία συνθήκη για να ληφθούν οι δέουσες αποφάσεις· που ελπίζω να αποδειχθεί και ικανή. Διαφορετικά ο καθείς με τις ευθύνες του.
Ο κ. Αλ. Παπαδόπουλος είναι βουλευτής του ΠαΣοΚ, πρώην υπουργός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.