Οι λούμπεν ανυπάκουοι

Νομίζω ότι δεν κάνω λάθος αν υποστηρίξω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θα ήθελε να τηρούνται όλοι οι νόμοι, απ’ όλους και σε όλες τις περιπτώσεις· έστω και αν δεν διστάζουν να παραβούν τον νόμο όταν κρίνουν ότι η εφαρμογή του θίγει το ατομικό τους συμφέρον. Οπότε, η σωστή διατύπωση θα ήταν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θα ήθελε να τηρούνται όλοι νόμοι, απ’ όλους τους άλλους, σε όλες τις περιπτώσεις.
Η δική μου άποψη είναι ότι πρέπει να τηρούνται οι νόμοι. Τελεία και παύλα. Οτι και εγώ πρέπει να τους τηρώ. Αυτό λέω και στα παιδιά μου.
Η δημοκρατία όπως εφαρμόζεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση στηρίζεται στην εφαρμογή των νόμων που είναι υποχρεωτικοί για όλους και έχουν θεσπιστεί από ελεύθερα εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού. Σε καθεστώτα φασιστικά, κομμουνιστικά ή απολυταρχικά, επειδή δεν υπάρχουν ελεύθερα εκλεγμένοι αντιπρόσωποι, οι νόμοι ανταποκρίνονται στα.. αποτελέσματα που επιδιώκουν τα αφεντικά. Διότι γι’ αυτά τα αφεντικά «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Το κράτος του νόμου στη δημοκρατία και το κράτος του αποτελέσματος στα αυταρχικά καθεστώτα.
Στο Σύνταγμά μας, η σχέση μας με τον νόμο ορίζεται στο άρθρο 120: «Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων». Αυτή τη διατύπωση επέλεξαν για λογαριασμό μας οι ελεύθερα εκλεγμένοι αντιπρόσωποί μας και αυτήν οφείλουμε να τηρούμε.
Απέναντι σε αυτή την τοποθέτηση (που ελπίζω να δεχθείτε ότι είναι σαφής) ορθώνεται η άποψη ότι η μη τήρηση των νόμων αποτελεί κατά κάποιον τρόπο επιβεβλημένη κοινωνική δράση ανυπακοής. Στις 10/02 η «Αυγή» δίδασκε τους αναγνώστες της ότι «Η κοινωνική ανυπακοή είναι δημοκρατική υποχρέωση». Για να στηρίξει την επιχειρηματολογία της δεν δίστασε να καταφύγει σε ψέματα (γιατί όχι; για τους αριστερούς «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»): «Αλλωστε, το ίδιο το Σύνταγμα έχει καθιερώσει την “ανυπακοή” ως υποχρέωση για την υπεράσπισή του». Πού το είδε αυτό η «Αυγή»; Το Σύνταγμα προβλέπει ως υποχρέωση την αντίσταση μόνο εναντίον εκείνων που επιχειρούν να το καταλύσουν με τη βία. Στη βία καταφεύγουν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και διάφοροι ευκαιριακοί σύμμαχοί τους για να εμποδίσουν άλλους εργαζόμενους να ασκήσουν το συνταγματικό τους δικαίωμα να εργαστούν. Στη βία καταφεύγουν οι συνδικαλισμένοι φοιτητές όταν εμποδίζουν άλλους να ασκήσουν τις συνταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίες τους. Εναντίον αυτών των ομάδων προβλέπει το Σύνταγμα δικαίωμα και υποχρέωση αντίστασης.
Η «εγκεφαλική» σύγχυση της Αριστεράς φάνηκε και με την προσπάθειά της να παρασύρει τον ελληνικό λαό να μιμηθεί τους Αιγυπτίους. Μα οι Αιγύπτιοι φιλοδόξησαν να ανατρέψουν ένα απολυταρχικό και ανελεύθερο καθεστώς. Εμείς εδώ καλούμασταν να ανατρέψουμε την κυβέρνηση που μόνοι μας, ελεύθερα, αναδείξαμε; Αντιγράφω και εγώ, μετά τον κ. Μανδραβέλη, τη φράση της δικηγόρου κ. Φιλοθέης Βαρσάμη: «H διαφορά μεταξύ ενός λαού που στενάζει στη δικτατορία και ενός λαού που δεν σεβάστηκε τη δημοκρατία του είναι ότι ο πρώτος θέλει να κάνει την πλατεία του από Tαχρίρ, σε Συντάγματος, ενώ ο δεύτερος από Συντάγματος, σε Tαχρίρ».
Η κοινωνική ανυπακοή στο κράτος δικαίου είναι απολύτως θεμιτή για την αποκατάσταση αδικιών ή τη διόρθωση κακών νόμων κάτω από μια απαράβατη προϋπόθεση: ότι οι ανυπάκουοι αποδέχονται αδιαμαρτυρήτως ότι –για την ανυπακοή τους– θα υποστούν τις συνέπειες που προβλέπει ο νόμος. Θα προσέθετα μάλιστα ότι όχι μόνον αποδέχονται αλλά επιδιώκουν την εις βάρος τους εφαρμογή του νόμου. Σε μας όμως οι λούμπεν ανυπάκουοι απεργούν αλλά βρίσκουν τρόπο να πληρωθούν για τις ώρες της απεργίας και οι αντίστοιχοι του δήθεν κινήματος «δεν πληρώνω» δεν πληρώνουν το εισιτήριο ή τα διόδια, αλλά δεν μπορούν να ανεχθούν ότι θα κληθούν να πληρώσουν πρόστιμο. Περιφρονήστε τους λούμπεν ανυπάκουους. Περιθωριοποιήστε τους.
 Στέφανος Μάνος  πρόεδρος της ΔΡΑΣΗΣ-Καθημερινή