Με τα διόδια, λοιπόν, συμβαίνει ό,τι περίπου και με το Μνημόνιο. Πρώτον, πληρώνουμε σήμερα, πληρώνουμε δηλαδή επί δεκαετίες, «για να φτιάξουν αργότερα τα πράγματα». Δεύτερον, επειδή τα πράγματα δεν φτιάχνουν (ούτε οι δρόμοι ούτε τα οικονομικά μας), διότι οι «διαχειριστές» έχουν άλλα στο μυαλό τους, καλούμαστε να ξαναπληρώσουμε και μάλιστα περισσότερα, υποχρεωτικά, δίχως δυνατότητα διαφυγής. Τρίτον, τις συχνές υποσχέσεις των αρμοδίων υπουργών ότι θα μειωθεί η τιμή των διοδίων τις ακολουθεί η αύξησή της, ακριβώς όπως τις διαβεβαιώσεις ότι δεν θα ληφθούν νέα οικονομικά μέτρα τις σφραγίζει η λήψη νέων μέτρων. Τέταρτον, η στρατηγική της χρονικής επιμήκυνσης χρησιμοποιείται και στους δύο τομείς, και με το ίδιο πρόσχημα: ότι γίνεται προς το συμφέρον μας. Για το καλό μας (για να συνεχίσουμε να πληρώνουμε και να κινδυνεύουμε) αναβάλλουν οι κοινοπραξίες την παράδοση των οδών (άλλωστε, οι συμβάσεις τους με το κράτος δεν είναι λεπτομερώς γνωστές), για το καλό μας επιμηκύνεται ο χρόνος αποπληρωμής του δανείου με τιμωρητικά αυξημένο επιτόκιο.
Σαν την εθνική οδό Αθηνών - Πατρών είναι το Μνημόνιο: Πληρώνουμε όχι για ν’ αγοράσουμε μια ασφαλή πορεία αλλά για να μας δοθεί το «δικαίωμα» να μπούμε σε κίνδυνο ενόσω άλλοι θα πλουτίζουν από την αγωνία μας.
Π.Μπουκάλας-Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.