Το πρώτο βήμα οφείλει να κάνει ο νικητής της εσωκομματικής αναμέτρησης. Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο μεγάλος θριαμβευτής. Ελέγχει το κόμμα που συσπειρώνεται γύρω από τη νέα ηγεσία. Δρομολογεί αλλαγές στον κομματικό μηχανισμό, αξιοποιώντας υποστηρικτές και αντιπάλους, μεταξύ αυτών και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Υιοθετεί συναινετικό λόγο σε εθνικό επίπεδο, και κυριαρχεί επικοινωνιακά με στοχευμένες παρεμβάσεις, και συναντήσεις με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό, και τον Αρχιεπίσκοπο, αλλά και επαφές με Ευρωπαίους κεντροδεξιούς ηγέτες.
Ομως, η ουσιαστική πολιτική ισχύς του κ. Σαμαρά απορρέει από την εσωκομματική του ισχύ, η οποία στηρίζεται στην ενότητα και ενδυνάμωση της Ν.Δ., η οποία διασφαλίζεται μέσα από τη συνεργασία, όχι την αντιπαράθεση με τον έτερο πόλο. Η κ. Μπακογιάννη ψηφίσθηκε από 300 χιλιάδες μέλη και εξακολουθεί να διαθέτει σημαντικά ερείσματα σε επίπεδο βουλευτών, νομαρχών, δημάρχων, και γενικά κομματικών στελεχών. Πολλοί από αυτούς θεωρούν ότι η αξιοποίησή της σε κορυφαία θέση αποτελεί προϋπόθεση για τη διασφάλιση της ενότητας και την επιστροφή της Ν.Δ. σε τροχιά αυτοδυναμίας.
Από την πλευρά της η πρώην υπουργός Εξωτερικών πρέπει να προχωρήσει σε κινήσεις που να αποδεικνύουν ότι όντως παραμένει «στρατιώτης της παράταξης», διεκδικώντας ενδεχομένως δικό της ρόλο, όχι όμως διακριτή παρουσία που να παραπέμπει σε αμφισβήτηση της ηγεσίας. Εδώ οι συγκρίσεις με την περίπτωση του Ευάγγελου Βενιζέλου είναι αναπόφευκτες. Μέσα σε διάστημα δύο ετών οι δυο μεγάλες παρατάξεις της χώρας ακολούθησαν παρόμοιες εσωκομματικές εκλογικές διαδικασίες. Και στις δύο περιπτώσεις, στο ΠΑΣΟΚ τον Νοέμβριο του 2007, και στη Ν.Δ. τον Νοέμβριο του 2009, ψήφισαν για την ανάδειξη προέδρου πάνω από 750 χιλιάδες άνθρωποι. Η διαφορά ανάμεσα σε νικητή και ηττημένο ήταν και στις δύο περιπτώσεις ξεκάθαρη, αν και η ήττα που υπέστη ο κ. Βενιζέλος ήταν αισθητά μεγαλύτερη (56%-38%) από αυτή της κ. Μπακογιάννη (50%-40%). Μετά το αρχικό φλερτ με τη δημιουργία του δικού του εσωκομματικού «ρεύματος» ο κ. Βενιζέλος διαπίστωσε ότι κάθε κίνηση που θα παρέπεμπε σε αμφισβήτηση του αρχηγού θα είχε πολύ μεγαλύτερο κόστος για τον ίδιο. Ετσι, έστω και διστακτικά, συστρατεύθηκε στην κοινή προσπάθεια, και μετεκλογικά διορίσθηκε υπουργός Εθνικής Αμυνας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η κ. Μπακογιάννη θα ακολουθήσει απαραίτητα την τακτική του κ. Βενιζέλου. Είναι βέβαιο ότι στη σκέψη της αιωρείται η αποχώρηση από τη συντηρητική «δεξιά» Ν.Δ. και η ίδρυση ενός φιλελεύθερου κεντρώου κόμματος, με την ελπίδα ότι θα αυτό θα αποδειχθεί βιώσιμο και αρκετά ισχυρό, ώστε η στήριξή του να είναι αναγκαία για τον σχηματισμό κυβερνήσεων συνεργασίας, είτε με το ΠΑΣΟΚ είτε με τη Ν.Δ. Την απόφαση για μια τέτοια κίνηση θα επηρεάσει ο υπολογισμός των πιθανών επιπτώσεων από το παρελθόν του πατέρα της, αλλά και οι συνέπειες για το μέλλον του αδελφού της.
Η «επόμενη ημέρα» για τη Ν.Δ. προσφέρει ευκαιρίες, αλλά εγκυμονεί και κινδύνους. Ο κ. Σαμαράς και η κ. Μπακογιάννη καλούνται να αποτιμήσουν τα δεδομένα, να εκτιμήσουν πόσο ανάγκη έχουν ο ένας τον άλλο, και να πράξουν αναλόγως.
Αθ. Έλλις-Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.