Είμαστε εδώ, παρακολουθούμε και καταγράφουμε τις ανησυχίες σας και τις ανησυχίες μας

Επιτρέψτε μας μετά από τόσα χρόνια μαζί, να κάνουμε μια κατάθεση από καρδιάς!
Πριν από 3 και κάτι χρόνια, τέτοια εποχή περίπου, μια παρέα φίλων, διαπιστώσαμε ένα κενό στην τοπική -κυρίως- ενημέρωση και θελήσαμε να “τρουπώσουμε” μέσα από το διαδίκτυο και να σας πούμε όσα δεν σας έλεγαν τα θεσμικά ΜΜΕ [...]


Τα θεσμικά ΜΜΕ και η “εξουσία” -φιλαράκια, πάντα μαζί, “κώλος και βρακί” θα λέγαμε- θορυβήθηκαν, όταν είδαν την αποδοχή που είχαμε στο κοινό, άρχισαν να μας διαβάλουν, να μας απειλούν και να μας “τρέχουν” άλλοτε με εκβιαστικά email, άλλοτε απειλώντας εμάς και τις οικογένειές μας και άλλοτε καταθέτοντας μηνύσεις. Η διαπλοκή σε όλο της το μεγαλείο τότε και τώρα,
Τίποτα δεν άλλαξε.

Τοπικά ΜΜΕ, ραδιόφωνα, τηλεόραση και εφημερίδες “χωμένα μέχρι τα μπούνια” στη διαπλοκή. Αλλάζουν στρατόπεδα, ανάλογα με τους ποιος τους τα “στάζει”. Δεν υποστηρίζουν κόμματα και ιδεολογίες. Θεός τους το χρήμα.
Οι τυπογράφοι γίνανε συγκροτηματάρχες, οι υπάλληλοι εκδότες, οι γυμναστές γενικοί διευθυντές, οι παρκαδόροι ελέγχουν την ενημέρωση, οι οικοδόμοι και οι εργολάβοι θεσμικά ΜΜΕ και ότι άλλο θέλετε για να μην τους ξεφύγει τίποτα.
“Όμορφος κόσμος…”
Δυστυχώς η ενημέρωση στη Φθιώτιδα, όπως ίσως και παντού, είναι στα χέρια αδίστακτων ανθρώπων που κατευθύνουν αναγνώστες και ραδιοτηλεοπτικό κοινό εκεί που τους “βολεύει”, εκεί που θέλουν. Δεν μπορείς, αν δεν είσαι ενημερωμένος, να πάρεις “μυρωδιά”.
"Σε πουλάνε και σ’ αγοράζουν παιδάκι μ’", όπως συνήθιζε να λέει κι’ η μάνα μου.

Εμάς μας κυνήγησαν…
Ξέρετε γιατί; Προφανώς…
Δεν ήταν η ανωνυμία που τους πείραξε κι’ ας το έκαναν σημαία τους αυτό. Το πρόβλημά τους ήταν ότι δεν μας ήξεραν. Το πρόβλημά τους ήταν ότι δεν μπορούσαν να μας πλησιάσουν. Το πρόβλημά τους ήταν ότι δεν μπορούσαν να μας “αγοράσουν”. Δεν μπορούσαν να μας κάνουν δικούς τους. Είμασταν και παραμείναμε άγνωστοι, άρα μη ελεγχόμενοι.
Έπρεπε να μας …αποβάλλουν. Πώς;

Κυνηγώντας!!!
Μόνο αυτό το όπλο είχαν και μαζί με τα θεσμικά ΜΜΕ έγραφαν ακόμα και στα σχόλια, κάτω από τις αναρτήσεις, υβριστικά κείμενα ακόμη και για τον εαυτό τους και μετά το τύπωναν και πήγαιναν μ’ ένα χαρτί Α4, φωτοτυπικού να μας κάνουν μήνυση για σχόλια που αυτοί οι ίδιοι έγραψαν.
Παράδειγμα, ο Πούλος, δήμαρχος Πελασγίας (προ Καλλικράτη). Μας έκανε μήνυση για σχόλια (τα οποία μόλις τα διαβάζαμε τα σβήναμε γιατί πράγματι ήταν προσβλητικά), τα οποία γράφονταν μέσα από τα γραφεία του ίδιου του του δημαρχείου. Πότε τα τύπωσαν και πήγαν να κάνουν μήνυση, μόνο ο Πούλος το ξέρει.
Έφερε ειδικούς κομπιουτεράδες, οι οποίοι διαπίστωσαν μετά από έλεγχο των ΙΡ στους υπολογιστές του δήμου, ότι οι ίδιοι, οι υπάλληλοι του δικού του δήμου έγραφαν τα σχόλια. Του το είπαν αλλά αυτός δεν απέσυρε τη μήνυση παρ’ όλο που γνώριζε και γνωρίζει ότι εμείς δεν γράψαμε τίποτα εναντίον του.
Έτσι του είπε ένας ραδιοφωνατζής. “…μην τους αφήσεις σε χλωρό κλαρί. Πήγαινέ τα μέσα τα κωλόπαιδα”…
Ο ίδιος ραδιοφωνατζής, που πήγαινε κάθε χρόνο διακοπές με το τον "ανώτατο άρχοντα της Φθιώτιδας", του είχε "ψήσει το ψάρι στα χείλη" να μας βομβαρδίσει με μηνύσεις κάτι που τελικά δεν έγινε αφού η νομική του υπηρεσία δεν έβλεπε τίποτα το επιλήψιμο. Το πρόβλημα το είχε μόνο ο "αδέσμευτος ραδιοφονιάς" που έχανε όπως νόμιζε τους πελάτες του, συγγνώμη τους ακροατές του.

