Αποχή μπούμερανγκ

ΚΑΠΟΙΟΣ, ΚΑΠΟΥ, ΚΑΠΟΤΕ, ΕΙΠΕ: «Οι εκλογές είναι τζάμπα. Το αποτέλεσμα πληρώνουμε!».

Και ο μέγας Εμμανουήλ Ροΐδης: «Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται, διότι εκεί υπάρχουσιν άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν· αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία, μεθ΄ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα, να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου».

Και ο απλός λαός: «Αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο, θα ήταν παράνομες!».

Με όλα αυτά ανάκατα στο μυαλό μου, προσπαθώ να βρω τσαχπινιές για να καλύψω την αμηχανία μου. Το δίλημμα και το τρίλημμα... Οι περισσότεροι Έλληνες κάπως έτσι νιώθουμε. Γι΄ αυτό στοιβάζονται από σήμερα πετσέτες και αντιηλιακά στα πορτ μπαγκάζ. Γι΄ αυτό οι παραλίες θα φουλάρουν και τα εκλογικά κέντρα δεν θα σταυρώσουνε πελάτη! Μέχρι που λένε να βάλουν απ΄ έξω τους αρχηγούς κομμάτων ντυμένους με φουστανέλα και τσαρούχι!

Φουστανέλα... με καρό κι από μέσα το φουρό, να κάνουνε τους κράχτες μπας και μπει κάνας περαστικός να φάει το κοψίδι. Αυτά, χαρά μου, δεν είναι κόμματα! Αυτά είναι τα Βλάχικα της Βάρης.

Και απ΄ την άλλη... Είναι λύση κι αυτή, ρε γαμώτο; Παίρνει κανένας πολιτικό μήνυμα, εκτός από τους πλανόδιους τυροπιτάδες στην πλαζ; Η αποχή μετριέται μεν, δεν υπολογίζεται δε! Μακάρι να είχαμε ένα εκλογικό σύστημα που να λέει ότι «αν η αποχή ξεπερνάει, π.χ., το 30%-40% οι εκλογές επαναλαμβάνονται!».

Όμως όχι, Η αποχή δεν μετράει. Και ό,τι δεν μετράει, δεν ακυρώνει κιόλας! Κανέναν και τίποτα! Αυτό που θέλεις να πολεμήσεις, αυτό ακριβώς τροφοδοτείς. Αυτό που στοχεύεις, σε στοχεύει. Αυτό που χτυπάς, σε χτυπάει. Αποχή = μπούμερανγκ!

Αν όμως αυτή η συνειδητή πολιτική στάση μπορούσε να διαμορφώσει αποτέλεσμα, αν μπορούσε να επαναπροσδιορίσει καταστάσεις και πολιτεύματα, τότε ναι: το κουβαδάκι μου και σε άλλη παραλία! Έλα όμως που τώρα η παραλία είναι μες στη βρώμα και τη δυσωδία. Κι εγώσόρι κιόλας- αλλά αγκαλιά με το σκατό αρνούμαι να κολυμπήσω!

ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ το βράδυ τον Καραμανλή στη συνέντευξη που έδωσε στον Γιάννη Πρετεντέρη. Μα να μην καταλάβω τί-πο-τα; Κάτι μικρό, κάτι συμβολικό, κάτι για το καλό του χρόνου, βρε αδελφέ; Από τα σκάνδαλα δεν προκύπτουν πολιτικές ευθύνες; Τις υποκλοπές δεν τις έκανε εκείνος αφού, λέει, και αυτού του παρακολουθούσαν τα τηλέφωνα. Μα χρυσέ μου (λέμε τώρα!) άνθρωπε, δεν σου χρεώνουμε ότι ΕΣΥ έβαλες τους κοριούς. Σου χρεώνουμε ότι δεν βρήκες ακόμα ΠΟΙΟΣ διάολος έβαλε τους κοριούς. Καινούργιους φόρους, λέει, δεν θα βάλει, αλλά μπορεί και να βάλει! Η πρόβλεψη, η ενόραση, το κληρονομικό χάρισμα αφορά το τώρα! Τι θα γίνει σε τέσσερις μήνες, δεν το ξέρει. Λέει. Αυτός λέει. Εγώ τι φταίω να ακούω αυτά που λέει;

Μπάχαλο, λέμε! Μπήκε σφήνα και το «Κάτι ψήνεται», με πήρε η κολλητή μου και με ρωτούσε αν ο Καραμανλής βάζει κάρι στο κοτόπουλο.

