Αφόρητες υποκρισίες

Μετά το 1990 η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας δεν έχει προκαλέσει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Είχε, μάλιστα, αρχίσει να διαμορφώνεται μια ενδιαφέρουσα παράδοση. Αυτό, όμως, δεν συνέβη, λόγω σεβασμού των θεσμών. Συνέβη, επειδή το επέτρεψαν, εάν δεν το επέβαλαν, οι κομματικές σκοπιμότητες. Το 1995, η Ν.Δ. δεν είχε τις έδρες για να επιβάλλει εκλογές και παρ’ όλα αυτά κατηγόρησε την Πολιτική Άνοιξη, που ψήφισε τον κεντροδεξιό Κωστή Στεφανόπουλο. Το 2000 ήταν έτσι κι αλλιώς έτος εκλογών. Τέλος, το 2005 το ΠΑΣΟΚ ήταν πολύ πίσω από τη Ν.Δ. και δεν είχε συμφέρον να προκαλέσει αδιέξοδο.

Οι «πράσινοι» έχουν ξεκαθαρίσει ότι την ερχόμενη άνοιξη θα προκαλέσουν πρόωρες εκλογές και θα ψηφίσουν τον Κάρολο Παπούλια μετά. Αναμφίβολα, η θέση τους παραβιάζει το πνεύμα του συνταγματικού νομοθέτη. Στην πραγματικότητα, όμως, το ΠΑΣΟΚ κάνει χωρίς προσχήματα ό,τι κάνουν πάντα οι δύο μεγάλες παρατάξεις. Χειρίζονται την εκάστοτε προεδρική εκλογή με βάση τα συγκυριακά κομματικά τους συμφέροντα κι όχι με κριτήριο ποιον θεωρούν καταλληλότερο για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα. Και το κάνουν αυτό, επειδή τους το επιτρέπει το Σύνταγμα.

Οι κατηγορίες του κυβερνώντος κόμματος για τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης σερβίρονται με γαρνιτούρα τον σεβασμό των θεσμών. Το έργο το έχουμε ξαναδεί και από την ανάποδη: στον ρόλο του υπερασπιστή των θεσμών το ΠΑΣΟΚ και στον ρόλο του «βιαστή» των θεσμών η Ν.Δ. Την καλύτερη απόδειξη μας τη δίνουν οι κατά καιρούς δηλώσεις τους. Εάν ένας πολιτικός παρατηρητής δεν γνωρίζει ούτε ποιος έκανε μια δήλωση ούτε πότε αυτή έγινε, είναι σχεδόν αδύνατο να βρει εάν προήλθε από «γαλάζια» ή από «πράσινα» χείλη. Για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό που υπαγορεύει τη θέση και των δύο μεγάλων παρατάξεων δεν είναι κάποιες ιδεολογικοπολιτικές αρχές, αλλά, όπως έχουμε προαναφέρει, η συγκυριακή κομματική σκοπιμότητα. Είναι αξιοσημείωτο, μάλιστα, ότι δεν διαφέρουν ούτε οι εκφράσεις. Ισως, επειδή δεν διαφέρουν επί της ουσίας και οι σκοπιμότητες.

Αποψη του γράφοντος είναι ότι η εκλογή Προέδρου δεν πρέπει κατ’ ουδένα τρόπο να οδηγεί σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Τρόποι για να αρθεί πιθανό αδιέξοδο υπάρχουν αρκετοί. Το γεγονός ότι παρ’ όλα αυτά το Σύνταγμα επιτρέπει τη διάλυση της Βουλής είναι επιλογή των δύο μεγάλων παρατάξεων. Τώρα, το ΠΑΣΟΚ εκμεταλλεύεται τη συνταγματική δυνατότητα για να ανακτήσει την εξουσία και η Ν.Δ. εκμεταλλεύεται την κυνική στάση του αντιπάλου της για να το εκθέσει στα μάτια της κοινής γνώμης. Δηλαδή, έχουμε ένα ακόμα επεισόδιο τού κατά κανόνα βαρετού κομματικού ανταγωνισμού. Όλα τα άλλα είναι αφόρητες υποκρισίες.

Του Σταυρου Λυγερού-Καθημερινή