Από την αρχή της εβδομάδας, έχει προστεθεί στην ατζέντα του προεκλογικού διαλόγου και το κριτήριο της επιλογής εν δυνάμει πρωθυπουργού, όχι απλώς του επόμενου αρχηγού της Ν.Δ. Ηταν φυσικό να ακολουθήσει, από πλευράς των πρωτοπαλίκαρων του κάθε υποψηφίου, η συνήθης «ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών», που ευνόησε την παραγωγή πομφολύγων. Φερ’ ειπείν, ο Κόκκινος Πάνος Παναγιωτόπουλος (γνωστός και ως Κόκκινος Ζάχου, λόγω Μυκόνου) υποστήριξε ότι «η περισσότερο κοινωνιστική αντίληψη του Σαμαρά για την οικονομία μπορεί να διεμβολίσει καλύτερα τον χώρο του κέντρου και του ΠΑΣΟΚ».
Κατ’ αρχάς, γιατί «κοινωνιστική»; Πες το, βρε αδελφέ, σοσιαλιστική να καταλάβει και ο κόσμος, αφού αυτό εννοείς! Αντιπαρέρχομαι το πώς είναι δυνατόν σε ένα σοβαρό δεξιό κόμμα να συμβαδίζουν «κοινωνιστικές» (σοσιαλιστικές) αντιλήψεις για την οικονομία με την επιδίωξη της επιστροφής στην ιδεολογική καθαρότητα και μένω στο ερώτημα κατά πόσον θα ήταν χρήσιμη για τη χώρα μια κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία θα βασίζεται και στις ψήφους των «κοινωνιστών». Θα μπορούσε, λ.χ., ευκολότερα από τις κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή ή τη σημερινή κυβέρνηση Παπανδρέου να προωθήσει τα επώδυνα, πλην απαραίτητα, μέτρα για τη δημοσιονομική εξυγίανση; Πολύ αμφιβάλλω. Η πορεία των κυβερνήσεων Καραμανλή, αλλά και οι έως τώρα ενδείξεις για την κυβέρνηση Παπανδρέου, δείχνουν ότι οι πλειοψηφίες που κερδίζονται με την καθιερωμένη συνταγή της πολυσυλλεκτικότητας δένουν τα χέρια εκείνων που τις κερδίζουν. Με την οικονομία μας στα πρόθυρα της πτώχευσης, κυβερνήσεις που υπόσχονται «κάτι ευχάριστο για όλους» δεν μπορούν πλέον να προσφέρουν τίποτε. Μια ακόμη τέτοια κυβέρνηση δεν θα ήταν χρήσιμη σε κανέναν άλλον παρά στον εαυτό της.
Aλλά, εν πάση περιπτώσει, ο τ. βουλευτής της Ν.Δ. Αναστάσιος Καραμάριος, άνδρας απείρως σοφότερος εμού, ο οποίος τώρα δίνει τον αγώνα τον καλό υπέρ του Αντώνη στην ακριτική Δωδεκάνησο, θα με επέπληττε δριμέως για την επιμονή μου να δίνω περισσότερη σημασία στα οικονομικά μεγέθη παρά στα «οράματα». Οπως είπε, ερωτηθείς για την οικονομία, «Μα τα ελλείμματα είναι διαχρονικά από το 1821! Εμείς καταρρεύσαμε εξαιτίας συμπεριφορών». Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει! Το τραγουδούσαν οι ηρωικοί πρόγονοι μας για να εμψυχωθούν, αλλά εμείς δυστυχώς το πιστέψαμε...
Στ. Κασιμάτης-Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.