Όλα τα νέα της Ανατολικής Φθιώτιδας πολιτικά και άλλα από το κεφαλοχώρι της. Βήμα επικοινωνίας σε όλους εσάς. Γράψτε μας την άποψή σας, την καταγγελία σας, την διαφωνία σας, και αποστείλατε στο vassilis.axelis@gmail.com "Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες".(Βολταίρος) Το ιστολόγιο απευθύνεται σε νοήμονες πολίτες.
Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010
Πρωταθλητής
CNN ως η 39η οικονομική βλακεία μέσα σε 101 βλακείες παγκοσμίως.
Το σχετικό άρθρο εδώ .
Δυστυχώς οι πολιτικοί στηρίζονται πάντα στη κοντή μνήμη του Ελληνικού λαού.
1 σχόλιο:
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.
Ο Ελληνας ως νήπιο
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε διευθυντά
Η πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, Αριστεράς και Δεξιάς, καλά κρατεί τόσο μέσα στη Βουλή όσο και έξω στην κοινωνία. Θεμιτό, φυσιολογικό και απαραίτητο. Η σημερινή συγκυρία όμως αποκαλύπτει με όλο και πιο κυνικό τρόπο πως αυτή η πολιτική αντιπαράθεση είναι πάνω από όλα ανούσια. Είναι ανούσια γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών και των Ελλήνων πολιτικών έχουν στην ουσία επιλέξει την πολιτική της «ανευθυνότητας». Συμπεριφερόμενοι ως νήπια –γιατί μόνο σε ένα νήπιο αναγνωρίζει κανείς μειωμένα επίπεδα ευθύνης– διαχειριζόμαστε μόνο το άμεσο περιβάλλον μας και οτιδήποτε βρίσκεται έξω από το οπτικό μας πεδίο είτε δεν υπάρχει για εμάς είτε το αφήνουμε στη διαχείριση κάποιου άλλου. Πιστεύουμε πως το δωμάτιό μας είναι το ωραιότερο («η Ελλάδα είναι η καλύτερη χώρα του κόσμου»), ζητάμε με ευχέρεια και πειστικό αίσθημα ανάγκης καινούργια πράγματα, χωρίς να έχουμε ασχοληθεί με αυτά που έχουμε γύρω μας ή απλώς επειδή αυτά που έχουμε τα καταστρέψαμε ήδη. Γνωρίζουμε πως υπάρχουν κάποιοι κανόνες που διέπουν τη ζωή μας –μερικοί τόσο βασικοί που δεν χρειάζεται να μας τους διδάξουν–, αλλά αυτούς τους κανόνες αρνούμαστε ή αδυνατούμε να τους ορίσουμε εμείς. Οταν μας αφήσουν μόνους μας δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε τον αυθορμητισμό μας, ανακατεύουμε τα πάντα διασκεδάζοντας και, επειδή μπορούμε να κινούμαστε μέσα στο χάος που έχουμε δημιουργήσει, νομίζουμε πως είμαστε έξυπνοι. Και φυσικά, όταν το παιχνίδι γίνει πια αδύνατο, καλούμε τους «μεγάλους» να δώσουν μια λύση. Αντιλαμβανόμαστε πως αυτό θα μας κοστίσει λίγο, πως θα μας πονέσει, αλλά γνωρίζουμε βαθιά μέσα μας πως με τον καιρό ο θυμός των μεγάλων και η επιτήρηση θα περάσουμε και θα διεκδικήσουμε ξανά τη δυνατότητα για περισσότερη διασκέδαση. Και εάν πρόσκαιρα η τιμωρία μας πονέσει πολύ, αυτό κατά βάθος είναι απελευθερωτικό. Πρώτον, γιατί μας προσφέρει έναν «εχθρό» για να αποσπάσουμε την προσοχή από τον εαυτό μας και, δεύτερον, διότι υποψιαζόμαστε πως η πιθανότητα μιας δεύτερης τιμωρίας σε σύντομο χρονικό διάστημα είναι μικρή. Πάντα δίνεται μια περίοδος χάριτος μετά το χαστούκι!
Η πολιτική επιλογή μεταξύ ενός φιλελεύθερου ή αριστερού τρόπου δόμησης της κοινωνίας και διακυβέρνησης της χώρας δεν είναι εύκολη. Οι δύο αυτές γενικές κατευθύνσεις προτάσσουν διαφορετικές προτεραιότητες, στόχους και μέσα, και φυσικά οδηγούν σε διαφορετικό τρόπο ζωής. Αποτελούν όμως επιλογές αυτοκαθορισμού μιας χώρας. Ελάχιστοι Ελληνες πολίτες ευρισκόμενοι στα δεξιά, στο κέντρο ή στα αριστερά του πολιτικού φάσματος έχουν πραγματικά σκεφτεί πού θέλουν να πάει αυτή η χώρα. Γι’ αυτό και είναι ελάχιστοι αυτοί που έχουν πραγματικά οργιστεί με την πασιφανή αδυναμία της Ελλάδας να ορίσει την τύχη της και με τη διεθνή απαξίωσή της. Οι περισσότεροι απλώς βρήκαν καινούργιους εχθρούς, μέσα από τους οποίους να προσδιορίσουν τον εαυτό τους και θα περιμένουν να τελειώσει η επώδυνη επιτήρηση για να διαχειριστούν πάλι τον μικρόκοσμό τους. Ούτως ή άλλως, τα νήπια (τα πολύ νήπια) δεν έχουν καν αίσθηση πως ανήκουν σε μία ομάδα.
«Θα βάλεις, μωρέ, ένα σωρό αποδείξεις στο φάκελο και θα πεις πως είναι 3.000 ευρώ. Ποιος θα κάτσει να τις ελέγξει;» Αν δεν το έχετε σκεφτεί, σίγουρα το έχετε ακούσει...
Ηλιας Καζανης - Βιολόγος, Πανεπιστήμιο του Cambridge Ka..14.3.10