Ανεξέλεγκτες συμπεριφορές

Τα επεισόδια είναι σχεδόν καθημερινά: αποδοκιμασίες πολιτικών σε δημόσιους χώρους που δεν περιορίζονται σε φραστικές επιθέσεις... Συνθήματα βίαια, απαξιωτικά. Τεταμένη ατμόσφαιρα όταν εμφανίζεται στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος. Κάθε έξοδος είτε πρόκειται για περιοδεία είτε για ομιλία ή για ψυχαγωγία γεννά παρεμφερείς αντιδράσεις, κυμαινόμενης οξύτητας.
Εστίες κοινωνικού αναβρασμού συντηρούνται για μήνες (Κερατέα), νέα αδιέξοδα προκύπτουν (κατάληψη του δημαρχείου από συμβασιούχους). Κοινωνία και ηγεσία, για διαφορετικούς λόγους, δοκιμάζονται σκληρά.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε προχθές:
«Αυτό το παραμύθι με τους αγανακτισμένους πολίτες το έχουμε βιώσει και το έχουμε πληρώσει ως λαός εδώ και δεκαετίες, δεν θα επιτρέψουμε σε καμία δύναμη να το επαναφέρει. Οι δήθεν εύκολες διαμαρτυρίες δεν πρόκειται να μας αποτρέψουν από τη δουλειά μας».
«Παραμύθι» ή μαρτυρία, οι πάσης φύσεως ακραίες, ανεξέλεγκτες συμπεριφορές είναι γεγονός. Συμβαίνουν. Η έκτασή τους και τα διαφορετικά σημεία στα οποία εκδηλώνονται, η ανομοιογενής σύνθεση πληθυσμού, δεν επιτρέπουν αβασάνιστες ομογενοποιήσεις. Κι αν κάπου είναι μεθοδευμένες οι αντιδράσεις, δεν είναι ούτε πάντα ούτε παντού.
Το φαινόμενο ανησυχητικό, οπωσδήποτε αδιέξοδο και αδιαμφισβήτητα επικίνδυνο, υπάρχει. Δεν θα εξαφανιστεί ούτε θα εκτονωθεί διά της αποκηρύξεως και των αυστηρών ανακοινώσεων. Παραμένει. Ως παράφρων μεταβλητή ή διογκούμενη απειλή, ως ασύντακτη έκφραση οργής ή συντεταγμένος και κατευθυνόμενος αντιδραστικός μηχανισμός. Είναι εδώ, είναι παρόν, το «αναπνέουμε», το παρακολουθούμε, το καταγράφουμε.
«Η ανομία παρεισφρέει όπου απουσιάζει η πολιτική. Το κενό εκμεταλλεύονται διάφοροι», υποστήριζε πρόσφατα έμπειρος πολιτικός του προοδευτικού χώρου. Πολιτική δεν είναι η «πάταξη της φοροδιαφυγής»; Αλλά πού είναι; Πολιτική δεν είναι η παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων για απάτες, καταχρήσεις και οικονομικές λεηλασίες; Αλλά πού είναι; Πολιτική είναι οι θυσίες αλλά πολιτική είναι και τα αναπτυξιακά προγράμματα. Οσο οι διαρκείς συμπλοκές υποθάλπουν την ακυβερνησία άλλο τόσο η ακυβερνησία ενισχύεται από μια πολιτική ηγεσία που δεν μπορεί να επιβάλλει ένα πρόσωπο δίκαιο και συγκροτημένο.
Η απάντηση στα εξεγερμένα ένστικτα δεν είναι επίσημες ανακοινώσεις αγανάκτησης που αντιμετωπίζουν τη χιονοστιβάδα της αποδοκιμασίας σαν παραβατική συμπεριφορά και μόνο. Η συσσωρευμένη ένταση δεν διαλύεται με αυστηρούς τόνους και νουθεσίες. Οταν εκδηλώνεται οργή, δεν απομονώνεται. Αναχώματα χτίζει η παραγόμενη πολιτική, στον λόγο και στην πράξη.
Tης Mαριας Kατσουνακη-Καθημερινή