Τελικά ποιος κυβερνάει αυτή τη χώρα;

Νιώθω μπερδεμένος, να το κρύψω; Στο μέσο του καλοκαιριού, εκεί που κανονικά έπρεπε να είμαι στη Λέρο αραχτός στην παραλία, να κοιτάζω γύρω μου τον κόσμο και να καταλήγω θέλω- δεν θέλω στο συμπέρασμα «πόσο ωραία είναι η ζωή» μέσα σε τόσο λίγα ρούχα, ακούω τα όσα γίνονται στην Αθήνα και είμαι σε κατάσταση μετρίας συγχύσεως το λιγότερο. Κυβερνάει η κυβέρνηση ή αποφασίζει η τρόικα για λογαριασμό της; Παίρνει αποφάσεις η κυβέρνηση που ψηφίσαμε πέρσι τον Οκτώβριο στη θέση τής- μαύρη η ώρα κυβέρνησης Καραμανλή ή απλώς εκτελεί τις αποφάσεις που έχει λάβει για λογαριασμό της η τρόικα; Διότι προχτές, που άκουγα αυτά τα παλικάρια, που έχουν εκείνον τον περίεργο τον Δανό επικεφαλής, να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους λέγοντας ότι εμείς δεν παίρνουμε αποφάσεις, τις αποφάσεις τις παίρνει η κυβέρνησή σας, εμείς τις καλές μας υπηρεσίες προσφέρουμε, έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται «έργο ΠΑΣΟΚ» είναι όλα αυτά; Γιατί αν έχουν δίκιο οι ελεγκτές της τρόικας και δεν μας δουλεύουν, τότε έχουμε θέμα - κι εγώ προσωπικά- μεγάλο...

«Ο κλέψας του κλέψαντος»
Διότι όσο και να το πεις, όσο και να το κάνεις, άλλα μας είχε πει προεκλογικά το κόμμα της χαράς, κι άλλα εφάρμοσε και εφαρμόζει στη συνέχεια. Ναι, το ξέρω, το ξέρω καλύτερα από τον καθένα ότι η κατάσταση της χώρας όπως την παρέλαβε το ΠΑΣΟΚ από τη Νέα Δημοκρατία ήταν άθλια και έπρεπε να ληφθούν μέτρα γιατί είχαμε φτάσει στο μη περαιτέρω. Γνωρίζω επίσης ότι στη χώρα ίσχυε- και εξακολουθεί εν πολλοίς να ισχύει- το «ο κλέψας του κλέψαντος», όπως και μια σειρά από άλλα «χαρακτηριστικά» του ελληνάρα, του τύπου «δεν βαριέσαι αδερφέ», το «γράψ΄ τα στα... παπούτσια σου όλα μωρέ» και τέτοια. Είμαι κοινωνός επίσης της πρακτικής πολλών, για να μην πω των περισσοτέρων, που θεωρούν ότι τα μέτρα της κυβέρνησης είναι καλά αρκεί να αφορούν τους άλλους, οι οποίοι επίσης είναι αυτοί που πρέπει να πειθαρχούν στους νόμους, να πληρώνουν φόρους, να μην κλέβουν το Δημόσιο, να μην αυθαιρετούν, να εργάζονται και να μη λουφάρουν, να είναι ικανοί, ευσυνείδητοι, έντιμοι, και όχι λαμόγια κ.λπ. Αλλά...

Τρίβουμε τα μάτια μας
Αλλά δικαιολογούν όλα αυτά τα όσα γίνονται στο όνομά τους; Ακούω τον Γιώργο που λέει συχνά ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο, ότι βελτιώνεται η κατάσταση, ότι θα τα καταφέρουμε- απέξω τα έχω (και τα έχετε) μάθει. Ομως, πώς γίνεται να λες στον κόσμο προεκλογικά ότι εγώ μόλις γίνω κυβέρνηση θα βρω τρόπο να επανακτήσει το κράτος τον έλεγχο του ΟΤΕ που η Νέα Δημοκρατία όταν επί Αλογοσκούφη πουλούσε τα ασημικά του σπιτιού, τον έδωσε για ένα κομμάτι ψωμί στην Ντόιτσε Τέλεκομ και τώρα που έγινες κυβέρνηση κλείνεις τα μάτια που ο γερμανικός κολοσσός ετοιμάζεται να φάει και τον υπόλοιπο για ψίχουλα; Εβδομάδες τώρα το φωνάζω, κανείς δεν συγκινείται- την πάπια κάνει το υπουργείο Οικονομικών. Και δεν είναι που δεν κάνει τίποτε για τον ΟΤΕ, είναι που ετοιμάζεται να σπρώξει και τη ΔΕΗ στο... πεζοδρομιο της ιδιωτικοποίησης, σαν άλλη «αγνή του λιμανιού». Συγγνώμη που παρεμβαίνω, αλλά εμένα αυτά δεν μου αρέσουν, και δεν αρέσουν και σε πολύ κόσμο ακόμη, που στήριξε μια κατάσταση. Και ο οποίος, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε, τρίβει τα μάτια του μ΄ αυτά που βλέπει...

Υπόθεση όλων μας η ΔΕΗ
Επίσης δεν μου αρέσει αυτός ο τσαμπουκάς που γίνεται με τους συνδικαλιστές. Ο συνδικαλιστής κάνει τη δουλειά του- κόβει τις βόλτες του με το τσαντάκι του στο χέρι και εξασφαλίζει εσαεί να μη δουλεύει, και μια σειρά από προνόμια, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία που κάποια στιγμή θα την πιάσουμε για συζήτηση (έχουμε κι εμείς οι δημοσιογράφοι μερικούς τέτοιους, εξαιρώ μόνο τον Σόμπολο, γιατί αυτός δουλεύει)- η κυβέρνηση τη δική της. Και το αν θα εφαρμοστεί μια πολιτική δεν είναι μια διελκυστίνδα μεταξύ κυβέρνησης- συνδικαλιστών, όχι. Είναι ένα ζήτημα γενικότερο. Να το πω πιο απλά: η υπόθεση της πώλησης της ΔΕΗ αδέρφια, δεν είναι υπόθεση κανενός Φωτόπουλου (του προέδρου της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ) και καμιάς Μπιρμπίλη και κανενός Παπακωνσταντίνου, είναι υπόθεση όλων μας. Διότι είναι στρατηγικής σημασίας για ένα κράτος να διαχειρίζεται την ενέργεια της χώρας τους κι όχι επενδυτές, στρατηγικοί ή άλλοι, που απλώς θέλουν να επενδύσουν τα λεφτά τους κάπου και βρίσκουν πρόσφο ρο χώρο τη ΔΕΗ που είναι και κερδοφόρα- κορόιδα είναι;

Λουμπάγκο από το πολύ σκύψιμο
Και κάτι ακόμη: συμφωνώ και υπερθεματίζω να ανοίξει η αγορά της ενέργειας, αλλά αυτό μπορεί να γίνει παραπληρωματικά με την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τη ΔΕΗ. Ανοιγμα δεν συνιστά η πώληση της ΔΕΗ (το 40% συγκεκριμένα απαίτησε η τρόικα), αλλά η παροχή δυνατότητας σε ιδιώτες να παράγουν και εκείνοι ενέργεια. Ετσι κι αλλιώς χρόνια εισάγουμε ρεύμα, που το χρυσοπληρώνουμε, από τις γύρω χώρες. Γιατί να μην επιτραπεί σε ιδιώτες να παράγουν εδώ ρεύμα και να το διοχετεύουν στο δίκτυο της ΔΕΗ, αντί μιας συμφέρουσας τιμής; Απάντηση δεν υπάρχει. Τι υπάρχει; Αυτό που λέγαμε στην αρχή: ό,τι ζητήσει η τρόικα σπεύδουμε να το συζητήσουμε (στην καλύτερη) ή να το υλοποιήσουμε (στη χειρότερη). Εντάξει, εγώ θυμάμαι πάντα ότι ο Γιώργος είχε πει στα τέλη του περασμένου χρόνου ότι λόγω της άθλιας κατάστασης της χώρας εκχωρήσαμε κυριαρχικά μας δικαιώματα, αλλά ρε παιδιά, έλεος. Σηκώστε πια τη μέση όρθια. Θα πάθετε λουμπάγκο στο τέλος από το σκύψε σκύψε... Ολοι μπλεγμένοι στο κύκλωμα
Θα μου πεις, αυτά σε μαράνανε εσένα. Δεν βλέπεις τι γίνεται γύρω σου; Βλέπω, πώς δεν βλέπω. Το απόλυτο χάος. Ο κλέψας του κλέψαντος που έλεγα στην αρχή. Σε ένα φαρμακείο στο Λαύριο, λέει, έπιασαν ένα ολόκληρο κύκλωμα με βιβλιάρια ασφαλισμένων, στα οποία γιατροί έγραφαν φάρμακα- μαϊμούδες και το κύκλωμα κονόμαγε χοντρά εις βάρος του ΙΚΑ. Θέλω να δω τι θα γίνει α) με τον φαρμακοποιό που είναι στο κύκλωμα (και οι συνάδελφοί του επιμένουν ότι το επάγγελμά τους πρέπει να κρατηθεί κλειστό, άμα ανοίξει πώς θα γίνονται λαμογιές αυτού του είδους;), β) με τους γιατρούς του ΙΚΑ που δεν γράφουν λέει τον αριθμό του μητρώου τους πάνω στη συνταγή γιατί είναι... προσωπικό δεδομένο (προφανώς, αφού πρόκειται για κομπίνα!) γ) με τους ασφαλισμένους - πολλοί από τους οποίους θα πηγαίνουν ασφαλώς στις διαδηλώσεις και φτάνοντας μπροστά στη Βουλή θα φωνάζουν μουντζώνοντας «να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή». Θέλω να δω, αλλά δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος. Θα μείνω με τα θέλω μου... 
Γ.Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