Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Ξαναγράφοντας την Ιστορία

Στις πλατείες η Ελλάδα αναστενάζει. Και τα κόµµατα δεν µπορούν να κρύψουν ότι δεν έχουν ιδέα περί τίνος πρόκειται.

Απελπισµένοι οι εκπρόσωποί τους προσπαθούν να προσεγγίσουν – από µακριά εννοείται – τους ανθρώπους που βγαίνουν στον δρόµο. Ορισµένοι προτάσσουν ότι «αγανακτισµένοι πολίτες» επιχειρούν να ανατρέψουν τα στερεότυπα της Μεταπολίτευσης. Ωστόσο οι ίδιοι είναι τα στερεότυπα της Μεταπολίτευσης. Πίσω από τα καλοπιάσµατα και τις βαθυστόχαστες αναλύσεις, αναδύεται η βαθιά αµηχανία. Μερικά παραδείγµατα των τελευταίων ηµερών: δύο υπουργοί, ο ένας από την κρατική τηλεόραση και ο άλλος µε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφηµερίδα, όταν ρωτήθηκαν για το κίνηµα των «Αγανακτισµ ένων»,το εµφάνισαν περίπου ως στρατηγικό σύµµαχο της κυβέρνησης!

Δύο κορυφαία στελέχη τηςΝ.Δ. από τηλεοράσεως, αλλά και ο ίδιος ο αρχηγός της ερµήνευσαν τις εκδηλώσεις αυτού του κινήµατος ως στοιχείο που...



δικαιώνειτην πολιτική του κόµµατός τους.

Το ΚΚΕ λέει λίγα πράγµατα γι’ αυτό το κίνηµα, αλλά κάνειπερισσότερα και γιατην ακρίβειαπυκνώνει τις δραστηριότητες του ΠΑΜΕ.

Προφανώς µετον φόβο ότι η δυσαρέσκεια θα κατευθύνεται στις πλατείες και θα ανακόψει τη – δηµοσκοπική τουλάχιστον – ενίσχυση του κόµµατος.

Ο Συνασπισµός βρίσκεται ίσως πιο κοντά στην πολιτική κουλτούρα της πλατείας, αλλά δεν φαίνεται να εισπράττει τίποτε από αυτή τη συνάφεια. Και οι βουλευτές του Γ. Καρατζαφέρη, απλώς εχθρεύονται αυτό το κίνηµα και δεν το κρύβουν.

Αυτές οι «άλλα λόγιαν’ αγαπιόµαστε» τοποθετήσεις των κοµµάτων έχουν µία εξήγηση:είναι η πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση που κινητοποιήσεις τόσο µεγάλης κλίµακας δεν ελέγχονται από το κοµµατικό σύστηµα.Για την ακρίβεια είναι η πρώτη φορά που αµφισβητείται ευθέως αυτό το σύστηµα. Και αµφισβητείται στο πεδίο που γεννήθηκε: στη λαϊκή βάση. Οι πλατείες έχουν κάτι από την ατµόσφαιρα των συγκεντρώσεων που επευφηµούσαν τον Καραµανλή το 1974. Ή που µαγεύονταν κάτω από τα µπαλκόνια του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981.

Μόνο που αυτή τη φορά η Ιστορία προσπαθεί να ορίσει την πορεία της αντιστρόφως. Πρώτα αναδεικνύεται το κίνηµα και µετά θα προκύψει η ηγεσίαπου θα το εκφράσει. Από αυτή την άποψη δικαιώνεται ο Οσκαρ Ουάιλντπου έλεγε ότι «το µόνο καθήκον απέναντι στην Ιστορία είναι να την ξαναγράψουµε». 

Γ. Λακόπουλος-ΤΑ ΝΕΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.

Η Πελασγία από ψηλά