Μας κρατάνε ομήρους οι συντεχνίες...

Με τις φιλοσοφικές αναζητήσεις δεν τα πήγαινα ποτέ καλά. Αλλά άμα είσαι 7 ώρες καθηλωμένος στο «Ελ. Βενιζέλος», περιμένοντας πότε θα του «καπνίσει» του κυρίου ελεγκτή να πει το ΟΚ και για το δικό σου αεροπλάνο να φύγει, θες δεν θες, στη φιλοσοφία θα το ρίξεις. Διότι πόσες φορές θα κάνεις πέρα δώθε την αίθουσα αναμονής; Πέντε; Δέκα; Τους είδες όλους, σε είδαν κι εκείνοι. Έξω δεν λέει να βγεις, κάνει τόση ζέστη που προτιμάς να περιμένεις το ποτέ θα του «καπνίσει» που λέγαμε, μέσα που ΄χει και δροσιά. Αν είσαι τυχερός και βρεις μια γωνιά και με λυμένα τα υπαρξιακά «ποιος είμαι, τι κάνω, τι θέλω σ΄ αυτήν τη ζωή», πιάνεις τα «τρέχοντα» του είδους «έρχεται μια στιγμή στη ζωή του ανθρώπου που πρέπει να αποφασίσει/ με ποιους θα πάει, και ποιους θα αφήσει»- ατάκα ποιητική, αλλά τόσο διαχρονικά επίκαιρη. Στο 6ωρο πάνω, καταλήγεις ότι ο έχων το δίλημμα πρέπει να πάρει αποφάσεις ζυγιασμένες, καλά χωνεμένες μέσα του, ώστε από αύριο που θα τις βρίσκει κάθε στιγμή μπροστά του να είναι σίγουρος ότι οι αποφάσεις που πήρε, σωστές ή λάθος, είναι οι δικές του αποφάσεις και όχι αποφάσεις υπαγορευμένες από τη μια ή την άλλη σκοπιμότητα...

7 ώρες περίμενα στο αεροδρόμιο...
Μπέρδεμα. Αλλού ήθελα να πάω κι αλλού κατέληξα. Εγώ για τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας ήθελα να μιλήσω, πώς βρέθηκα να έχω αναζητήσεις αυτού του είδους ούτε που το κατάλαβα. Κι ευτυχώς που πέρασε το 7ωρο και μας είπαν ότι θα πετάξουμε, γιατί αλλιώς έβλεπα να κόβω τη φλέβα με το μπαλταδάκι που κόβουμε το κρέας, για καλύτερο αποτέλεσμα! Καθ΄ οδόν προς το αεροπλάνο πάντως, πρόλαβα να σκεφτώ ότι αυτός ο υπέροχος κλάδος εργαζομένων που λέγεται ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, θα πρέπει να αισθάνεται καταπληκτικά αυτό το διάστημα- μας κρατάει όλους στο χέρι. Εσύ θα πετάξεις, εσύ όχι ακόμη. Εσύ πόσο περιμένεις; Τρεις ώρες; Α, όχι θα περιμένεις λιγάκι ακόμη. Πόσο; Ε, δυο τρεις ώρες. Να το μάθεις το αεροδρόμιο απ΄ έξω ρε παιδί μου. Πλακάκι το πλακάκι, γκισέ το γκισέ, καφετέρια την κα φετέρια, μαγαζί το μαγαζί. Διακοπές δεν πας; Δεν έγινε και τίποτε να πας μερικές ώρες αργότερα. Δηλαδή, άντε και σου λέω εγώ δεν πήγες στη Σαντορίνη στην ώρα σου. Και λοιπόν; Θα φύγει η Οία από κει; Το Ημεροβίγλι; Το Στεφάνι; Ολα στη θέση τους θα είναι και 7 ώρες αργότερα και 17 και μη σου πω και 127! Λοιπόν;

Να πληρώσουν όλοι οι άλλοι, αλλά όχι εμείς!
Γελάει κανείς; Ελπίζω όχι. Γιατί αυτό που γίνεται σ΄ αυτήν εδώ τη χώρα της χαράς, με τις διάφορες συντεχνίες, δεν έχει προηγούμενο. Κάνει απεργία ο άλλος και όταν βλέπει ότι δεν του βγαίνει, το ρίχνει στη «λευκή απεργία» που είναι ακόμη χειρότερη και κρατάει ομήρους χιλιάδες ανθρώπους, έτσι για την πλάκα του. Στη λογική ότι κρατάω όμηρο εσένα τον πολίτη, ώστε εσύ με τη σειρά σου να βάλεις τις φωνές, να πιέσεις την κυβέρνηση κι αυτή μην αντέχοντας τις φωνές σου να υπαναχωρήσει και να κάνει δεκτά τα αιτήματά μου. Σούπερ! Αναρωτιέμαι, γιατί να γίνεται όλο αυτό και να μην παίρνουν για πιο άμεσο αποτέλεσμα τα πιστόλια να συλλαμβάνουν μερικούς από μας και να τελειώνει το πράγμα, παρά κατατρίβονται σε λευκές, ημίλευκες και γκρίζες απεργίες. Ακραίο; Δεν νομίζω! Το αντίθετο θα έλεγα. Η λογική των συντεχνιών στην Ελλάδα είναι να πληρώσουν όλοι οι άλλοι, αλλά όχι εμείς. Γιατί εμείς κύριε είμαστε «άλλοι», είμαστε διαφορετικοί, «πορφυρογέννητοι» ένα πράγμα. Και σε προειδοποιώ, άμα αγγίξεις τα δικά μου δικαιώματα, την έκατσες τη βάρκα! Που σημαίνει άσ΄ το κάτω αμέσως το κεκτημένο μου γιατί θα γίνει φάση και δεν το θες...

