Μάριος Τόκας – τρία χρόνια από τον πρόωρο χαμό του

«Πάει καιρός που το φεγγάρι δεν περνάει από δω

το τοπίο είναι χακί, τρώει την καρδιά σου…».

Ανήμερα του Πάσχα, στις 27 Απρίλη 2008, λίγες μόνο ώρες μετά την Ανάσταση του Κυρίου άφησε την τελευταία του πνοή ο καταξιωμένος Ελληνο-Κύπριος μουσικοσυνθέτης, ο συναισθηματικός τραγουδοποιός, ο μεγάλος αγωνιστής και πατριώτης Μάριος Τόκας. Μεγάλη απώλεια αλήθεια για την οικογένειά του αλλά και για τον κόσμο της Ελληνικής μουσικής. Ήταν μόλις 54 χρονών και είχε ακόμα τόσα πολλά να προσφέρει.

Έχουν ήδη περάσει τρία χρόνια από τότε που έφυγε ο Μάριος Τόκας. Όμως, για πολλούς από μας, είναι ακόμα κοντά μας με τα τραγούδια του να μιλούν στις καρδιές μας. Πόσοι κα πόσοι δεν έχουμε τραγουδήσει “Αννούλα του Χιονιά” “Σ’ αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη” “Κι όλο εγώ περίμενα” “Τα Λαδάδικα” “Παρέα μ’ ένα ήλιο” “Τριανταφυλλιά” “Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη” “Η Εθνική μας μοναξιά” “Τρελό φορτηγό” και τόσα πάντα με κεντρικό άξονα τον έρωτα, τη νοσταλγία και την αγαπημένη του πατρίδα Κύπρο.

Η θλίψη και ο πόνος για την βάναυση Εισβολή στην Κύπρο και τον ξεριζωμό τόσων χιλιάδων συμπατριωτών του έγιναν για τον Μάριο έμπνευση και δημιουργία. Με σπαραγμό ψυχής, με την ευαισθησία που τόσο τον

χαρακτήριζε, τραγούδησε “Η δική μου η πατρίδα” έχει μοιραστεί στα δυο» και “Ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους Πενταδάκτυλε”, τραγούδι που έγινε ύμνος στα χείλη του κάθε Κύπριου στο μεγάλο πόθο και στην αγωνία του να φύγουν οι εισβολείς από τα χώματα της πατρίδας τους.

Η μελοποίηση των εκκλησιαστικών ποιημάτων με τον τίτλο “Θεογεννήτωρ Μαρία” το θαυμάσιο και τόσο κατανυκτικό συμφωνικό αυτό έργο σε στίχους του Αγιορείτη μοναχού Γεράσιμου Μακρυγιαννανίτη, υπήρξε η κορυφαία στιγμή της πορείας του Μάριου Τόκα μέσα στο Ελληνικό τραγούδι όπως ο ίδιος δήλωσε σε κάποια συνέντευξη του στα μέσα του Μάρτη του 2006 για να προσθέσει ότι το έργο του αυτό είχε Πασχαλινή ευωδία την οποία πάντα μύριζε. Το “Θεογεννήτωρ Μαρία” παρουσιάστηκε μεταξύ άλλων και στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Στεφάνου της Βιέννης το 2002, στα πλαίσια της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αξίζει να σημειωθεί ότι στον ιστορικό αυτό ναό για πρώτη φορά ακούστηκε Ελληνική μουσική.

Τον Μάριο τον θυμάμαι μικρό αγόρι να το κρατάει από το χέρι ο πατέρας του και να έρχονται στη γειτονιά μας για να δουν την γιαγιά, τη μοναχή Κατερίνα, το σπίτι της οποίας ήταν σχεδόν απέναντι από το δικό μας. Και αργότερα, όταν φοιτούσε στο Γυμνάσιο, επισκεπτόταν συχνά τη γιαγιά του. Ο θείος του ο Χρύσανθος Τόκας, διατηρούσε μπακάλικο κάτω από το σπίτι της γιαγιάς και παρόλο που εμείς τα παιδιά παίζαμε στο δρόμο και κάναμε φασαρία, όχι μόνο δεν μας μάλωσε ποτέ, αλλά συχνά μας έδινε και καραμέλες.

Η είδηση του θανάτου του Μάριου Τόκα ανήμερα του Πάσχα έπεσε σαν βόμβα και προκάλεσε συγκλονισμό και θλίψη σε όλο το Πανελλήνιο και περισσότερο στην ιδιαίτερη του πατρίδα την Κύπρο. Την είδηση μετέδωσε νωρίς το πρωί το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου. Ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους για να μάθει περισσότερα ελπίζοντας ότι αυτό που είχε ακούσει δεν θα ήταν αλήθεια. Πώς ήταν δυνατό να έφυγε ο Μάριος Τόκας; Τόσο νέο παιδί; Τόσο καλός άνθρωπος;

Ο Κυπριακός λαός συμμετείχε στο πένθος για τον πρόωρο χαμό του Μάριου Τόκα με διάφορες εκδηλώσεις. Στη γενέτειρα του Λεμεσό, μικροί και μεγάλοι, φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι, με τη θλίψη ζωγραφισμένη στα πρόσωπα τους στημένοι για ώρες στην ουρά έξω από την Επαρχιακή Διοίκηση, περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους για να εναποθέσουν λίγα λουλούδια και να ανάψουν ένα κερί στη μνήμη του μεγάλου δημιουργού. Στο τριήμερο μνημόσυνο νέοι, ηλικιωμένοι και παιδιά με δάκρυα στα μάτια απότισαν φόρο τιμής στη μνήμη του αγαπημένου τους συμπατριώτη τα τραγούδια του οποίου τόσο πολύ αγάπησαν. Είχα την τιμή και την τύχη να βρίσκομαι στην Κύπρο εκείνες τις μέρες, να πάρω μέρος στις εκδηλώσεις πένθους και να συμμεριστώ τη μεγάλη εκείνη θλίψη. Μια ανάμνηση που θα μείνει μαζί μου για πάρα πολλά χρόνια ακόμα.

“Σε λίγο ξημερώνει, μα κοιμήσου εσύ” Μάριε Τόκα. Εμείς σε θυμόμαστε και τραγουδάμε ακόμα τα τραγούδια σου. ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.

Posted on April 27, 2011 by Apokidou Frederika

http://diasporic.org/2011/04/frederika/marios-tokas/