Mια τηλε-κόντρα νέου τύπου

Ξάφνου ένα δελτίο ειδήσεων γίνεται το ίδιο είδηση! Αυτό συνέβη την περασμένη Πέμπτη, στο κεντρικό δελτίο του Mega, όταν ο βουλευτής Κώστας Τζαβάρας, τομεάρχης Δικαιοσύνης της Ν. Δ., ξεσπάθωσε κατά των παρουσιαστών (και όχι κατά του καναλιού).
Συνήθως, στις τηλεοπτικές κόντρες οι «αντίπαλοι» ανήκουν σε διαφορετικά κομματικά στρατόπεδα και ο παρουσιαστής παίζει τον ρόλο του διαιτητή. («Κύριοι, αν συνεχίσετε να φωνασκείτε, θα αναγκαστώ να διακόψω!» προειδοποιεί, ενώ τρίβει τα χεράκια του από χαρά.) Ομως τώρα τα στρατόπεδα ήταν διαφορετικά: από τη μια μεριά, ο βουλευτής, δηλαδή ένας εκλεγμένος εκπρόσωπος του λαού, και, από την άλλη, δύο επιτυχημένοι αλλά μη εκλεγμένοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης (ο τρίτος ήταν σιωπηρός στο παράθυρό του). Είναι αλήθεια ότι, καθημερινά, πάνω από ένα εκατομμύριο τηλεθεατές παρακολουθούν εθελοντικά -και όχι καταναγκαστικά- τους δεύτερους, όμως η υψηλή τηλεθέαση δεν είναι πάντα συνώνυμο της επιβράβευσης.
Αφορμή της σύγκρουσης ήταν η πορεία και η κατάληξη της εξεταστικής επιτροπής για τη Siemens, τα «καραγκιοζιλίκια», όπως τα χαρακτήρισε ένας παρουσιαστής. «Μας λέτε καραγκιόζηδες!» συμπέρανε ο κ. Τζαβάρας και η κουβέντα άναψε. Το θέμα της συζήτησης δεν ήταν πια το περιβόητο σκάνδαλο, αλλά το ποιος είναι ο αυθεντικός καραγκιόζης.
Για «κατευθυνόμενη δημοσιογραφία» μίλησε ο κ. Τζαβάρας, για να λάβει την απάντηση: «Εξαιτίας ανθρώπων σαν κι εσάς θα σας πάρουν όλους [τους πολιτικούς] με τις πέτρες». Επίσης, ο παρουσιαστής παρακάλεσε τη Νέα Δημοκρατία, που «σε αντίθεση με τον κ. Τζαβάρα είναι σοβαρό κόμμα, να πάρει υπόψη της ποιοι την εκφράζουν». Το δικαίωμα του δημοσιογράφου στην άποψη είναι αυτονόητο, όμως σημασία έχει και το «πώς» η άποψη αυτή διατυπώνεται και το πόσο κυβερνητικό άρωμα αυτή αποπνέει. Μα και σίριαλ κίλερ και αν είναι ο καλεσμένος, ο δημοσιογράφος δεν μπορεί να του λέει ότι του αξίζει να καεί στην κόλαση - ας τον καταδικάσει ή ας τον αθωώσει ο τηλεθεατής (αν δεν βαριέται και το ένα και το άλλο).
Η κόντρα αυτή συζητήθηκε πλατιά, όχι όμως για τις πολιτικές θέσεις, αλλά για τη στάση, το ύφος των δύο μερών. Τι σημασία έχει το ποιος είχε δίκιο για την Εξεταστική; Η αφορμή θα μπορούσε να ήταν ακόμα και μια θέση πάρκινγκ - «εγώ την είδα πρώτος!». Αυτό που συγκράτησαν οι περισσότεροι τηλεθεατές ήταν ότι βρέθηκε ένας βουλευτής που «τους τα έψαλε», που δεν στάθηκε σούζα μπροστά τους. Αλλο όμως να σε ψέλνουν τα μπλογκ ή το «κράτος των Εξαρχείων» και άλλο η αμφισβήτηση κάποιων πρακτικών της μιντιακής εξουσίας να προέρχεται από τη λεγόμενη λαϊκή δεξιά, από ένα κόμμα του κατεστημένου και όχι του περιθωρίου.
Είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον αυτή η κόντρα. Οχι επειδή ειπώθηκαν λόγια βαριά, αλλά γιατί ο τρόπος που ένα τμήμα της κοινωνίας την ερμήνευσε δείχνει ότι έχει σημάνει η αρχή του τέλους όχι για κάποια πρόσωπα, αλλά για μια ολόκληρη σχολή τηλεοπτικής δημοσιογραφίας.
Tης Μαριαννας Τζιαντζη-Καθημερινή