Το χρώµα της γάτας

Πάµε έναν χρόνο πίσω. Η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπαθεί να βγει από τα δηµοσιονοµικά χαλάσµατα που της παρέδωσε η Ν.∆.

και αρχίζει τη Μεγάλη Πορεία στην έρηµο του Μνηµονίου. Όταν κατάλαβαν στο ΠΑΣΟΚ τι δεσµεύσεις ανέλαβαν, έτριβαν τα µάτια τους. Σοσιαλιστικό κόµµα να υιοθετεί πολιτικές που δεν θα διανοούνταν ακραίες νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις; «Κινούνται στα πλαίσια της ιδεολογίας µας αυτά;», έβαλε το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων σε µια συνεδρίαση του Υπουργικού Συµβουλίου η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ανοίγοντας µια συζήτηση που έκλεισε σύντοµα. Στις συνθήκες της εποχής αυτοί οι προβληµατισµοί ήταν σαν τις συζητήσεις για το φύλο των αγγέλων.

Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στα ποτάµια που.. διασχίζουν τις µεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και υιοθετήθηκαν πολλές πολιτικές ασύµβατες µε την ελληνική νοοτροπία. Και πάλι δεν φτάνει. Για να υπάρξει η πρώτη ανάσα χρέους θα χρειαστεί να συµβάλει η κακότροπη Γερµανίδα µε τα λεφτά. Αλλά ζητάει εκ των προτέρων νέες διευθετήσεις που ισοδυναµούν µε ακόµη πιο δραστικό περιορισµό της «κεκτηµένης ευηµερίας» στην Ελλάδα.

∆εν χρειάζονται στοιχήµατα. Στο τέλος θα περάσει της Μέρκελ. Και µπορεί να έχουµε καλύψει ήδη το 90% όσων δεν άρχισαν ακόµη οι άλλοι, όπως λέει ο Πρωθυπουργός, αλλά οι υποχρεώσεις µας είναι σαν το χρέος µας: κινούνται στη ζώνη του 150%.

Με αυτόν τον τρόπο η περυσινή συζήτηση επανέρχεται. Αντέχει για πολύ σ’ αυτή την κούρσα το κόµµα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου; Είναι µέτρα που θα µπορούσε να πάρει η κυβέρνηση ενός κόµµατος που έχει ακόµη στον θυρεό του τη ∆ιακήρυξη της 3ης του Σεπτέµβρη;

Η απάντηση βρίσκεται σε µια φράση που αποδίδεται σε πολλούς και κυρίως στον Τενγκ Χσιαοπίνγκ: «Ασπρη γάτα, µαύρη γάτα, το θέµα είναι να πιάνει ποντίκια».

Σε απλή µετάφραση, το ιδεολογικό κριτήριο µόνο σαν ανέκδοτο µπορεί να υπάρχει πλέον.

Το αποτέλεσµα µετράει. Η ελληνική οικονοµία πρέπει να αποφύγει τη χρεοκοπία, στα χαρτιά τουλάχιστον ακόµη κι αν χρειαστεί, να συµµαχήσει µε τον ∆ιάβολο. Το θέµα είναι αν µαζί µε τους αριθµούς αυτές οι συρµαγιές θα σώσουν και τους ανθρώπους. Γιατί, όπως έλεγε ο αµερικανός οικονοµολόγος Πολ Σάµιουελσον: «Ενας άνθρωπος δεν ζει µόνο µε ΑΕΠ». 

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ-ΤΑ ΝΕΑ