Έφερε ένα τραπέζι και καρέκλες, να κάτσουμε στην αυλή της, δίπλα στις γλάστρες της, με κέρασε καφέ κι, ενώ τον έπινα, με κοιτούσε στα μάτια κι έλεγε «Θέλω ρεύμα, να μπορούν να διαβάσουν τα παιδιά μου το χειμώνα, να μπορώ κι εγώ να βάλω πλυντήριο. θέλω δουλειά, δουλειά για μένα και τον άνδρα μου, να μπορέσουμε να φροντίσουμε την οικογένειά μας. Θέλω το δάνειο που μας έταξαν και μας έδωσαν μόνο το μισό. Θέλω τα παιδιά μου να πηγαίνουν στο σχολείο, όπως όλα τα άλλα, να μην έχουν σκισμένα ρούχα, και να μην τα δείχνει η δασκάλα, λέγοντας «να τα τσιγγανόπουλα». Θέλω τα παιδιά μου να σπουδάσουν, δεν θέλω να κάνω τα ίδια λάθη με την μάνα μου, που μ’ έστειλε μόνο δημοτικό. Θέλουμε μια δύναμη, δώστε μας μια δύναμη να ανοίξουμε τα φτερά μας»…
Η μόνη απ’ τον καταυλισμό που στέλνει τα παιδιά της στο σχολείο. Το ομολογεί συνάμα με περηφάνια αλλά και ντροπή. Το μεγάλο της στοίχημα: το Σεπτέμβρη να γεμίσει το σχολείο της γειτονιάς με «τσιγγανόπουλα», να μπορέσουν κι οι άλλοι γονείς να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, να μάθουν γράμματα, ακόμα και τα πιο μεγάλα, αυτά που ενηλικιώθηκαν, «να τους δώσουμε δύναμη να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους»
Ελεάννα Ιωαννίδου
τωρα ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ Η ΚΟΡΟΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΤΕΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΤΡΩΝΙΑ,,ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΨΗΦΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ,ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΘΗΚΑΝ ΤΟΥΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΥΣ ΤΣΙΓΚΑΝΟΥΣ ,ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΡΙΧΗΘΟΥΝ ΟΙ ΚΙΣΣΟΙ,,ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΝΤΕΛΗΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΚΟΤΡΩΝΙΑΣ ,ΑΣ ΚΟΠΙΑΣΟΥΝ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΤΣΙΓΚΑΝΟΓΥΦΤΑΙΚΟ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟΥΣ ΨΕΥΤΑΡΑΔΕΣ ,ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΑΔΑ ΑΜΙΤΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφή