Στην πολιτική ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ. Το είδαμε μια φορά να συμβαίνει μετά τις εκλογές του 2007, όταν ο Γ. Παπανδρέου ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά και έγινε πρωθυπουργός σε 24 μήνες ενώ όλοι τον θεωρούσαν ξοφλημένο ακόμη και ως αρχηγό του ΠαΣοΚ. Το είδαμε άλλη μια φορά προχθές με τον νέο αρχηγό της ΝΔ, ο οποίος πριν από 24 μήνες δεν ήταν καν βουλευτής. Μετά την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη και εν συνεχεία με τη διάλυση της «Πολιτικής Ανοιξης», όλοι πίστεψαν πως ο Σαμαράς έχει ξοφλήσει. Ωστόσο εκείνος όχι μόνο επέστρεψε, αλλά πέτυχε μια εντυπωσιακή νίκη ανατρέποντας ορισμένους από τους βασικότερους κανόνες της πολιτικής. Ενας κανόνας της πολιτικής, για παράδειγμα, αναφέρει πως κερδίζει όποιος έχει μαζί του το κόμμα. Η Ντόρα είχε δίπλα της την Παρασκευή, στην πλατεία Κοτζιά, σχεδόν όλα τα υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματος και χιλιάδες οπαδούς της, αλλά οι οπαδοί της ΝΔ στην Αθήνα ψήφισαν καθαρά Σαμαρά. Στη Β΄ Αθηνών την υποστήριζαν οι επτά από τους εννέα βουλευτές της ΝΔ, αλλά ο Σαμαράς πήρε διπλάσιες ψήφους από την πρώην υπουργό. Στην Α΄ Αθηνών συνασπίστηκαν Ντόρα, Νικήτας Κακλαμάνης και Εβερτ, αλλά ο Σαμαράς νίκησε έχοντας δίπλα του μόνο τον Αβραμόπουλο.
Η Ντόρα κινητοποίησε έναν τρομακτικό εκλογικό μηχανισμό, συγκέντρωσε περίπου 200.000 ψήφους σε όλη τη χώρα, αλλά ο Σαμαράς χωρίς μηχανισμό πήρε 100.000 σταυρούς παραπάνω από πολίτες που στήθηκαν δύο ώρες σε ουρά για να τον ψηφίσουν. Οπως λέει και ο ίδιος, «όλοι μας μετρούσαμε επί 55 μέρες τα ρυάκια, αλλά δεν βλέπαμε το ποτάμι».
Με λίγα λόγια, δεν κέρδισε ο Σαμαράς επειδή είχε καλή στρατηγική, αλλά επειδή οι οπαδοί της ΝΔ γύρισαν την πλάτη στην Ντόρα γιατί την ταύτισαν με την περίοδο της διακυβέρνησης Καραμανλή που τιμώρησαν και στις 4 Οκτωβρίου. Η κυρία Μπακογιάννη πλήρωσε την αλαζονεία που εξέπεμπαν ο πρώην πρωθυπουργός και μια ομάδα υπουργών που είχαν κλειδαμπαρωθεί στην Κυβερνητική Επιτροπή και δεν άφηναν να μπουν υπουργοί όπως ο Σαμαράς και ο Αβραμόπουλος.
Ολα αυτά όμως από χθες ανήκουν στο παρελθόν.
Ο νέος πρόεδρος της ΝΔ ξεκινά τη σταδιοδρομία του ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχοντας όλες τις προϋποθέσεις να πετύχει, αρκεί να αποφύγει τα λάθη του προκατόχου του και της συνυποψήφιάς του. Εχει να παλέψει όμως με έναν ακόμη κανόνα της πολιτικής που δημιουργήθηκε από μια «στοιχειωμένη» παράδοση που υπάρχει στη Ρηγίλλης από το 1974: όλοι οι αρχηγοί του κόμματος μετά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ηττήθηκαν στην πρώτη τους εκλογική μάχη...
ΣΥΧΑΘΗΚΕ ο απλός λαός αυτούς τους κομματικούς μηχανισμούς που τόσα χρόνια μόνο δηλητήριο πότιζαν την παράταξη, μόνο διχόνοια έσπερναν, προκειμένου να έχουν μόνο τους αρεστού τους, κοπάδια από δίποδα πρόβατα που τα διαβαίναν από δω και από κει!!! Αυτούς που έφτασαν τους Δεξιούς να ντρέπονται να λένε ότι είναι δεξιοί. Αυτοί που σήμερα μας λένε "ψάχτε να βρείτε ψηφοφόρους", αυτούς που σήμερα μας απειλούν ότι θα πάνε σε άλλο κόμμα! Έχω γράψει πολλές φορές ότι ο φασισμός δεν έχει χρώμα και πρόσωπο, φασισμός είναι, το να απειλείς την πλειοψηφία για την απόφασή της, για την ετυμηγορία της, φασισμός είναι να προσβάλεις τις δημοκρατικές διαδικασίες. Έτσι σε βγάζουν από τα ρούχα σου και τους λες "στο καλό να πάτε!!!" Ήξερα ντορούλα τι εκφράζει το υποκρητικό χαμογελό σου, αλλά μάζεψε επιτέλους τους φασίστες σου γιατί σου κάνουν ακόμη μεγαλήτερη ζημιά. Έχω μάθει από τους Καραμανλήδες απειλές να μη δέχομαι, ούτε συμβιβασμούς. Γι΄αυτό στηρίξαμε "αλλαγή" και "νέα πορεία" στο κόμμα μας!
ΑπάντησηΔιαγραφή