Στο Νήμα.

Μόλις τέσσερις ημέρες μας χωρίζουν πλέον από τις εκλογές της 4^ης Οκτωβρίου , ίσως τις πιο άνευρες και κατατονικές που έχουν πραγματοποιηθεί έως σήμερα. Όλα φαίνεται ότι έχουν κριθεί εκ των προτέρων, αλλά οι λεπτομέρειες που παίζουν δεν είναι καθόλου ασήμαντες για το πολιτικό σύστημα και τους πολίτες οι οποίοι και θα υποστούν τις όποιες θετικές ή αρνητικές συνέπειες από τον συσχετισμό δυνάμεων που θα διαμορφώσει η κάλπη.

Το «γενικό» έχει «κλειδώσει» , το ΠΑΣΟΚ θα κερδίσει οπωσδήποτε και με αυτοδυναμία. Η επιλογή Καραμανλή για εκλογές στη χειρότερη φάση των 5,5 χρόνων διακυβέρνησης της χώρας από το κόμμα του και η σχεδόν «αυτοκτονική» του εκλογική γραμμή «θα σας εξοντώσω με δίχρονη λιτότητα αν με ξαναψηφίσετε!» , εξασφάλισαν σχεδόν αυτόματα στο Γιώργο Παπανδρέου τη νίκη και την αυτοδυναμία στο πιάτο και όχι μόνο.

Η γραμμή Καραμανλή σε συνδυασμό με την ευφυή στρατηγική Παπανδρέου να μην ενδώσει στις πιέσεις και να εμφανιστεί τελικά με ένα «φιλολαϊκό» λεκτικά αν και αόριστο πακέτο υποσχέσεων στην οικονομία, αναγόρευσε το ΠΑΣΟΚ σε φορέα ελπίδων μεγάλου μέρους των πολιτών , ακόμη και αυτών που το 2004 και το 2007 ψήφισαν Ν.Δ.

Τις τελευταίες ημέρες «φουντώνει» ένα ακαταμάχητο κοινωνικό ρεύμα , που ναι μεν δεν περιμένει κάτι εντυπωσιακό από την διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (με εξαίρεση τους οπαδούς επί χρόνια του Κινήματος) , αλλά όλο και πιο πολλοί ελπίζουν ότι έστω και λίγο κάτι θα κάνει και μάλιστα με αισιόδοξη προοπτική ο Γιώργος Παπανδρέου, σε αντίθεση με το μουντό αύριο που τους υπόσχεται ο Κώστας Καραμανλής. Αυτό το ρεύμα για όσους δεν εθελοτυφλούν είναι πλέον ακατανίκητο!!! Αυτό είναι που επικυρώνει και την αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ.

Εδώ αρχίζουν και οι ανησυχίες του οικονομικού κατεστημένου και όχι μόνο αυτού, που ναι μεν είναι υποχρεωμένο να αποδεχθεί μια αυτοδύναμη κυβέρνηση Παπανδρέου παρότι ούτε τον εμπιστεύονται ούτε τον εκτιμούν, αλλά πολύ θα ήθελαν η αυτοδυναμία του να είναι μικρή , των τριών άντε τεσσάρων βουλευτών, ώστε και να τον πιέζουν και να μπορούν να τον θεωρούν ελέγξιμο.

Να γιατί το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να βγει αυτοδύναμο με την πρώτη και όχι με επαναληπτικές εκλογές , οριακά αυτοδύναμο , γιατί με δεύτερες εκλογές και το «πριμ» Παυλόπουλου και θα σάρωνε και θα έπαιρνε τουλάχιστον 160 έδρες. Να γιατί τώρα ακόμη και οι σκληρά συντηρητικοί κύκλοι του ελληνικού κεφαλαίου προτιμούν νίκη του ΠΑΣΟΚ με αυτοδυναμία στο «παρά τρίχα» και όχι επανάληψη εκλογών που βαφτίζεται « περιπέτεια για τον τόπο»…

Αλλά το ίδιο κατεστημένο ανησυχεί και με το ενδεχόμενο κατάρρευσης της Ν.Δ. , όπου κακά τα ψέματα , ο μόνος που κάνει προεκλογικό αγώνα είναι ο Καραμανλής . Η γραμμή του παρέλυσε όλον το κομματικό μηχανισμό με αποτέλεσμα κανείς να μην ασχολείται με τις εκλογές στη Ν.Δ. , πέραν της υπόθεσης της προσωπικής τους επανεκλογής, όσων είναι υποψήφιοι.

Στη Ν.Δ. ήδη όλοι στρέφονται στις μετεκλογικές εσωκομματικές εξελίξεις. Τυχόν συντριβή του κόμματος προφανώς ανοίγει την πόρτα της «εξόδου» για τον μέχρι χθες πανίσχυρο Καραμανλή.

Ήττα της Ν.Δ. μέχρι 4 εκατοστιαίες μονάδες και λογική αλλά και επιθυμητή θα ήταν για το σύστημα και το κατεστημένο.

Νίκη όμως του ΠΑΣΟΚ άνω των 5 μονάδων , μετατρέπεται αυτόματα σε πρόβλημα για το κατεστημένο αυτό, αφού ο Γιώργος Παπανδρέου γίνεται «ανεξέλεγκτος» στους όρους του «παιχνιδιού» χώρια την «αλαζονεία» που θα έχουν με τέτοια ποσοστά όσοι τον περιστοιχίζουν και που θα αποτελούν τις οσμώσεις με το όλο σύστημα των οικονομικών συμφερόντων .

Να γιατί τις τελευταίες ημέρες το «πουσάρισμα» ΣΥΡΙΖΑ και Οικολόγων -Πράσινων είναι εντυπωσιακό έως προκλητικό. Για τον μεν πρώτο έστω και οριακά να μπει στη Βουλή και μαζί με τους δεύτερους να αφαιρέσουν όσες ψήφους και διαφορά μπορούν από το ΠΑΣΟΚ .

Αυτές είναι οι ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες σε μια υπόθεση λοιπόν που το βασικό της θέμα φαίνεται να έχει ήδη κριθεί.

Αντί επιλόγου απλά να θυμίσω ότι οι «χαρές και τα πανηγύρια» για το «θαύμα» Καραμανλή το 2004 με την «ήπια προσαρμογή» και το φιλολαϊκό προφίλ κράτησαν μόνο ένα χρόνο. Όχι σκόπιμα, αλλά επειδή με τα αιτήματα Υπουργών και ισχυρών να συσσωρεύονται στο Μαξίμου , δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς.

Εδώ είναι και το κρίσιμο στοίχημα για τον Παπανδρέου πλέον, την επομένη των εκλογών. Πόσο θα κρατήσει η προσδοκία μιας κάποιας ελπίδας των πολιτών ή αν το ευχολόγιο και το νεφέλωμα υποσχέσεων για κάτι διαφορετικό θα διαλυθεί στον ίδιο χρόνο ή και γρηγορότερα.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΧΙΝΗ
Ο Γιώργος είναι δημοσιογράφος, είναι συμπατριώτης μας, ζει και εργάζεται στη Κρήτη.
Το άρθρο του δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ.