Η ανάγκη διδάσκει. Και η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου αποδεικνύει ότι έχει την ικανότητα να αφομοιώνει αυτήν τη διδασκαλία. Προφανώς, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της είχε διαφορετική αντίληψη πολλών πλευρών της πραγματικότητας και, συνεπώς, διαφορετική ιεράρχηση προτεραιοτήτων και στόχων, έκανε λάθη και έχασε μάχες. Αλλά όσοι δεν έχουμε βραχεία μνήμη, θυμόμαστε ότι η μοναδική βεβαιότητα που υπήρχε σε εκείνο το χάλι που είχε εγκαταλείψει η κυβέρνηση Καραμανλή ήταν ότι –ακριβώς! – θα γίνουν λάθη και θα χαθούν μάχες. Το αναπάντητο ερώτημα ήταν πόσες και πόσο σημαντικές. Λοιπόν, έγιναν λάθη, αλλά δεν πήραμε λάθος δρόμο. Χάθηκαν μάχες, αλλά δεν χάθηκε ο πόλεμος. Αντίθετα, όλα δείχνουν ότι είμαστε στον σωστό δρόμο για να τον κερδίσουμε.
Το πρόγραμμα που συμφωνήθηκε με την τρόικα υλοποιείται εντός των προδιαγραφών – ίσως ελαφρώς καλύτερα. Το θετικό τελικό αποτέλεσμα δεν αναιρείται από τις ταλαντεύσεις και τις καθυστερήσεις, οι οποίες, άλλωστε, ήταν αναμενόμενες. Διότι, πρώτον, οι αλλαγές είναι πυκνές και ταχύτατες – σπανίως ανατρέπονται τόσο πολλά μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάσημα, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα. Δεύτερον και πολύ σοβαρότερον, διότι αυτές οι αλλαγές θίγουν ευρύτατη γκάμα συμφερόντων.
Είναι αλλαγές που πλήττουν στον πυρήνα του το συντηρητικό σύστημα εξουσίας, τείνουν στην αποδόμηση του ίδιου του πελατειακά οργανωμένου κράτους, στο σύνολό τους συνιστούν βαθύτατα πολιτική και καινοφανή μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Αυτό, άλλωστε, δείχνουν με τον τρόπο τους οι θορυβώδεις απόπειρες αντίδρασης των προνομιούχων πελατών του κράτους και της (ετερόκλητης) συμμαχίας των προθύμων πολιτευτών τους. Το ίδιο δείχνει και η χαρακτηριστική ευκολία με την οποία αυτές οι αντιδράσεις κάμπτονται (έτσι, χωρίς να ανοίξει μύτη...) μπροστά στη σιωπηλή καταδίκη τους από τη συμμαχία όλων όσοι ταυτίζουν το μείζον συμφέρον τους με τη μεταρρύθμιση της χώρας. Η θετική πορεία δεν είναι (ούτε θα μπορούσε να ήταν) μη αναστρέψιμη, αλλά όλα δείχνουν ότι τα χειρότερα είναι παρελθόν. Ακόμη και οι Fitch και Moody’s εγκαταλείπουν τις τρομοκρατικές προβλέψεις, ακόμη και η Deutsche Bank, η οποία προ 6μήνου με μία εμπαθή, υβριστική έκθεση είχε πυροδοτήσει την κινδυνολογία εις βάρος της Ελλάδας και την εκτόξευση των CDS, τώρα ανακρούει πρύμνα. Καθοριστική είναι η επίδραση της τρόικας, του ΔNT, της Ε. E. και της ΕKT, που έσπευσαν να ενισχύσουν τον αδύνατο κρίκο της Eυρωζώνης για να μην εκραγεί μια διεθνής κρίση κρατικού χρέους που δεν θα άφηνε τίποτα όρθιο. Εγγυώνται τη φερεγγυότητά μας και, το σημαντικότερο, εγγυώνται τη συνεπή εφαρμογή μιας μεταρρύθμισης που έπρεπε να είχαμε κάνει χωρίς αυτούς – αλλά δεν είχαμε τη δύναμη. Το στοίχημα είναι σε δύο - τρία χρόνια το τοπίο να είναι αγνώριστο. Το κράτος, που θα είναι μικρότερο, να γίνει αποδοτικό και φιλικό (ήδη, σε κάθε πέντε υπαλλήλους που αποχωρούν προσλαμβάνεται μόνον ένας, άχρηστοι οργανισμοί κλείνουν, η ρεμούλα των «δήθεν επιχειρήσεων» της Αυτοδιοίκησης κόβεται, η μάχη κατά της σπατάλης και της κλοπής του δημοσίου πλούτου στα νοσοκομεία ή αλλού αποφέρει καρπούς). Ο κόσμος της μισθωτής εργασίας, που μεγαλώνει, θα «ξαναδιαβάσει» τον εαυτό του και τις αξίες του, τους συνδικαλιστές του, τους πολιτικούς του και την κοινωνία, υπό το φως της αναντικατάστατης εμπειρίας και των αποκαλύψεων που φέρνει η κρίση και θα γίνει ικανότερος να διεκδικήσει την αναβάθμιση του κοινωνικού ρόλου του. Τα μεσαία στρώματα, που θα συρρικνωθούν, να ανασυντεθούν. Δραστηριότητες που υποτίθεται ότι δημιουργούσαν θέσεις εργασίας, αλλά στην ουσία έκλεβαν πόρους από όλους τους άλλους πολίτες, θα διακοπούν, η χρήσιμη καινοτόμος επιχείρηση θα κερδίσει την μετά την κρίση αγορά, το κυρίαρχο επιχειρηματικό μοντέλο της διαπλοκής και του πολιτικού χρήματος θα αποδυναμωθεί.
Το πλέγμα της συνενοχής - συναλλαγής μέσω του οποίου το κράτος αγόραζε «πελάτες» και οργάνωνε την κυριαρχία των φίλιων δυνάμεων ήδη ξηλώνεται, ήδη χάνει έδαφος υπέρ της ισονομίας, της αξιοκρατίας και της δικαιοσύνης, ένα νέο τοπίο τείνει να διαμορφωθεί, ανοιχτό στους κοινωνικούς αγώνες για την πραγματική πρόοδο. Κάποιοι θα πουν «αυτά δεν γίνονται!». Βάζω στοίχημα ότι θα είναι οι ίδιοι που όταν, πριν από λίγους μήνες, γράφαμε ότι η Ελλάδα μπορεί να λύσει τα προβλήματά της και εξηγούσαμε γιατί θα αποφύγει τη χρεοκοπία και θα τα καταφέρει, τότε πάλι μας έλεγαν: «E, αυτά δεν γίνονται!»...
Tου Κωστα Kαλλιτση-Καθημερινή |
|
 |
| |
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.