Στην πρωτεύουσα του υπαρκτού Ελληνισμού...

Δεν είναι τυχαίο ότι ο καλλιτέχνης του δακρύβρεκτου λαϊκισμού Παναγιώτης Ψωμιάδης είναι από τη Θεσσαλονίκη! Ούτε είναι τυχαίο ότι και τόσες ακόμη ξεχωριστές προσωπικότητες του δημοσίου βίου, κάθε μία των οποίων κατορθώνει να εκφράζει με τρόπο μοναδικό και σχεδόν ανεπανάληπτο μία γενικώς επικρατούσα τάση στην ελληνική κοινωνία –από τον μητροπολίτη Ανθιμο, λ.χ., ώς την Ελενα Ράπτη και την Εύα Καϊλή– είτε προέρχονται από τη Θεσσαλονίκη είτε βρήκαν εκεί το έδαφος για να ευδοκιμήσουν. Αυτό οφείλεται στο ότι η Θεσσαλονίκη είναι περισσότερο Ελλάδα από την υπόλοιπη Ελλάδα -κι ας δεν έχουν συμπληρωθεί ακόμη εκατό χρόνια αφότου ενσωματώθηκε στον εθνικό κορμό.
Είναι αλήθεια ότι λίγοι έχουν αντιληφθεί πως μετά την 23η Απριλίου περάσαμε στην μετά Χρεοκοπία εποχή και ακόμη λιγότεροι έχουν αρχίσει να προσαρμόζονται με τη νέα πραγματικότητα. Το βλέπουμε, φέρ’ ειπείν, στην αταραξία των υπουργείων της θείας Λούκας, του Δ. Ρέππα και της Μαριλίζας. Πουθενά αλλού όμως δεν συναντάμε την αταραξία αυτή στην αυθεντικότερη μορφή της όσο στον Δήμο Θεσσαλονίκης, ένθα βασιλεύει ο αγέρωχος, ευθυτενής και μεγαλόφρων Βασίλειος Παπαγεωργόπουλος. Διαβάζω, επί παραδείγματι, τα θέματα της ημερησίας διάταξης στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 13ης Μαΐου.
Εκεί, αποφασίζεται η χρηματοδότηση των παρακάτω φορέων, εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων: «Μικρασία Αλησμόνητες Πατρίδες», Βυζαντινή Χορωδία Β΄ Διαμερίσματος, «Παραδοσιακό Χορευτικό Αντάμωμα», «Κυριακάτικο Πανηγύρι των Ελλήνων», Αγιορείτικη Εστία, εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Πολιτικής Ανάπτυξης, εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Οικογένειας, Φεστιβάλ Γενικής Γυμναστικής, διεθνή μαραθώνιο, Ρεσιτάλ Νέων Καλλιτεχνών, μουσικοθεατρικό φεστιβάλ KVN, συναυλία ρέγκε σε κάποιο κλαμπ, διεθνές φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Crash Fest, έκθεση φωτογραφίας, εκδηλώσεις στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων, τους αθλητικούς και πολιτιστικούς συλλόγους του Γ΄ και Δ΄ Διαμερίσματος, τον πολιτιστικό σύλλογο «Αναγέννηση» του Γ΄ Διαμερίσματος, καθώς επίσης την πληρωμή της υπερωριακής απασχόλησης δημοτικής υπαλλήλου που έχει αποσπασθεί στα γραφεία κόμματος.
Δεν λέω ότι είναι σώνει και καλά μεμπτό ο δήμος να ενισχύει μια συναυλία ρέγκε ή το «Κυριακάτικο Πανηγύρι των Ελλήνων» (ό,τι και αν είναι αυτό). Ολα αυτά όμως συμβαίνουν, ενώ η Δικαιοσύνη διερευνά την υπόθεση της υπεξαίρεσης κάπου 30 εκατομμυρίων ευρώ από το ταμείο του Δήμου. Συμβαίνουν σε μία πόλη της οποίας ο δήμαρχος υψώνει μαύρη σημαία στο δημαρχείο, απαιτώντας να του καταβληθεί από το κράτος ποσόν 7,5 εκατομμυρίων, ώστε να εξοφλήσει το χρέος του προς τον κατασκευαστή του νέου δημαρχιακού μεγάρου. Ενός μεγάρου, για το οποίο ας σημειωθεί ότι, ενώ εγκαινιάστηκε προ καιρού από τον αγέρωχο δήμαρχο με βεγγαλικά και τυμπανοκρουσίες, δεν έχει παραδοθεί ακόμη από τον κατασκευαστή, εξαιτίας του χρέους που παραμένει. Η συνολική εικόνα –ατασθαλίες και αναισθησία, μεγαλεία και απλήρωτα χρέη, κοινωνική πολιτική μικροπαροχών– μας δίνει την «Ελλάδα που αντιστέκεται». Α, δεν χωρεί αμφιβολία! Η «συμπρωτεύουσα» είναι η πραγματική πρωτεύουσα του υπαρκτού Ελληνισμού!..
Σ.Κασιμάτης-Καθημερινή