Κάτι το κάρι, κάτι το ντιμπέιτ, έχω μια καούρα στο στομάχι... χάλια, μιλάμε!

Και απ΄ την άλλη, αν ρωτήσεις τον κόσμο τι είναι οι ευρωεκλογές θα σου πει: «Πρόβα τζενεράλε για τις βουλευτικές». Πρόκριμα για την αυριανή κυβέρνηση. Οι Βρυξέλλες είναι κάτι φλου στο κεφάλι μας. Μια κακιά πεθερά που μας βάζει τις φωνές γιατί δεν καθαρίσαμε τη σκόνη κάτω απ΄ τον καναπέ. Πού πάνε οι ευρωβουλευτές, γιατί πάνε, τι κάνουν εκεί όπου πάνε, ιδέαν δεν έχουμε!

Διλήμματα και τριλήμματα... Και ευθύνες... Όχι μόνο των κομμάτων... Και δικές μας... Που όσο να πεις, μια λαμογιά τη σέρνουμε. Γαργάρα η μίζα που τσεπώσαμε. Γαργάρα ο κουμπάρος που θα μας εξασφαλίσει μια θέση στο Δημόσιο. Γαργάρα που θα μπούμε σφήνα στην ουρά. Γαργάρα ο συντελεστής δόμησης (όλη η Ελλάδα play rooms γέμισε). Γαργάρα το αυθαίρετο...

Φταίμε; Ή μήπως ζούμε σε ένα κράτος όπου- αν δεν τα κάνουμε όλα αυτάδεν θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε; Αν δεν φάμε, αν δεν κλέψουμε, αν δεν πατήσουμε πάνω στον άλλο, αν δεν λαδώσουμε, αν δεν λαδωθούμε; Οι κυβερνήσεις, πρώτες, δεν μας δίνουν το λαμπρό παράδειγμα; Έρχονται ξελιγωμένες από την πείνα. Και τρώνε, τρώνε, τρώνε... Τρώνε, σαβουρώνουνε, σκουπίζουν το στόμα με το λιγδιασμένο μανίκι... Και έρχονται μετά να πιάσουν στο στόμα τους τη Δημοκρατία; Άι σιχτίρ από ΄κεί χάμω!

ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ η δημοκρατία για να την εμπιστευόμαστε στους πολιτικούς. Μην ξεχνάμε ότι και ο Χίτλερ με δημοκρατικές διαδικασίες εκλέχτηκε! Δεν μας φταίει λοιπόν η δημοκρατία! Μας φταίνε αυτοί που την ευτελίζουν!

Στην Αγγλία παραιτήθηκαν επτά πολιτικοί για μίζες που κυμαίνονταν από 120 έως 140 λίρες. Εδώ αλλάζουν χέρια εκατομμύρια. Θα μου πεις, «τι φταίει και ο εκάστοτε υπουργός»; Έτσι είναι! Βάλ΄ του εκεί ένα πλαφόν, έναν μπούσουλα να ξέρει πού θα κινηθεί οικονομικά. Αλλιώς μπερδεύεται ο άνθρωπος, ξανοίγεται και όχι τίποτε άλλο, αλλά κινδυνεύει να του μείνει και η πισίνα στα μπετά!

Δίλημμα και τρίλημμα... Και ο μόνος τρόπος να βγεις, είναι να κάνεις πρώτα κριτική στον εαυτό σου. Να αναζητήσεις τις δικές σου ευθύνες στη δική σου απάθεια. Αλλιώς, θα δικαιώσεις τον Τζορτζ Μπέρναρντ Σο:

«Δημοκρατία είναι το πολίτευμα που εξασφαλίζει πως ΔΕΝ θα κυβερνηθούμε από ανθρώπους καλύτερους από ό,τι μας αξίζει!».
Έλενα Ακρίτα