Η Βουλή των δικηγόρων

Το καλό είναι ότι οι βουλευτές μετέχουν πλέον ενεργά στη νομοθετική διαδικασία. Επαψαν να λειτουργούν σαν στρατιωτάκια ακούνητα κι αμίλητα, που απλώς επικυρώνουν ή καταψηφίζουν τα νομοσχέδια της κυβέρνησης. Πιέζουν για αλλαγή των νομοσχεδίων, και -όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο- πετυχαίνουν τροποποιήσεις. Το κακό είναι ότι όλες οι τροποποιήσεις για τις οποίες πιέζουν και, δυστυχώς επιτυγχάνουν, έχουν σκοπό τη συντήρηση σημερινών στρεβλών καταστάσεων, τη διατήρηση προνομίων συντεχνιών και γενικώς το φρενάρισμα κάθε μεταρρυθμιστικής προσπάθειας που έχει ανάγκη ο τόπος.
Ετσι, τον τελευταίο καιρό, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ «επαναστάτησαν» για δύο πράγματα: Πρώτον, το απαράγραπτο δικαίωμα του Ελληνα (ψηφοφόρου τους) να χτίζει όπου θέλει κι όσο θέλει. Το νομοσχέδιο της κ. Τίνας Μπιρμπίλη, που απαγορεύει την κατάτμηση αγροτεμαχίων κάτω των δέκα στρεμμάτων σε περιοχές Natura, βρήκε τη σθεναρή αντίσταση, πρωτίστως βουλευτών της Χαλκιδικής, ενός πανέμορφου τόπου που βιάστηκε από την άναρχη οικιστική ανάπτυξη. Παρά τις «βελτιώσεις» που επιχειρεί η υπουργός, το νομοσχέδιο δεν θα περάσει, για να συνεχιστεί το καρακατσουλιό στην ύπαιθρο.
Το δεύτερο σημείο στο οποίο υποχώρησε ατάκτως η κυβέρνηση είναι η δυνατότητα ίδρυσης δικηγορικών εταιρειών από μέλη διαφορετικών δικηγορικών συλλόγων κατά «κοινή απαίτηση όλων των πτερύγων της Βουλής». Με άλλα λόγια, ένας δικηγόρος της Αθήνας δεν μπορεί να συμπτύξει εταιρεία με ένα συνάδελφό του στη Θεσσαλονίκη. Αυτά, όπως είπε και ο κ. Βορίδης, είναι «ιδεολογήματα ελευθερίας».
Αυτή η «ανταρσία» μπορεί να θεωρηθεί φυσιολογική, αφού ένας στους τέσσερις βουλευτές είναι δικηγόρος. Μόνο που υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια. Οι βουλευτές κατά το Σύνταγμα «αντιπροσωπεύουν το έθνος» και όχι τους συναδέλφους τους δικηγόρους. Νομοθετούν για τη χώρα και όχι για τα αγροτεμάχια των ψηφοφόρων τους.
Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά οι βουλευτές (ειδικά του ΠΑΣΟΚ, γιατί αυτοί έγειραν την πλάστιγγα) μετρήθηκαν με τις ανάγκες του τόπου και βρέθηκαν λειψοί. Αν διατρέξει κανείς τα πρακτικά της Βουλής από τη συζήτηση της Παρασκευής θα διαπιστώσει μόνο πομφόλυγες περί δικηγορικών εταιρειών που θα έχουν παραρτήματα παντού, ή, όπως είπε η κ. Πασχαλίδου του ΣΥΡΙΖΑ, τα «επιστημονικά» επαγγέλματα «θα ασκούνται με κριτήριο αποκλειστικά το ιδιωτικό συμφέρον και με όρους κερδοσκοπικού ανταγωνισμού, ενός ανταγωνισμού, δηλαδή, με στόχο τη μεγιστοποίηση του ιδιωτικού κέρδους. Δεν σας ενδιαφέρει η ποιότητα της παρεχόμενης υπηρεσίας». Ενώ τώρα όλα γίνονται με γνώμονα την «ποιότητα της παρεχόμενης υπηρεσίας» θα προσθέταμε εμείς. Ετσι οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι όλων των κομμάτων (ή μήπως πρέπει να πούμε των όλων των δικηγόρων;) τα βρήκαν στον ελάχιστο παρονομαστή της κρατούσας κατάστασης και η κυβέρνηση ασμένως υιοθέτησε την πρότασή τους.
Η Δημοκρατία, βέβαια, τα έχει όλα αυτά· χρειάζεται συναινέσεις (τουλάχιστον των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος) για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις. Εμείς, απλώς, στις επόμενες εκλογές πρέπει να τα θυμόμαστε και να εξασφαλίσουμε με την ψήφο μας ότι δεν θα έχουμε «Βουλή δικηγόρων», αλλά βουλευτών του έθνους.
Π.Μανδραβέλης-Καθημερινή