Το Δίλημμα της Αριστεράς

Και να λοιπόν, μετά την πρόταση του Πρωθυπουργού, που η συζήτηση για συνεργασία των κεντροαριστερών και αριστερών κομμάτων στις αυτοδικοικητικές εκλογές μπήκε ξανά στο προσκήνιο. Μόνο που για μία ακόμη φορά μπήκε με λάθος τρόπο. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές, όσο και αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν, κυρίως τα δύο μεγάλα κόμματα, πρέπει να στηριχθούν στην τοπική πολιτική κουλτούρα και εκλογική συμπεριφορά. Δεν μπορεί τα κομματικά εργαστήρια να ράβουν ένα επιλέξιμο κοστούμι, το οποίο προσπαθούν μετά να προσαρμόσουν σε κάθε υποψήφιο. Είναι ακριβώς όπως το έτοιμο, και όχι το ραμμένο πάνω σου κοστούμι, δεν θα σου ταιριάζει απόλυτα, μπορεί να είναι πιο στενό στους ώμους, μπορεί να είναι πιο κοντό στα μανίκια, πάντως δεν θα σου ταιριάζει. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τις διαδικασίες των κομμάτων για την τοπική αυτοδιοίκηση.

Τρανό παράδειγμα αποσύνδεσης από τις τοπικές κοινωνίες; Η προσπάθεια καλλιέργειας κλίματος συνεργασίας από πάνω. Η ιδέα της τοπικής δημιουργίας κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών είναι η αποθέωση της δημοκρατικής διαδικασίας. Όμως, όταν μετατρέπεται σε ένα παζάρι μεταξύ κομμάτων, που δεν συμφωνούν στις βασικές τους πολιτικές επιλογές, και μόνο κοινό χαρακτηριστικό έχουν την γειτονική αυτό-τοποθέτηση τους στην κλίμακα αριστεράς- δεξιάς, χάνει κάθε ουσιαστική έννοια, και ο ρόλος της αυτοδιοίκησης στην πολιτική κατάσταση μειώνεται από τα ίδια τα κόμματα.

Δεν πρέπει να υπάρξουν πολιτικές συμμαχίες;

Φυσικά και πρέπει να υπάρξουν, μόνο που αυτές δεν μπορούν ούτε να συμφωνηθούν σε κλειστά γραφεία, ούτε και να επιβληθούν με τη λογική των διευρύνσεων στις τοπικές κοινωνίες. Πρέπει να προέρθουν από τις κοινωνικές διαδικασίες των ίδιων των κοινωνιών, να προκύψουν ως γνήσιες λαϊκές εκφράσεις της ανάγκης κάλυψης του πολιτικού κενού σε τοπικό επίπεδο. Και αυτό το κενό στη Φθιώτιδα και σε επίπεδο Νομαρχίας, αλλά και σε επίπεδο Δήμων, ιδιαίτερα στην περιοχή της Λοκρίδας, είναι πολύ έντονο τα τελευταία χρόνια. Οι παραδοσιακές επιλογές των αμιγώς κομματικών σχημάτων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. καθήλωσαν το Νομό μας, αλλά και τις πόλεις μας, δεν σταμάτησαν την ανάπτυξη, δεν την οραματίστηκαν καν. Εφάρμοσαν τέλεια σε τοπικό επίπεδο το πελατειακό σύστημα και την επαγγελματική σχέση με την αυτοδιοίκηση.

Η μεταρρύθμιση του Σχεδίου Καλλικράτη, παρά τις όποιες ατέλειες της, παρά το σύντομο χρονικό διάστημα που τίθεται σε εφαρμογή και δεν ευνοεί άμεσα τις ευρύτερες πολιτικές τοπικές ζυμώσεις, πολιτικοποιεί τις εκλογές που έρχονται. Και εκεί πρέπει να επενδύσουν οι τοπικές κοινωνίες, στην πολιτικοποίηση, και όχι στην στείρα και εκπτωτική κομματικοποίηση. Ο Δήμαρχος δεν διορίζει, και δεν μεσολαβεί, οραματίζεται, προγραμματίζει, συνδιαλέγεται και υλοποιεί, αυτό πρέπει να το καταλάβουμε καλά.

Οι εκλογές του Νοέμβρη στην Φθιώτιδα, και κυρίως στη Λοκρίδα, αποτελούν ένα μεγάλο στοίχημα. Ένα στοίχημα για τις αριστερές δυνάμεις. Η Αριστερά, η οποία ως τώρα στους δήμους δεν είχε καταφέρει να συγκροτήσει ψηφοδέλτια, βρίσκεται μπροστά σε μία μεγάλη πρόκληση. Θα είναι παρούσα στη μάχη, αυτό είναι πλέον δεδομένο, πως όμως θα επιλέξει να είναι παρούσα; Απλά με μία καταγραφή εκλογικών ποσοστών, της μορφής είμαστε και εμείς εδώ; Ή θα επιλέξει να είναι ο κινητήριος μοχλός των τοπικών πολιτικών συμμαχιών; Αμιγώς κομματικά αριστερά ψηφοδέλτια ή διεύρυνση και ανοιχτός διάλογος με ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις. Περιχαράκωση ή ολική ανατροπή του σκηνικού. Ίσως αυτό να είναι το πιο σημαντικό και ενδιαφέρον δίλημμα των Αυτοδιοικητικών εκλογών για τη Λοκρίδα.

Τριαντάφυλλος Καρατράντος