Υπάρχουν κι’ άλλα παραδείγματα αλλά δεν θα θέλαμε ν’ αναφερθούμε τώρα, ίσως να μην αναφερθούμε και ποτέ, αλλά αν χρειαστεί θα επανέλθουμε…

Τρία ολόκληρα χρόνια, για κάποιους από εμάς, την ομάδα του Lamia News, μια ζωή σχεδόν, με πολλά ξενύχτια, με οικογενειακά καυγαδάκια για το ανεξέλεγκτο ωράριο, με συναδέλφους και φίλους που μας έβριζαν ή μας επαινούσαν, χωρίς να ξέρουν ότι εμείς είμασταν πίσω από το Lamia News, περάσαμε και είδαμε πολλά.

Άλλοι από εμάς επαγγελματίες, άλλοι εργαζόμενοι, άλλοι στο δημόσιο, ισχυρή και δυνατή ομάδα. Είχαμε “χώσει” τα πλοκάμια μας παντού μα συνάμα είχαμε και πολλές αγωνίες για το μέλλον μας. Μη μας πάρουν είδηση… Φοβόμασταν για το μέλλον μας. Η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει την αλήθεια. Δυστυχώς "άσυλο" έχουν μόνο οι βουλευτές και οι συνδικαλιστές. Εμείς δεν είμασταν ούτε το ένα ούτε το άλλο. Δεν είχαμε άλλους πόρους για να επιβιώσουμε παρά μόνο τη δουλειά μας.
Πως θα επιβιώναμε!

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, όταν κάποιος από εμάς βρέθηκε, κάποτε, κοντά στο νομάρχη, τον Θανάση Χειμάρα, τότε με τις απανωτές συσκέψεις με τον Μαλιακό, γυρίζει ο Χειμάρας και λέει σε κάποιον από τους “ειδικούς” για τις μετρήσεις, να μην αναφέρει τίποτα προς το παρόν για την αιτία, ν’ αφήσει να καταλαγιάσει πρώτα λιγάκι το φαινόμενο με τα νεκρά ψάρια, “…δεν μπορεί να ψοφάνε συνέχεια!” και μετά, σε επόμενη σύσκεψη που θα διοργανώσει, που θα ήταν, όπως του είπαν ή πίστευε, καλύτερα τα πράγματα, μαζί με τα μέτρα που θα έπαιρνε θ’ αναφερθεί και στη chatonella (τότε δεν ξέραμε ακόμη τι είναι).
Να καταλάβετε, ότι ο “ειδικός” που τον πλήρωνε η νομαρχία για ελέγχους, ήταν τόσο “ειδικός” που ούτε οι ψαράδες της Στυλίδας δεν τον ήθελαν, γιατί κάποτε είχαν πάρει δείγματα νερού από τον Μαλιακό, από το ίδιο ακριβώς σημείο και την ίδια ώρα και ο “ειδικός” έβγαλε διαφορετικά αποτελέσματα. Κι’ αυτό το ήξερε ο Χειμάρας -του το είχαν πει οι ψαράδες- αλλά συνέχιζε να τον πληρώνει μέχρι πρόσφατα.
Τώρα αν θα τον πληρώνει κι’ ο Περγαντάς δεν το ξέρουμε...

Λέγαμε λοιπόν για τα 3 χρόνια παρουσίας μας. Ωραία χρόνια, καλά περνούσαμε. Ωραία παρέα. Μαζί στα βουνά το χειμώνα, μαζί και στις παραλίες το καλοκαίρι. Δεθήκαμε, αξέχαστα Σαββατοκύριακα. Για να καταλάβετε το “δέσιμο” μεταξύ μας, κάποτε, μέσα σ’ ένα Σαββατοκύριακο, ξεσκεπάσαμε και σκεπάσαμε με κεραμίδια ένα ολόκληρο σπίτι -ενός από την παρέα- χωρίς κανένας μας να γνωρίζει από τη δουλειά -το σπίτι υπάρχει ακόμη, δεν έχει πέσει αλλά ούτε τα κεραμίδια τα πήρε ο αέρας-.
Η αμοιβή μας; Τι τζάμπα θα δουλεύαμε;
Ένα ολόκληρο κατσίκι γάλακτος και αμέτρητο κρασί και τσίπουρο, κάπου σ’ ένα χωριουδάκι της Ευρυτανίας, μέσα στα έλατα...

