Κατήφορος που δεν έχει τέλος

Το πρόβληµα µε τον κατήφορο είναι ότι έτσι και παρασυρθείς και τον ακολουθήσεις, δύσκολα σταµατάς. Πρέπει να έχεις τεράστια ψυχικά αποθέµατα και ισχυρές εσωτερικές δυνάµεις για να τα καταφέρεις. Αλλιώς γίνεσαι... Τσίπρας!
Ο νεόκοπος αρχηγός (ενός µέρους) της ανανεωτικής Αριστεράς, στον πανικό του να αποτρέψει τον προσωπικό του εξοβελισµό από τη δηµόσια ζωή, καθηµερινά συναγωνίζεται τον εαυτό του στο πόσο πιο γρήγορα θα φτάσει στο χαµηλότερο επίπεδο της ηθικής δεοντολογίας που πρέπει να διέπει τον δηµόσιο διάλογο των πολιτικών δυνάµεων. Χθες, σε κατάσταση υστερίας, υποστήριξε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου «έχει ξεπεράσει τον Πινοτσέτ»!
Αδιαφορώ αν αντέγραψε (και εδώ) τον Αλέκο Αλαβάνο που είχε διατυπώσει πέρσι έναν ανάλογο χαρακτηρισµό για τον Πρωθυπουργό. Απορώ απλώς πώς κρατήθηκε και δεν τον παροµοίασε µε τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι! Αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Στην
επόµενη δηµόσια εµφάνισή του ίσως. Γιατί, είπαµε, ο κατήφορος δεν έχει τέλος. Και ο κ. Τσίπρας τον έχει πάρει εδώ και πολύ καιρό. Το ερώτηµα είναι, όλοι αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι που συστεγάζονται πολιτικά στον ίδιο χώρο γιατί δεν αντιδρούν που µαζί του συµπαρασύρει στον κατήφορο και την περίφηµη ηθική της Αριστεράς; 
Γ. Παπαχρήστος-ΤΑ ΝΕΑ