Καλό ή κακό; Εξαρτάται.
Αν η ΝΔ έχει κάτι να πει, κρίμα που δεν θα ακουστεί περισσότερο. Αν δεν έχει τίποτα το καινούργιο ή το διαφορετικό, καλύτερα που θα τα πούνε μεταξύ τους.
Τι από τα δυο ισχύει, δεν μπορώ να πω. Η ηγεσία Σαμαρά έχει ζωή μόλις επτά μηνών και παρέλαβε τη ΝΔ στη χειρότερη στιγμή της ιστορίας της. Λογικό είναι να περιμένουμε ακόμη για να δούμε...
Αυτό δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι δεν υπάρχουν δείγματα γραφής. Οπως υποσχέθηκε και προ της εκλογής του, ο νέος πρόεδρος της ΝΔ φιλοδοξεί να οικοδομήσει ένα «καθαρό» συντηρητικό κόμμα, χωρίς φιλελεύθερες ή κεντρώες αποκλίσεις, χωρίς αλληθωρίσματα στον «μεσαίο χώρο». Ενα κόμμα «των αξιών και των αξίων» (κατά την έκφρασή του), κάτι που από μόνο του αποτελεί την επιτομή ενός αυθεντικού δεξιού κόμματος, το οποίο δεν θα κρύβει αυτό που είναι.
Η στρατηγικήΣαμαρά έχει ασφαλώς πλεονεκτήματα. Σε μια τόσο δυσμενή συγκυρία για το κομματικό σύστημα γενικά και τη ΝΔ ειδικότερα, η πολιτική και ιδεολογική αναδίπλωση μπορεί να διασφαλίσει το ελάχιστο, τη διατήρηση ενός κομματικού ιστού και τη διασφάλιση μιας πολιτικής παρουσίας. Υπό αυτήν την έννοια είναι μια μάλλον ασφαλής στρατηγική επιβίωσης.
Εχει, όμως, και μειονεκτήματα. Δεν μπορεί να διασφαλίσει το μείζον, δηλαδή τη διαμόρφωση μιας στρατηγικής εξουσίας. Και, ταυτοχρόνως, απελευθερώνει πολιτικούς χώρους δεξιά κι αριστερά της ΝΔ, οι οποίοι ασφαλώς θα καλυφθούν με βασικούς υποψηφίους τον Καρατζαφέρη και την Ντόρα. Με άλλα λόγια, η στρατηγική Σαμαρά οδηγεί εκ των πραγμάτων στην αποδοχή μιας Δεξιάς με πολλά κεφάλια: είναι το τέλος της ευρύτερης και ενιαίας Κεντροδεξιάς, την οποία οικοδόμησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το διάστημα 1977-1979 με την «αμφίπλευρη διεύρυνση» στην άκρα Δεξιά και στο δημοκρατικό Κέντρο.
Δεν ξέρω πόσο έτοιμη και πόσο ώριμη είναι η πολιτική ηγεσία της Δεξιάς να διαχειριστεί αυτήν τη νέα πραγματικότητα. Και, κυρίως, τι θα επιλέξει. Έναν διαρκή δεξιό εμφύλιο ή μια ευρύτερη δεξιά συνεννόηση; Ομολογώ ότι δεν έχω καταφέρει να καταλάβω τι σκέφτονται- αν σκέφτονται κάτι... Προς το παρόν ο Αβραμόπουλος πασχίζει να ξορκίσει τις ενδεχόμενες αποχωρήσεις, κάτι για το οποίο είναι μάλλον ο λιγότερο ενδεδειγμένος.
Κορυφαίος παράγοντας της παράταξης μου έλεγε προ ημερών την απλή σκέψη ότι «κακά τα ψέματα, με τα σημερινά δεδομένα η Ντόρα είναι πολιτικά πιο κοντά στον Παπανδρέου παρά στον Σαμαρά» και ότι αν αυτό παγιωθεί τότε η συντηρητική παράταξη στην Ελλάδα κινδυνεύει να αποκτήσει μόνιμα μειοψηφικά χαρακτηριστικά. Ούτε οι ψηφοφόροι της ούτε τα συμφέροντα και οι παράγοντες που την υποστηρίζουν θα το δεχτούν εύκολα. Προς το παρόν, λοιπόν, και η ΝΔ του Αντ. Σαμαρά και οι υπόλοιπες «Δεξιές» θα έχουν την ευκαιρία τους. Αλλά κανείς δεν ξέρει πόσες ευκαιρίες θα έχουν· και πότε θα προκύψουν εναλλακτικά πρόσωπα και στρατηγικές.
Ακόμη περισσότερο που στην Ελλάδα το είδος «συνταξιούχος, πρώην Πρωθυπουργός, ετών πενήντα τεσσάρων» δεν είναι ιδιαιτέρως συνηθισμένο. Ακόμη περισσότερο όταν το όριο για τις συντάξεις πάει πλέον στα εξήντα πέντε, όταν σε λένε Καραμανλή κι όταν η νέα «αμφίπλευρη διεύρυνση» θα είναι και αναγκαία και έτοιμη.
Γ.Πρετεντέρης-ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.