Νίκη του κινήματος

Την παραμονή της 25ης Μαρτίου, ο Γάλλος πρεσβευτής επρόκειτο να επισκεφθεί τον Βόλο προκειμένου να μετάσχει σε εκδήλωση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ομως διαβάζουμε στον «Ριζοσπάστη» ότι ο Κριστόφ Φαρνό υποχρεώθηκε την υστάτη ώρα να ματαιώσει τη συμμετοχή του, επειδή «με ανακοίνωσή της, η Ν. Ε. Μαγνησίας του ΚΚΕ κήρυξε ανεπιθύμητο τον Γάλλο πρέσβη και είχε καλέσει τον λαό της πόλης σε κινητοποίηση έξω από το πανεπιστήμιο την ώρα που ήταν προγραμματισμένη η εκδήλωση». Στην εν λόγω ανακοίνωση αναφέρεται ότι
«την ώρα που η Γαλλία, επικεφαλής κι άλλων νατοϊκών χωρών, εξαπολύει στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, βομβαρδίζει και σκοτώνει αμάχους, ο λαός του Βόλου είναι αντίθετος να “φιλοξενήσει” στην πόλη του τον εκπρόσωπο των μακελάρηδων».
Ηταν μία ακόμη περιφανής νίκη του «λαϊκού κινήματος», όπως το εννοεί το ΚΚΕ. Η αυθάδεια με την οποία μια χούφτα παλαιοημερολογίτες του Μαρξισμού αναγορεύονται σε αποκλειστικούς εκφραστές του λαού δεν εκπλήσσει καθόλου. Αυτό που εκπλήσσει είναι η υπομονή των υπολοίπων φορέων να ανέχονται την επιβολή του κουκουεδίστικου σκοταδισμού...
ΚυνόδονταςΟσοι είδαν την ταινία του Λάνθιμου και, είτε τους άρεσε είτε όχι, αντελήφθησαν ότι το θέμα που πραγματεύεται είναι η ελευθερία, θα εκτιμήσουν τα παρακάτω αποσπάσματα από την κριτική της πολυσυζητημένης κινηματογραφικής ταινίας στον «Ριζοσπάστη»:
«Επεσε η αυλαία των Οσκαρ κι έλαβε επιτέλους τέλος η εθνική αγωνία για τη διεθνή αναγνώριση του αμφιλεγόμενου “Κυνόδοντα” που η συστημική προπαγάνδα σφιχταγκάλιασε και ανήγαγε διθυραμβικά σε σπουδαία κινηματογραφική τέχνη που “έχει σημαντικά πράγματα να πει, ακόμα και σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο”. Ο “Κυνόδοντας” πράγματι λέει κάτι σημαντικό. Επιχειρεί μια προσπάθεια -δειλή για την ώρα- εξίσωσης του φασισμού και του κομμουνισμού, συμβάλλοντας έτσι ενεργητικά στην ακόμα βαθύτερη αντιδραστικοποίηση της τέχνης που παράγεται στους σημερινούς καιρούς - και δεν αναφερόμαστε μόνο στον κινηματογράφο! [...] Το έργο αυτό είναι ιδεολογικά μεταβατικό, γι’ αυτό είναι και δειλό! Το λανσάρουν για να “τσιμπήσουμε”... Ο “Κυνόδοντας” συνιστά τον πρόδρομο μιας πιο ωμά αντικομμουνιστικής τέχνης, στο πλαίσιο της εκστρατείας της Ε. Ε. που στόχο έχει το χτύπημα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και της ταξικής πάλης, ιδιαίτερα σήμερα, που η κυρίαρχη τάξη επιδιώκει με πολλούς τρόπους και τους μηχανισμούς που διαθέτει, να ξαναγράψει την ιστορία και να συκοφαντήσει την περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, την οποία χαρακτηρίζει “ολοκληρωτισμό”. Ετοιμάζει μάλιστα και σχετική νομοθετική παρέμβαση γι’ αυτό!»
Με τέτοια αντίληψη της ελευθερίας, όπως αυτή που εκφράζεται παραπάνω, προτιμώ να μη σκέπτομαι ποια θα ήταν η μοίρα αυτής της χώρας αν είχε πέσει στα χέρια των κομμουνιστών...
Σ.Κασιμάτης-Καθημερινή