Κάτω τα χέρια από τον Στάλιν

ΤΗΝ ΟΡΓΗ του Περισσού και προσωπικώς του εκπροσώπου του και εκ των θεματοφυλάκων των «ιερών και οσίων» του ΚΚΕ κ. Μ. Μαΐλη, δοκίμασε ο υπουργός Πολιτισμού κ. Π. Γερουλάνος με αφορμή το πρόσφατο
ντοκυμαντέρ που προβλήθηκε από την ΕΤ1 υπό τον τίτλο «Soviet Story» με θέμα τον Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι- γνωστότερο ως Στάλιν. Τόσο κεντρικά όσο και διά του εκπροσώπου του,ο οποίος τηλεφώνησε στον κ. Π. Γερουλάνοδιαμαρτυρόμενος εντόνως για την προβολή του εν λόγω
ντοκυμαντέρ, το ΚΚΕ κατήγγειλε την κρατική ΕΡΤ για «αντικομμουνιστική φρενίτιδα», καθώς θεωρεί ότι ο ευθύς παραλληλισμός, που επιχειρείται από τους δημιουργούς του ντοκυμαντέρ, του Στάλιν με τον Χίτλερ ισοδυναμεί με πλήρη παραχάραξη της Ιστορίας και «βρώμικη προπαγάνδα», ενώ
δεν διστάζει να καταγγείλει την ΕΡΤ ως «φορέα» του «πιο βρώμικου γκεμπελισμού». Η κυβερνητική πλευρά απέφυγε να εμπλακεί σε «πόλεμο» με το ΚΚΕ, η στάση του οποίου εντάσσεται στη συνολικότερη θεώρησή του για τη σταλινική «κληρονομιά» την οποία υπερασπίζεται με κάθε τρόπο.
Εξοργισμένα τα στελέχη του ΚΚΕ παρακολουθούσαν στους δέκτες τους το βράδυ της περασμένης Κυριακής το «Soviet Story» το οποίο παρέβαλλε τον Στάλιν με τον Χίτλερ και εμφάνιζε την ΚGΒ να συνεργάζεται με τα γερμανικά SS, αποδίδοντάς του ότι παρέδωσε χιλιάδες εβραίους στα χέρια των Γερμανών, ότι ευθύνεται για τη σφαγή στο Κατίν, όπως και για την εξόντωση εκατομμυρίων αθώων σοβιετικών πολιτών, ακόμη και παιδιών που ζητιάνευαν. Η πρώτη αντίδραση ήταν να εκδοθεί ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου κάνοντας λόγο για «κατάπτυστο ντοκυμαντέρ αντάξιο των γκεμπελίσκων που διευθύνουν την ΕΡΤ», ενώ προειδοποιείτο η κυβέρνηση και ο υπουργός Πολιτισμού ότι «κάνουν λάθος αν πιστεύουν ότι με τον αντικομμουνισμό θα συγκαλύψουν τη βάρβαρη πολιτική που εφαρμόζουν υπέρ της πλουτοκρατίας» , αλλά και ότι «θα αλιεύσουν ψήφους με τέτοιες χυδαιότητες» .

Η διοίκηση της ΕΡΤ επιχείρησε να αμβλύνει τη διάσταση που έλαβε η προβολή του ντοκυμαντέρ, επισημαίνοντας ότι το περιεχόμενό του «απηχεί την άποψη του δημιουργού του και για κανέναν λόγο η ΕΡΤ δεν ταυτίζεται με αυτό» και ότι «οι τυχόν ανακρίβειες, υποκειμενικές κρίσεις, διαστρεβλώσειςιστορικής αλήθειας ή ακραίες θεωρήσεις βα ρύνουν αποκλειστικά τους συντελεστές της συγκεκριμένης παραγωγής».

Ο Περισσός εξέλαβε ως «πρόκληση» τις διευκρινίσεις της διοίκησης, σχολιάζοντας ότι «είναι πρωτάκουστο να προσπαθούν να αποσείσουν τις ευθύνες τους» και «αφού λένε ότι δεν ταυτίζονται με το περιεχόμενο του ντοκυμαντέρ τότε γιατί το πρόβαλαν ή τουλάχιστον γιατί δεν το είδαν προτού το προβάλουν;». Για το ΚΚΕ πίσω από την προβολή του ντοκυμαντέρ κρύβεται «κυβερνητική εντολή και επιλογή».
Το ντοκυμαντέρ γυρίστηκε το 2008 και αγοράστηκε από την ΕΡΤ το 2009, ενώ μεταδόθηκε για πρώτη φορά. Σύμφωνα με τον Περισσό «δημιουργήθηκε κατά παραγγελία της λετονικής κυβέρνησης,η οποία πρωτοστατεί στον αντικομμουνισμό» και με σπόνσορα την ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου «Ενωση για την Ευρώπη των Εθνών», στην οποία συμμετείχαν ακροδεξιά και εθνικιστικά κόμματα και μέρος της οποίας κατόπιν συγχωνεύτηκε με συναφείς δυνάμεις στην ομάδα «Ευρώπη Ελευθερίας και Δημοκρατίας».

