Ψυχοθεραπεία

Ενας ο λόγος της αριστερής στασιμότητας, ιδιαίτερα της κομμουνιστικής. Με τρεις λέξεις. Κρατικοδίαιτος «λαϊκός» καπιταλισμός. Κρατικοδίαιτος γιατί από τον δημόσιο κορβανά καταβρόχθιζαν τζάμπα χρήμα οι καρχαρίες και τα λαμόγια τα γνωστά. «Λαϊκός» γιατί απ΄ αυτό το χρήμα έριχναν και μερικά φραγκοδίφραγκα στα στρώματα τα λαϊκά. Ας πούμε επιδόματα για καυσόξυλα. Ας πούμε πρόωρες συντάξεις από τα τριανταφεύγα. Ας πούμε φακελάκια στα γιατρουδάκια.

Ας πούμε φοροδιαφυγή από τους ελεύθερους επαγγελματίες. Ας πούμε αγροτικές επιδοτήσεις για Μερσεντές και άλλες λουσάτες απασχολήσεις. Βάλε από κοντά και το πανεπιστημιακό κατεστημένο που αντί για έρευνα ξεκοκάλιζε ευρωπαϊκά προγράμματα. Πρόσθεσε και μπόλικους καλλιτέχνες αιχμαλώτους επιδοτήσεων, χορηγιών και άλλων εξαρτημένων αντανακλαστικών. Κάπως έτσι μας πήρε και μας βύθισε στα τάρταρα ο εκμαυλισμός. Από εκεί προέκυψε βαριά, για τον τόπο, καταχνιά. Ετσι οι κυβερνήσεις διατήρησαν σε πειθαρχία τη λαϊκή πλειοψηφία. Από εκεί η ομηρεία. Από εκεί η ψηφοθηρία. Απ΄ αυτό το αλισβερίσι η χρεοκοπία. Πρώτα των συνειδήσεων. Πρώτα συνενοχή, παρακμή και αναλγησία. Πρώτα η λοβοτομή, έπειτα ο υπνωτισμός κι έτσι προγραμματισμένος πορεύεται προς τη δυστυχία του ο φτωχός. Παράγωγο της πρόωρης σύνταξης. Του επιδόματος καυσοξύλων. Της διαρκούς, καθημερινής συναλλαγής. Παράγωγο όλων αυτών η λαϊκή υποταγή. Και το πιο ειρωνικό είναι ότι το σύστημα αξιοποιεί προς όφελός του τις κινητοποιήσεις και τις διεκδικήσεις των αριστερών. Περισσότερο κράτος θέλει η Αριστερά; Περισσότερους πελάτες κερδίζουν τα δύο κόμματα τα κυβερνητικά. Απ΄ αυτές τις κινητοποιήσεις εξασφαλίστηκαν τα επιδόματα και άλλες πολλές, ενίοτε σουρεαλιστικές, εργασιακές κατακτήσεις. Αποκορύφωμα αυτής της τερατώδους διαδικασίας το παγκόσμιο παράδοξο και η παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας. Στα λόγια αριστερός. Στην πράξη βαριά συντηρητικός. Και ως γνωστόν η σχιζοφρένεια δεν θεραπεύεται με επανάσταση αλλά με ψυχοθεραπεία! 
Δ. Δανίκας-ΤΟ ΒΗΜΑ