Σιγά-σιγά η παρέα χάλασε. Κάτι κάποιες μεταθέσεις, κάτι οι δουλειές που δεν πήγαιναν καλά, κάποιοι άλλαξαν τόπο, κάποιος και χώρα -γεια σου Jonny- μας ανάγκασαν να βρισκόμαστε όλο και πιο αραιά. Πάψαμε να συζητάμε τα θέματα, πάψαμε να τα ψάχνουμε, χαθήκαμε. Άλλος εδώ κι’ άλλος εκεί…

Τώρα τα Χριστούγεννα, ξανασμίξαμε, περάσαμε όμορφα, είπαμε πολλά και αποφασίσαμε ότι δεν μπορούμε πλέον να συντηρήσουμε το μπλογκ και ότι έπρεπε να το πούμε αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς με τους εαυτούς μας αλλά και στους αναγνώστες.
Ο κλήρος έπεσε σε μένα, σ’ έναν από τους δυο που απομείναμε να συντηρούμε το μπλογκ, εδώ και αρκετό καιρό.
Δεν μας πήγαινε όμως να “κατεβάσουμε ρολά”!!!

Τρία χρόνια. περισσότερες από δυο εκατομμύρια επισκέψεις. Είκοσι χιλιάδες και βάλε αναρτήσεις. Δέκα πέντε χιλιάδες δικά σας σχόλια.
Τι να σβήσουμε;
Τι να κλείσουμε;
Ξανασκεφτήκαμε τα νούμερα και τρομάξαμε.

Ανατρέξαμε στις αναρτήσεις των τριών αυτών χρόνων και διαπιστώσαμε ότι είχαμε στα χέρια μας έναν “ανεκτίμητο” (όπως πιστεύουμε) θησαυρό. Είχαμε τρία χρόνια από τη ζωή μιας πόλης, ενός νομού.
Είχαμε καταγράψει, άθελά μας, μια εποχή, ένα κομμάτι από τις ζωές μας και τις ζωές σας. Κάποιες από τις αναρτήσεις ήταν κομμάτι της πόλης, κάποιες ήταν λάθη μας και κάποιες εντελώς αδιάφορες. Θα τις αφήσουμε στην κρίση σας.
Όχι δεν θα τις διαγράψουμε. Θα τις αφήσουμε να τις αξιολογήσει ο χρόνος. Μια αναδρομή ίσως κι’ από εσάς σε παλιότερες αναρτήσεις μας θα σας έκανε να καταλάβετε καλύτερα γιατί πιστεύουμε ότι έχουν ιδιαίτερη αξία.

Έτσι λοιπόν, φτάσαμε εδώ. Τότε, αυτό που κάναμε το μπλογκ, ήταν πρωτοπορία για τη Λαμία. Τώρα δεν βλέπουμε το λόγο της ύπαρξής μας.
Οι “επαγγελματίες”, τα θεσμικά ΜΜΕ, οι πολιτικοί, κατέλαβαν κι’ αυτό το χώρο. Δεν τους έφταναν τα δικά τους μέσα, έφτασαν και στο διαδίκτυο για να “μολύνουν” κι’ αυτό το χώρο με τις διαπλοκές τους.
Κάποιοι απ’ αυτούς, πέρα από το επίσημο site τους, έφτιαξαν ακόμη και μπλογκ για να επηρεάζουν την κοινή γνώμη.
Τρελάθηκε η “εξουσία”. Κρύο, ζέστη τους πάνε -όχι, το άλλο που σκέφτεστε και που πάει με την περίπτωση, δεν γράφεται-, “σκωτζέζικο ντους” τους κάνουν, μ’ άλλα λόγια. Στο επίσημο site τους, τους επαινούν και στα μπλογκς τους, τους θάβουν…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, θάψαμε κι’ εμείς τα όνειρά μας -ναι έτσι το βλέπαμε κι’ έτσι θα το θέλαμε, το αν το πετύχαμε, είναι στην κρίση σας- και είπαμε να μείνουμε σε κάποια γωνίτσα, μέχρι να ξεκαθαρίσει λίγο η κατάσταση.
Να μη μείνουμε όμως θεατές, να είμαστε εδώ, να παρακολουθούμε τα γεγονότα, να σας ενημερώνουμε για όσα δεν μπορείτε να διαβάσετε αλλού και που καθιερώσαμε εμείς και πολλοί μας αντέγραψαν (και καλά έκαναν) και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό αφού τους καλούς αντιγράφουν και να είμαστε έτοιμοι να “τσακωθούμε” ξανά με όσους υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και τη νοημοσύνη σας.

Δεν θα χαθούμε, έχουμε ακόμη πολλά να σας πούμε και να μας πείτε...
Σας ευχαριστούμε από μέσα από την καρδιά μας.

Με εκτίμηση
Η ομάδα του Lamia News