Γκαρσόνια

Το ζήτημα απλό. Ο Γερμανός αρνείται να πληρώσει τα σπασμένα του πανηλίθιου και αραχτού. Ετσι ακριβώς. Από προσωπική εμπειρία το λέω αυτό. Στην αρχή συνάδελφοι, ευρωπαίοι δημοσιογράφοι, με κοιτούσαν με οίκτο, σαν να έβλεπαν μπροστά τους κάποιον νεκρό. Τώρα όταν τους λες «I am Greek» το πρώτο πράγμα που σου λένε είναι κάτι πολύ αληθινό: «You don't pay your taxes, my friend». Δεν πληρώνεις τους φόρους σου, φίλε μου. Σαν να μου λένε κάτι το επίσης αληθινό. Τότε που έκλεβες τον δημόσιο κορβανά και αγόραζες ακίνητα και κινητά, ήταν μια χαρά. Τώρα που δεν έχεις να πληρώσεις τα δανεικά, μας εκλιπαρείς να.. μοιραστούμε μαζί σου ένα μέρος της μακακίας σου. Πριτς. Μα δεν φταίω εγώ. Οι απατεώνες και κλέφτες πολιτικοί έκαναν τη χώρα σκέτο ρημαδιό, απαντάω εγώ. Με κοιτάνε με περιφρονητική ματιά και αμέσως με βάζουν στη θέση μου με μια φράση που περικλείει το πρόβλημα το γνωστό. Το ήξερες. Τους ψήφιζες. Ας πρόσεχες. Αρα κι εσύ μέρος του προβλήματος της χρεοκοπίας. Αρα όλα τα πράγματα έχουν το κόστος τους. Αρα σκάσε, δούλευε και πλήρωνε. Και όταν πριν από δύο μήνες είχα συναντήσει γάλλο δημοσιογράφο της «Liberation», ένα πράγμα μού είπε, σαν να βλέπει απέναντί του κάποιον λαθρομετανάστη από τον Τρίτο Κόσμο. Κακώς μπήκατε στην ευρωζώνη. Δεν τηρούσατε καμία προϋπόθεση. Κι εσείς γιατί μας βάλατε; Μα γιατί η Ελλάδα είναι το Club Mediterranee και το γκαρσόνι της ευρωζώνης. Καταλάβατε; Η κουζίνα και η παραλία της ευρωζώνης. Ομως το οποιοδήποτε γκαρσόνι είναι αδύνατον να βγάζει έναν σκασμό λεφτά μεταφέροντας μερικά πιάτα μουσακά. Σωστά; Αρα με αέρα κοπανιστό και με άφθονη αισχροκέρδεια και φοροδιαφυγή παριστάναμε τον πλούσιο Γερμανό. Αγαπητέ μου, για μια ακόμη φορά. Πριν από τον Γιώργο και τον Σαμαρά, αλλά και από κάθε πολιτικό, το πρόβλημα είμαι εγώ. Τα κάναμε μαντάρα και τώρα ψάχνουμε ένα θαύμα από τον καλό Θεό. Βλακείες. Αν δεν αλλάξω εγώ, τότε η σωτηρία μόνο όταν μου επιτραπεί να χτυπήσω την πόρτα του Αγίου Πέτρου εκεί πάνω στον ουρανό!
Δ.Δανίκας-ΤΟ ΒΗΜΑ