Ο λαγός..

Κάποτε η χώρα είχε, όπως έγραφαν τα διάφορα «παπαγαλάκια» του, ένα πρωθυπουργό «μάγκα» που δεν ανεχόταν στο σπαθί του ούτε υποψία διαφθοράς, μίζας και συναλλαγής. Ήταν οι ηρωικές εποχές που ο σημερινός πρωθυπουργός είχε κηρύξει από τα σουβλατζίδικα του Μοναστηρακίου τον πόλεμο σε «συμφέροντα» και «νταβατζήδες». Ήταν οι εποχές που ο «μάγκας» πρωθυπουργός, διέγραφε σε τηλεοπτικό χρόνο υπουργούς που ζήτησαν ρουσφέτι για τα παιδιά τους (βλ. Τσιτουρίδη), ήταν οι εποχές που ο «μάγκας» πρωθυπουργός διέγραφε από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του βουλευτές που τόλμησαν να εκτιμήσουν ότι διαφθορά υπάρχει σε όλο το πολιτικό φάσμα (βλ. Πολύζο).

Στην πορεία αποδείχθηκε, και αυτό ταιριάζει γάντι στην περίπτωση του σημερινού πρωθυπουργού, ότι τα καλύτερα ανέκδοτα λέγονται κατά τη διάρκεια και μετά από το φαγητό. Αλήθεια τι απέγινε εκείνος ο Καραμανλής; Τι απέγινε η περιβόητη «μαγκιά» του; Μήπως δεν υπήρξε ποτέ; Γιατί την ώρα που η μισή κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του ζητά την παραίτηση του κ. Παυλίδη, δεν τον θέτει με μία απλή απόφαση εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας;

Στην πορεία αποδείχθηκε, και αυτό ταιριάζει γάντι στην περίπτωση του σημερινού πρωθυπουργού, ότι ο χειρότερος εχθρός των διάφορων επικοινωνιακών κατασκευασμάτων είναι η ίδια η αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι η «μαγκιά» του πρωθυπουργού δεν στηριζόταν σε καμία απολύτως αξία. Ήταν απολύτως εξαρτημένη με τον αριθμό της κοινοβουλευτικής του πλειοψηφίας. Δεν τολμά να κάνει κίνηση με τον Παυλίδη, γιατί ξέρει πώς το επόμενο βήμα είναι να βρεθεί αντιμέτωπος με την λαϊκή κρίση, την οποία τρέμει. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Οι καιροί του «λαγός την φτέρη έσειε κακό της κεφαλής του», πέρασαν ανεπιστρεπτί. Τώρα λαγός είναι ο ίδιος.