Η επιλογή που μας αξίζει

Eντάξει, ψηφίσαμε, όσοι ψηφίσαμε, για το αν μας αρέσει ή όχι το μνημόνιο... (Το πού θα ήμασταν βέβαια χωρίς αυτό δεν χρειάστηκε καν να το συζητήσουμε αφού περίσσεψαν οι υποσχέσεις με τις μαγικές συνταγές.)

Εντάξει, ανεχθήκαμε ή αποδεχθήκαμε θέλοντας και μη το δίλημμα περί νέων εκλογών που μας έθεσε ο Πρωθυπουργός... (Για να το ξεχάσει βέβαια προτού καλά καλά κλείσουν οι κάλπες ακόμη και ο ίδιος, αφού προφανώς ήξερε ότι το μόνο που δεν χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή είναι μία ακόμη εκλογική αναμέτρηση.)

Εντάξει, παρακολουθήσαμε τα... νικητήρια σαλπίσματα των περισσότερων ηγετών μας που φαίνεται ότι δεν πήραν χαμπάρι το γενικό φτύσιμο που εξέπεμπε η κάλπη της Κυριακής. (Γιατί εν Ελλάδι, ως γνωστόν, μπορεί να καίγεται το σπίτι μας, αλλά εμείς επιμένουμε να ασχολούμαστε με του γείτονα και όχι με το δικό μας...)

Αφού λοιπόν υποτίθεται ότι στείλαμε το γενικό πολιτικό μήνυμα- όπως και όσοι το κατάλαβαν...-, μήπως ήρθε η ώρα να ρυθμίσουμε και τα του οίκου μας; Να πάμε στην κάλπη χωρίς το άγχος των διλημμάτων, χωρίς να αισθανόμαστε την ανάγκη να απολογηθούμε για το μνημόνιο, χωρίς να χρειάζεται να αποδείξουμε τη συστράτευσή μας με τον άλφα ή βήτα κομματικό στρατό αλλά με κυρίαρχο κριτήριο το ποιος μπορεί να κάνει καλύτερα τη δουλειά που θα του αναθέσουμε. Γιατί μπορεί να έχουμε δίκιο όταν κατηγορούμε τους πολιτικούς αλλά δεν είμαστε και εμείς αμέτοχοι ευθυνών. Εμείς εκλέξαμε για παράδειγμα διάφορα λιγότερο ή περισσότερο φαιδρά πρόσωπα που το μόνο προσόν τους ήταν η υπηρεσία τους στα τηλεκαφενεία.

Με τη δική μας ψήφο θα εκλεγούν δήμαρχοι και περιφερειάρχες που δεν θα χειριστούν το μνημόνιο αλλά την ταλαίπωρη καθημερινότητά μας.

Μήπως είναι ώρα λοιπόν να σκεφθούμε πιο σοβαρά τις επιλογές μας; Θέλουμε στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στον Πειραιά, σε μικρότερες ή μεγαλύτερες πόλεις να βγάλουμε κάποιους δημάρχους για να πανηγυρίζουν γαλάζιοι ή και πράσινοι ότι κατήγαγαν μία ακόμη περιφανή νίκη ή θέλουμε ένα πρόσωπο που έχει τουλάχιστον τη θέληση να βάλει κάποια τάξη στο μπάχαλο που αποκαλούμε πόλη...

Θέλουμε έναν δήμαρχο που θα μπορεί να κάνει στοιχειωδώς καλύτερη την ποιότητα της ζωής μας ή έναν φανφαρόνο για να χαριεντίζεται στα τηλεπαράθυρα, να ρουσφετολογεί και να μας πουλά φύκια για μεταξωτές κορδέλες...

Το δίλημμα αυτή τη φορά είναι όλο δικό μας.

Αν φυσικά μας ενδιαφέρει η πραγματικότητα της καθημερινότητάς μας και δεν παραμένουμε εγκλωβισμένοι σε συγκυριακές εκλογικές σκοπιμότητες ή δεν μεταθέτουμε τις ελπίδες μας σε ένα ανύπαρκτο μέλλον, όπως μας καλεί η Αριστερά, που εδώ και καιρό κινείται στη συνταγή τι λάχανα, τι μπρόκολα... 
Σήφης Πολυμίλης-ΤΟ ΒΗΜΑ