Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010
Ντροπή!
1 σχόλιο:
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τσιφλίκια
ΑπάντησηΔιαγραφήOι φορτηγατζήδες ολόκληρη η Ελλάδα των τελευταίων σαράντα ετών. Η διαδρομή τους η πραγματική ταυτότητα του μικρομεσαίου νεοέλληνα. Προσέξτε μεταμορφώσεις, μεταλλάξεις, προσαρμογές και επαναστατικές ιαχές. Με ένα χαρτί της χούντας αναγορεύονται σε ιδιοκτήτες μιας μικρής περιουσίας. Καλός, πολύ καλός ο μακαρίτης ο Γιώργος Παπαδόπουλος και ακόμη καλύτερος ο Στυλιανός Παττακός.
Πάμε παρακάτω. Ο εθνάρχης ή ο Ανδρέας Παπανδρέου- θα σας γελάσω τους προσφέρουν το προνόμιο της δυνατότητας να μεταβιβάζουν την άδεια και να αποταμιεύουν έτσι ένα σκασμό λεφτά από μια, ας πούμε, μετοχή που την εξασφάλισαν χωρίς να πληρώσουν δεκάρα τσακιστή. Πολύ καλός ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ακόμη καλύτερος ο Ανδρέας Παπανδρέου της παλιγγενεσίας της εθνικής. ΄Ετσι, από το μαύρο της χούντας κατέληξαν στο γαλάζιο της Μεταπολίτευσης και το πράσινο της μεγάλης, σοσιαλιστικής Αλλαγής. ΄Ελα όμως που αμφότεροι οι αρχηγοί τοποθέτησαν την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ενωση των γιγαντιαίων εταιρειών. Και έλα που η Ευρωπαϊκή Ενωση άνοιξε την οικονομία της στην παγκόσμια αγορά και στον αχόρταγο, παγκόσμιο ανταγωνισμό. Επομένως με την τρόικα και τον Γιώργο Παπανδρέου πάπαλα το μονοπώλιο, πάπαλα το επάγγελμα το κλειστό, πάπαλα η άδεια. ΄Ενα κουρελόχαρτο αδειανό. Ετσι, εν ριπή οφθαλμού οι μαύροι, οι γαλάζιοι και οι πράσινοι οπαδοί εφόρμησαν σαν κόκκινοι επαναστάτες στα Χειμερινά Ανάκτορα των Βρυξελλών. Που πάει να πει, πορεύομαι με όποιον με βολεύει και με όποιον με συμφέρει. Που πάει να πει, η πολιτική μου σκέψη ταυτίζεται εντελώς με το προσωπικό μου ταμείο. Που πάει να πει, ότι σήμερα εδώ, αύριο εκεί. Και που πάει να πει, συνείδηση συλλογική μόνο για τα χαϊβάνια αυτής της χρεοκοπημένης ελληνικής γης. Το προσωπικό τσιφλίκι η κατάρα της φυλής. Το ίδιο συμβαίνει με τον βουλευτή, με τον δήμαρχο, με τον μεγαλοφοροφυγάδα, με τα λαμόγια και με τον μικρομεσαίο της εμπορικής αγοράς. Εγώ να ΄μαι καλά. Ασε τους άλλους να πνίγονται στην ανεργία και στα σκατά!