Το θέμα ωστόσο έλαβε επιπλέον διαστάσεις καθώς άλλο ένα ντοκυμαντέρ, αυτή τη φορά του ΒΒC, προκάλεσε νέα οργισμένη αντίδραση του Περισσού ο οποίος σχολίασε ότι «η αθλιότητα επαναλαμβάνεται» . Επρόκειτο για τη σειρά «Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος πίσω από τις κλειστές πόρτες».

Επιστροφή στην κληρονομιά του «μεγάλου πατερούλη»

Για την ηγετική ομάδα του ΚΚΕ η «αντικομμουνιστική υστερία» εναντίον του Στάλιν οφείλεται στο ότι «οι τοποθετήσεις του επαληθεύτηκαν όχι μόνον όσο ζούσε, αλλά ιδιαίτερα μετά τον θάνατό του»

Πίσω από την ιστορική διάσταση του θέματος και τις διαφορετικές ιδεολογικές/ πολιτικές προσεγγίσεις, αλλά και τις προπαγανδιστικές επιδιώξεις, η υπεράσπιση του Στάλιν και της «κληρονομιάς» του είναι για το ΚΚΕ αδιαπραγμάτευτη. Η επίσημη στροφή του κόμματος στο τελευταίο συνέδριο με την «αποκατάσταση» του Στάλιν μέσω της υιοθέτησης των ντοκουμέντων για τα αίτια της πτώσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού», αποτέλεσε την κορύφωση των επεξεργασιών και των αναλύσεων της ηγεσίας του ΚΚΕ μετά την κατάρρευση του άλλοτε «υπαρκτού σοσιαλισμού». Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ο Περισσός 21 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και 19 χρόνια μετά την υποστολή της σημαίας της ΕΣΣΔ από το Κρεμλίνο, είναι ότι η συνεπής επαναστατική πορεία στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην πάλαι ποτέ πανίσχυρη Σοβιετική Ενωση ανακόπηκε μετά τον θάνατο του Στάλιν με αφετηρία το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ (1956) υπό την ηγεσία του Νικίτα Χρουστσόφ, για να ξεκινήσει έκτοτε η «δεξιά οπορτουνιστική στροφή», η οποία εμπεδώθηκε επί Λεονίντ Μπρέζνιεφ (1964) και κορυφώθηκε με την «περεστρόικα» του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ (1985) και τη νίκη των «αντεπαναστατικών δυνάμεων».
Για το ΚΚΕ δεν είναι τυχαίο ότι «η σοσιαλιστική οικοδόμηση ιδιαίτερα επί Στάλιν, συγκεντρώνει τα ιδεολογικά και πολιτικά πυρά του διεθνούς ιμπεριαλισμού», ενώ έχει διακηρυχθεί ότι από το 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ που επέφερε τη λεγόμενη «αποσταλινοποίηση», «παγιώθηκαν αναθεωρητικέςκαι οπορτουνιστικές απόψεις στο (σοβιετικό) κόμμα, με αποτέλεσμα σταδιακά να χάσει τα επαναστατικά του χαρακτηριστικά». Ο Περισσός εορτάζει πλέον δίχως να το κρύβει τις επετείους από τη γέννηση του Στάλιν, επανεκδίδει βιβλία του και αφιερώνει σελίδες επί σελίδων στα κομματικά έντυπα βάλλοντας εναντίον όσων ασκούν κριτική στο ΚΚΕ για την «αγιοποίησή» του.
Για την ηγετική ομάδα του ΚΚΕ υπό την κυρία Αλέκα Παπαρήγα, η υπεράσπιση του Στάλιν και των πεπραγμένων του ( «παρά τις όποιες υπερβολές και τα λάθη» ) ισοδυναμεί με υπεράσπιση του σοσιαλισμού και της οικοδόμησής του στη Σοβιετική Ενωση, οι βάσεις του οποίου τέθηκαν υπό την καθοδήγησή του. Υπό αυτό το πρίσμα, στον Περισσό θεωρούν ότι «το έργο του, θεωρητικό και πρακτικό, αποτελεί παρακαταθήκη για την παγκόσμια εργατική τάξη» και ότι η «αντικομμουνιστική υστερία» εναντίον του γίνεται καθώς «οι τοποθετήσεις του Στάλιν, για τις οποίες δέχτηκε και δέχεται σφοδρή επίθεση επαληθεύτηκαν, όχι μόνον όσο ζούσε, αλλά ιδιαίτερα μετά τον θάνατό του», υπονοώντας την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» με την κυριαρχία «αντεπαναστατικώνδυνάμεων» στο σοβιετικό Κομμουνιστικό Κόμμα.
ΤΟ ΒΗΜΑ