O Κώστας Καραμανλής προκήρυξε πρόωρες εκλογές επειδή, όπως είπε, η χώρα βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση και είναι αναγκαίο να ληφθούν επώδυνες αποφάσεις για «το καλό του τόπου». Αδυνατώντας δυστυχώς να απαντήσει στο- υπαρξιακό για τη διακυβέρνησή του- ερώτημα «Για ποιον λόγο θυμήθηκε ύστερα από πεντέμισι χρόνια ότι απαιτείται να μπει το μαχαίρι στο κόκαλο» αναζητεί πλέον άλλο σωσίβιο. Επιδιώκει λοιπόν εσχάτως να μεταφέρει τη σύγκρουση στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής. Ορισμένοι νεόκοποι συνεργάτες του σιγοντάρουν αυτή την επιλογή, θεωρώντας ότι η σύγκριση με τον κ. Παπανδρέου είναι προνομιακή για τον (κατά τα φαινόμενα απερχόμενο) Πρωθυπουργό.
Μια αποστροφή του προέδρου του ΠαΣοΚ για τον αγωγό Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη πριν από μερικές ημέρες ήταν αυτή που κινητοποίησε την ευρισκόμενη σε μαρασμό Ρηγίλλης. Τότε θυμήθηκε να βγάλει τα εθνικά θέματα και την εξωτερική πολιτική από το συρτάρι της προεκλογικής περιόδου. Για να υπερηφανευθεί για ποιο πράγμα όμως; Για τα επιτεύγματά της στο διπλωματικό μέτωπο; Μόνο ως αστείο θα μπορούσε να ακουστεί αυτό.
Η προσπάθεια του κ. Καραμανλή κατά τη διάρκεια του ντιμπέιτ με τον κ. Παπανδρέου να πείσει ότι αυτός είναι ένας πολιτικός που ξέρει να βάζει βέτο ήταν άπελπις και αποτυχημένη. Ο κ. Καραμανλής επικαλέστηκε τη στάση που τήρησε έναντι των Σκοπίων στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι. Ωστόσο, επειδή η εξωτερική πολιτική δεν είναι στατική, ο κ. Καραμανλής θα πρέπει να μας πει και πώς διαχειρίστηκε την επιλογή του αυτή. Οσο δε για τις ελληνορωσικές σχέσεις, η στενή ενεργειακή συνεργασία δεν διασφαλίζει και την πλήρη υποστήριξη των εθνικών μας θέσεων από τη Μόσχα- πόσο μάλλον όταν η τελευταία δεν μπορεί και δεν θέλει να αγνοήσει την αναβαθμισμένη Αγκυρα.
Στα ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό, το ιστορικό της διακυβέρνησης Καραμανλή είναι ακόμη πιο βεβαρημένο. Δεν είναι η εγκατάλειψη του πολυδιαφημισμένου Ελσίνκι για την οποία πρέπει αποκλειστικά να εγκαλέσει κανείς τον Πρωθυπουργό. Είναι η απόλυτη έλλειψη πρωτοβουλίας. Είναι η απόλυτη έλλειψη συγκροτημένης στρατηγικής σκέψης την ώρα που ο εξ Ανατολών γείτονας θέτει στόχους και τους υλοποιεί διευρύνοντας το γεωπολιτικό δυναμικό του. Η ανυπαρξία αυτή πιστώνεται απόλυτα στον κ. Καραμανλή και στην από τον Φεβρουάριο του 2006 υπουργό Εξωτερικών κυρία Ντόρα Μπακογιάννη.
Αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που η ένοικος της Βασιλίσσης Σοφίας συγκάλεσε σύσκεψη για να συζητήσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Ουδείς θυμάται με ακρίβεια, εκτός αν η εξωτερική πολιτική της χώρας περιορίζεται στη συμμετοχή μας σε συνόδους κορυφής και συμβούλια Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ, σε αόριστες υποσχέσεις για υποστήριξη της ευρωπαϊκής πορείας των Βαλκανίων ή σε «άσφαιρες» προειδοποιήσεις ότι η Αθήνα δεν υπογράφει «λευκές επιταγές» για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.
Η μεγαλύτερη όμως αποτυχία των «γαλάζιων» ήταν ότι καταρράκωσαν το κύρος της χώρας, η διαπραγματευτική ικανότητα της οποίας έχει πλέον πέσει στο ναδίρ. Το πόσο δύσκολο είναι να ανορθωθεί θα το βρούμε μπροστά μας. Δυστυχώς για τη ΝΔ, ευτυχώς για την Ελλάδα, ο μύθος βαίνει προς το τέλος.
-ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.