Πρόβλημα αναγνωρισιμότητας

Από τον αναγνώστη Α.Κ. έλαβα την παρακάτω επιστολή, την οποία δημοσιεύω κατόπιν αδείας του, καθώς θίγει μία ενδιαφέρουσα διάσταση, που έχει ώς τώρα αγνοηθεί, του ζητήματος της αναγνωρισιμότητας των υποψηφίων στις εκλογές:
«Από το έτος 2000, όταν την ψήφισα για πρώτη φορά, παραμένω πολιτικός φίλος της κυρίας Ζέττας Μακρή, την οποίαν βαθύτατα εκτιμώ για το ήθος και τη συγκρότησή της. Και η εκτίμηση αυτή είναι ένας λόγος για τον οποίο εξακολουθώ να διατηρώ τα εκλογικά δικαιώματά μου στον τόπο καταγωγής μου, τη Μαγνησία, παρότι ζω πλέον στην Αθήνα. Στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, όπου η κυρία Μακρή διεκδίκησε τη δημαρχία του Βόλου, ατυχώς δεν την ψήφισα. Υπογραμμίζω δε το «ατυχώς», διότι έπεσα θύμα παρεξηγήσεως. Συγκεκριμένα, μπαίνοντας με το αυτοκίνητό μου στην πόλη του Βόλου, προς μεγίστη κατάπληξή μου, πρόσεξα ότι στις γιγαντοαφίσες, που διαφήμιζαν την υποψηφιότητα της Ζέττας Μακρή, κυριαρχούσε η μορφή μιας άγνωστης νεαράς (συμπαθεστάτης κατά τ' άλλα) 21 ή το πολύ 22 ετών! Θεώρησα, ως εκ τούτου, ότι επρόκειτο για απλή συνωνυμία με τη θυγατέρα του αειμνήστου Μιχαήλ Μακρή, η οποία επί επτά έτη εκπροσώπησε επαξίως τον λαό της Μαγνησίας στη Βουλή των Ελλήνων με τη σημαία της Ν.Δ. Αμέσως έκανα μεταβολή και επέστρεψα στην Αθήνα. Το βράδυ, παρακολουθώντας τα αποτελέσματα από τηλεοράσεως, αντελήφθην ότι είχα σφάλει. Ηταν όμως πολύ αργά. Ελπίζω η δημοσιοποίηση της περιπετείας μου να αποβεί διδακτική στους μελλοντικούς πολιτευτές». Είθε, ας μου επιτραπεί να προσθέσω...
Σ.Κασιμάτης-Καθημερινή