Αντιπολίτευση χωρίς πρόταση

Είναι να απορεί κανείς με τα κόμματα και το είδος της αντιπολίτευσης που ασκούν. Όχι διότι η κυβέρνηση έχει πάντα δίκιο- το αντίθετο συμβαίνει πολύ συχνά- αλλά επειδή τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν προτείνουν τίποτε. Κραυγάζουν απλώς χωρίς πρόταση, χωρίς να προσφέρουν ούτε στη χώρα κάτι ούτε μια εναλλακτική διέξοδο στους πολίτες. Ποιο είναι το ζητούμενο σήμερα από τους πολίτες; Να βρεθεί μια λύση. Να συμμαζευτεί ο δημόσιος τομέας, να σταματήσει η λεηλασία των δημοσίων ταμείων και η σπατάλη, να δοθεί ρευστότητα στην αγορά για να σταματήσει το κλείσιμο των επιχειρήσεων και να μπορέσουμε ξανά να δανειστούμε από τις αγορές για να αποφύγουμε την πτώχευση. Αυτός είναι ο στόχος όλων μας και της κυβέρνησης, η οποία, επαναλαμβάνω, κάνει λάθη και κινείται αργά και πολλές φορές σε λάθος κατεύθυνση.

Τι κάνουν όμως τα κόμματα της αντιπολίτευσης; Τίποτε. Δεν βοηθάνε την κατάσταση. Δεν φέρνουν εναλλακτικές προτάσεις καλύτερες από αυτές της κυβέρνησης. Δεν την πιέζουν να κινηθεί ταχύτερα. Δεν διευκολύνουν τη λειτουργία της οικονομίας. Δεν προσπαθούν να κατευνάσουν τα πνεύματα, αλλά αντίθετα προσπαθούν να ξεσηκώσουν τον λαό, έναν λαό που δείχνει μέχρι στιγμής ότι αντιλαμβάνεται το πρόβλημα και αποδέχεται τις θυσίες για να γλιτώσει η χώρα.

Ποτέ στην Ελλάδα η αντιπολίτευση δεν είχε την παραμικρή συμβολή στην πρόοδο της χώρας. Ούτε όταν η σημερινή κυβέρνηση ήταν αντιπολίτευση προσέφερε κάτι εποικοδομητικό. Πάντα όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης θεωρούν ότι η μοναδική τους δουλειά είναι να κραυγάζουν και να στρέφουν τον κόσμο εναντίον των κυβερνήσεων. Και το καταλαβαίνω αυτό για την εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία βιάζεται να γίνει κυβέρνηση, αλλά αναρωτιέμαι: τι παριστάνουν τα μικρότερα κόμματα, τι επιδιώκουν, πού θέλουν να οδηγήσουν τη χώρα;

Τα μικρά κόμματα πρέπει να επανεξετάσουν τον ρόλο τους και να δουν τι μπορούν να προσφέρουν στη χώρα. Εκτός βεβαίως του ΚΚΕ, το οποίο λειτουργεί σαν να βρίσκεται στην παρανομία και επιδιώκει, φανερά πλέον, τη διάλυση όλων των θεσμών. Και αυτό πρέπει να το κάνουν και οι ψηφοφόροι τους. Να σκεφτούν δηλαδή σοβαρά, τώρα που έπεσαν οι μάσκες, ποιους ψηφίζουν και αν αυτοί τους οποίους ψηφίζουν, εκφράζουν και τις δικές τους επιδιώξεις. Διότι οι ψηφοφόροι θα συνεχίσουν να υποφέρουν αλλά οι βουλευτές των μικρών κομμάτων θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα προνόμια των υψηλών αμοιβών χωρίς να κάνουν τίποτε, παρά μόνο να κραυγάζουν ακόμη και όταν έχει διαλυθεί και έχει πτωχεύσει η χώρα. 
Γ. Νικολόπουλος-ΤΟ ΒΗΜΑ