Τώρα θυμηθήκατε τον εκσυγχρονισμό;
Εμένα αυτό που με τρελαίνει είναι ότι η συντεχνία δεν βγαίνει να σου πει τον λόγο για τον οποίο κάνει ό,τι κάνει εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Αντίθετα, προσπαθεί να σε πείσει πως κάνει ό,τι κάνει για το... δικό σου το καλό. Δηλαδή, κάνω απεργία, λευκή, ημίλευκη, γκρίζα κ.λπ. αλλά αδερφέ δεν την κάνω για μένα, για σένα την κάνω. Για σένα και για όλους τους άλλους. Τσιμπιέσαι εσύ να δεις αν κατάλαβες σωστά- και ναι, σωστά κατάλαβες. Οι λεβέντες υποστηρίζουν με κάθε βεβαιότητα ότι η απεργία γίνεται προκειμένου να σε προστατεύσουν από κάτι αόρατους κινδύνους που εσύ μεν δεν τους βλέπεις γιατί είσαι χαζός ή δεν ξέρεις τι σου γίνεται, αλλά αυτός ξέρει, και μάλιστα άριστα, γιατί είναι «μπασμένος» πολύ στα πράγματα. Δες τώρα με τη συντεχνία των ελεγκτών: έκαναν λέει την απεργία για τον... εκσυγχρονισμό της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας. Αναρωτιέσαι εσύ: και γιατί ρε παιδιά δεν την κάνατε πριν από έναν χρόνο, ενάμιση, δύο, έξι μήνες; Δεν ήθελε τότε εκσυγχρονισμό η ΥΠΑ; Μέσα στο κατακαλόκαιρο την φάγατε τη «φλασιά» για τον εκσυγχρονισμό; Απάντηση δεν θα πάρεις, γι΄ αυτό την αναζητάς. Και τι βρίσκεις; Οτι όλο αυτό γίνεται για κάτι επιδοματάκια που τους κόβουν! Τα καλά και συμφέροντα δηλαδή...

... και μιάμιση ώρα στο βενζινάδικο!

Τουλάχιστον οι νταλικιέρηδες, που επίσης έβαλαν το πιστόλι στον κάθε ταλαίπωρο από μας- θα την ξεχάσω εγώ την ουρά επί μιάμιση ώρα στον Γέρακα να βάλω βενζίνη, και τελικά δεν έβαλα;- είναι πιο ξεκάθαροι. Σου λέει κάνω απεργία γιατί δεν θέλω να ανοίξεις το επάγγελμά μου. Θέλω να το κρατήσω κλειστό, γιατί άμα μου το ανοίξεις, θα έρθουν κι άλλοι, κι ύστερα κι άλλοι, και στο τέλος θα γίνουμε πολλοί, και πώς θα κονομάμε εμείς; Ελα μου ντε. Πώς θα κονομάς νταλικιέρη μου, που έτσι και ανοίξει το επάγγελμα θα λειτουργήσει ο ανταγωνισμός και θα μειωθούν τα μεταφορικά, οι χρόνοι μεταφοράς και γενικώς θα αλλάξει το «εκτελούνται μεταφοραί» με τη μορφή που είναι σήμερα; Α, ξέχασα να σας πω ότι για την πάρτη μας γίνεται και όλο αυτό, σύμφωνα με τα όσα άκουσα από τον πρόεδρό τους. Που είπε και το καταπληκτικό ότι η απόφαση της κυβέρνησης τού θύμισε χούντα. Χούντα, ε; Ηθελα νά΄ ξερα γιατί αυτή η κυβέρνηση δεν βγάζει έναν κατάλογο με τις άδειες των φορτηγατζήδων να δούμε πότε τις πήραν. Γιατί αν είναι σωστά αυτά που μου λένε, οι περισσότερες άδειες έχουν δοθεί επί χούντας. Φυσικά με... δημοκρατικές διαδικασίες! Ε, κύριε Τσάμο; 
Γ.Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